Κινηματογράφος
Ο Άλκης Γιαννακάς, ο γοητευτικός «ντελικανής» του ελληνικού κινηματογράφου, πέρασε μια για πάντα σήμερα στην Ιστορία.
Η είδηση πως σε ηλικία 80 ετών έφυγε από τη ζωή ένας από τους πιο αρρενωπούς και αντισυμβατικούς ζεν πρεμιέ της δεκαετίας του ’60 και του ’70, σκόρπισε θλίψη στον καλλιτεχνικό κόσμο, καθώς ο αγαπημένος ηθοποιός υπήρξε εμβληματική μορφή μιας ολόκληρης εποχής.
Από τύχη στο σινεμά
Ο Άλκης Γιαννακάς γεννήθηκε στις 28 Μαρτίου του 1945 στην Αθήνα. Η πορεία του προς τον κινηματογράφο ξεκίνησε σχεδόν τυχαία. Ήταν μόλις 17 ετών, όταν ο σκηνοθέτης Μανώλης Σκουλούδης τον ανακάλυψε και του πρόσφερε τον πρώτο του ρόλο στην ταινία «Ένας Ντελικανής» (1963). Ο νεαρός τότε Άλκης, γεμάτος ζωντάνια και αντιδραστικότητα, ενσάρκωσε τον ρόλο του «πειρασμού» με φυσικότητα και ανεπιτήδευτο ταλέντο. Η απειθαρχία του ήταν παροιμιώδης. Συχνά έλειπε από τα γυρίσματα για να βολτάρει με τη μηχανή του ή να συναντήσει φίλους του, με αποτέλεσμα -σύμφωνα με μαρτυρίες- να κινητοποιηθεί κάποτε ακόμη και η αστυνομία για να τον εντοπίσει και να τον φέρει πίσω στο πλατό.
Παρότι δεν εμφανίστηκε σε πολλές ταινίες, ο Άλκης Γιαννακάς έγινε σύμβολο αρρενωπότητας και σεξαπίλ. Το κοινό τον λάτρεψε για τον ανδρικό, αυθεντικό και ταυτόχρονα τρυφερό του χαρακτήρα. Η μεγάλη του επιτυχία ήρθε με την ταινία «Το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη» (1965), όπου καθιερώθηκε ως ο «ωραίος κακός» του σινεμά — ένας ρόλος που ταίριαζε απόλυτα στο στιλ και τη φυσιογνωμία του.
Στην καριέρα του συνεργάστηκε με μεγάλους δημιουργούς και συμπρωταγωνίστησε σε δεκάδες επιτυχημένες παραγωγές όπως «Ο Παρθένος» (1966), «Οι γενναίοι του Βορρά» (1970), «Μια γυναίκα στην αντίσταση» (1970) και «Μαντώ Μαυρογένους» (1971). Η τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση ήταν το 1987, πριν αποφασίσει να αποσυρθεί οριστικά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Οι θυελλώδεις έρωτες με την Ελένη Ερήμου και την Γκιζέλα Ντάλι
Η προσωπική του ζωή υπήρξε εξίσου κινηματογραφική. Οι ερωτικές του σχέσεις απασχόλησαν συχνά τα μέσα της εποχής, καθώς υπήρξε ένας από τους πιο ποθητούς άνδρες του ελληνικού σινεμά. Από τις πιο γνωστές ήταν η σχέση του ήταν με την Γκιζέλα Ντάλι, την οποία η ίδια είχε αποκαλέσει «τον μεγαλύτερο έρωτα της ζωής της».
Οι δυο τους γνωρίστηκαν και συνεργάστηκαν στην ταινία «Ο Παρθένος» και σύντομα έγιναν αχώριστοι. «Ήταν δικός μου. Είχαμε μια παθιασμένη σχέση», είχε δηλώσει αργότερα η Ντάλι, μιλώντας με συγκίνηση για τον μεγάλο τους έρωτα. Μερικά χρόνια αργότερα, ο Άλκης Γιαννακάς έζησε έναν ακόμη θυελλώδη δεσμό με την ηθοποιό Ελένη Ερήμου. Οι δυο τους ήταν ζευγάρι στα τέλη της δεκαετίας του ’70, σε μια σχέση γεμάτη πάθος αλλά και εντάσεις, με έντονες σκηνές ζήλειας και διαφωνίες. Αν και η αγάπη τους υπήρξε δυνατή, δεν κατάφερε να αντέξει στον χρόνο.
Μακριά από τα φώτα
Μετά το 1987, ο Άλκης Γιαννακάς αποφάσισε να αποσυρθεί από τον χώρο της υποκριτικής. Ζούσε ήρεμα στην Αθήνα μαζί με τη σύντροφό του, αποφεύγοντας τη δημοσιότητα που κάποτε τον περιέβαλε. Τα τελευταία χρόνια σύχναζε στο «Σπίτι του Ηθοποιού», όπου περνούσε τα πρωινά του πίνοντας καφέ με παλιούς συναδέλφους και φίλους.
Μια καριέρα γεμάτη ένταση και γοητεία
Ο Άλκης Γιαννακάς θα μείνει στη μνήμη του κοινού ως ένας από τους πιο γοητευτικούς και αληθινούς ζεν πρεμιέ του ελληνικού κινηματογράφου. Ένας άνδρας που έζησε με πάθος, αγάπησε και αγαπήθηκε έντονα, και που άφησε πίσω του έναν μύθο γεμάτο στυλ, ελευθερία και ανεμελιά – όπως ακριβώς ο «ντελικανής» που ενσάρκωσε στην πρώτη του ταινία.
Φιλμογραφία
Παγίδα στην Ελλάδα (1982) [Άλεξ]
Αέρα, αέρα,αέρα (1972)
Η Ιδιωτική μου Ζωή – Her Private Life (1971) [Στάθης]
Μαντώ Μαυρογένους (1971) [Σάλας]
Καταναλωτική Κοινωνία (1971)
Κάθε Ναυάγιο και μια Κόλαση (1971) [Άλκης Βαλμάς]
Η ταξιτζού (1970)
Μια γυναίκα στην αντίσταση (1970) [ανθυπολοχαγός Γιώργος Κωλέττης]
Οι γενναίοι του Βορρά (1970) [Ιάσων Παραμανίδης]
Ζαβολιές (1969) [Αλέξης]
Ο Νταβελης (1969)
Στα Σύνορα της Προδοσίας (1968)
Ο Παρθένος (1966) [Μιχαλιός]
Τα Μυστικά της αμαρτωλής Αθήνας (1966)
Και οι… 14 ήταν υπέροχοι! (1965)
Το Ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη (1965) [Αλέκος]
Αδικημένη (1964) [Άλκης]
Μονεμβασιά (1964) [Νίκος Ρώμας]
Η σωφερίνα (1964) [Πάκης Π]
Ο παράς και ο φουκαράς (1964) [Δημήτρης Δελακοβίας] Τα Παλιόπαιδα (1963) [Δημήτρης]
Ένας ντελικανής (1963) [Μανουήλης Ποντίκης]
Ενας Ηρως με Παντούφλες (1958) [ηλεκτρολόγος Δ.Ε.Η.]
Βιντεοταινίες που έχει παίξει Όλοι τους τρελοί εκτός από εμένα (1987)
Αρχηγέ προχώρα σε θέλει άλλη χώρα (1987)
Η γειτονιά των τρελών (1987)
Η χήρα με τα κόκκινα (1987)
Ο τρελοξενύχτης (1986)
Τα λιγούρια (1986)
Σειρές στις οποίες έχει παίξει
Νύχτα 1980 ΕΡΤ
