Πρόσωπα
Ο πρίγκιπας Χάρι παραλίγο να μην περπατήσει πίσω από το φέρετρο της πριγκίπισσας Νταϊάνα στην κηδεία της, αναφέρει δημοσίευμα του περιοδικού People.
Η πριγκίπισσα Νταϊάνα πέθανε τις πρώτες πρωινές ώρες της 31ης Αυγούστου 1997, μετά από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα στο Παρίσι. Μια εβδομάδα αργότερα, ο κόσμος παρακολουθούσε και θρηνούσε καθώς το φέρετρό της περνούσε από τους δρόμους του Λονδίνου.
Μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές εκείνης της τραγικής ημέρας ήταν η εικόνα των δύο μικρών γιων της Νταϊάνα να περπατούν πίσω από το φέρετρό της. Ο πρίγκιπας Γουίλιαμ, τότε 15 ετών, και ο πρίγκιπας Χάρι, τότε 12 ετών, κρατούσαν τα μάτια τους κατεβασμένα καθώς περπατούσαν δίπλα στον πατέρα τους, τον μελλοντικό βασιλιά Κάρολο, τον παππού τους πρίγκιπα Φίλιππο και τον θείο τους Τσαρλς Σπένσερ.
«Σύμφωνα με το τελευταίο σχέδιο, το φέρετρο θα μεταφερόταν στους δρόμους με άμαξα που θα τραβούσε η Βασιλική Φρουρά, ενώ ο Γουίλι και εγώ θα ακολουθούσαμε με τα πόδια», θυμάται ο Χάρι.
«Φαινόταν υπερβολικό να ζητηθεί κάτι τέτοιο από δύο μικρά αγόρια. Αρκετοί ενήλικες ήταν αποτροπιασμένοι. Ο αδελφός της μαμάς, ο θείος Τσάρλς έβαλε τα δυνατά του. «Δεν μπορείτε να αναγκάσετε αυτά τα αγόρια να περπατήσουν πίσω από το φέρετρο της μητέρας τους! Είναι βάρβαρο.»
Προτάθηκε ένα εναλλακτικό σχέδιο: ο πρίγκιπας Γουίλιαμ θα περπατούσε μόνος. «Ήταν 15 ετών, τελικά», έγραψε ο Χάρι. «Αφήστε τον μικρότερο έξω από αυτό. Φυλάξτε τον εφεδρικό». Αλλά η απάντηση που ήρθε ήταν: «Πρέπει να είναι και οι δύο πρίγκιπες. Προφανώς για να συγκεντρώσουν συμπάθεια».
«Ο θείος Τσαρλς ήταν έξαλλος», έγραψε ο Χάρι. «Αλλά εγώ δεν ήμουν. Δεν ήθελα ο Γουίλι να περάσει μια τέτοια δοκιμασία χωρίς εμένα. Αν οι ρόλοι ήταν αντίστροφοι, δεν θα ήθελε ποτέ — και μάλιστα δεν θα μου επέτρεπε — να πάω μόνος μου».
Καθώς περπατούσαν, ο Χάρι είπε ότι θυμάται να ένιωθε «μουδιασμένος» και να κρατούσε τις γροθιές του σφιγμένες. «Θυμάμαι ότι κρατούσα πάντα ένα μέρος του Γουίλι στην άκρη του οπτικού μου πεδίου και αντλούσα πολλή δύναμη από αυτό», είπε.
Ενώ παρακολουθούσε τον δρόμο, ο Χάρι θυμήθηκε ότι οι ήχοι της πομπής αντηχούσαν στο μυαλό του. Το μόνο που θυμόταν ήταν ο ήχος της άμαξας με το άλογο που μετέφερε το φέρετρο της Νταϊάνα. Πέρα από αυτό, επικρατούσε σιωπή.
Ενώ ο Χάρι και ο Γουίλιαμ στηρίζονταν ο ένας στον άλλο τις ημέρες, τις εβδομάδες και τελικά τα χρόνια που ακολούθησαν το θάνατο της μητέρας τους, η τρέχουσα ρήξη μεταξύ των αδελφών είναι βαθιά.
