Με ανακοίνωση-«φωτιά» οι Έλληνες Δημοσιογράφοι (Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών – ΠΟΕΣΥ) απαντούν στις απειλές του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ισίδωρου Ντογιάκου, για φορολογικούς ελέγχους στις εφημερίδες και τους εκδότες που του άσκησαν κριτική για τους χειρισμούς του στην υπόθεση των υποκλοπών, καλύπτοντας έτσι την κυβέρνηση Κ.Μητσοτάκη.

">

Όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά: «Ο Τύπος, όπως και η Δικαιοσύνη αποτελούν πυλώνες του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η διασφάλιση δε του ρόλου του Τύπου, ως μηχανισμού ελέγχου και άσκησης κριτικής σε κάθε μορφής εξουσία, αποτελεί δείκτη της ποιότητας της Δημοκρατίας κάθε ευνομούμενης πολιτείας» και τονίζουν: «Γενικού περιεχομένου δηλώσεις, όπως αυτές, που ακούστηκαν στην Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, θίγουν έναν ολόκληρο κλάδο και προκαλούν δικαιολογημένα κατά την άποψη μας, την εντύπωση μίας αδικαιολόγητης γενικευμένης στοχοποίησης» αναφέρει και ξεκαθαρίζει ότι κανένας δεν εξαιρείται από την άσκηση κριτικής:

«Για την ΠΟΕΣΥ και τις Ενώσεις Συντακτών είναι απολύτως σαφές, ότι κανένας δεν βρίσκεται πάνω από τον νόμο. Αντίστοιχα, ωστόσο, κανείς δεν εξαιρείται από την άσκηση κριτικής. Και αυτό αποτελεί στοιχείο της δημοκρατίας, του πλουραλισμού και της ελευθεροτυπίας».

Το πολιτικό σκηνικό της χώρας εμφανίζεται πλήρως «δηλητηριασμένο» μετά τις πρωτοφανείς δηλώσεις του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ι.Ντογιάκου, με τις οποίες προειδοποιεί-απειλεί δημοσιογράφους και εκδότες που τον κατακρίνουν ότι «δεν έκανε την δουλειά του» στο ζήτημα των υποκλοπών με… φορολογικούς ελέγχους.

Διαβάστε ολόκληρη την ανακοίνωση:

«Με αφορμή τις δηλώσεις του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, κυρίου Ι. Ντογιάκου, αναφορικά με τα ΜΜΕ είμαστε υποχρεωμένοι να υπενθυμίσουμε προς κάθε κατεύθυνση, ότι ο Τύπος, όπως και η Δικαιοσύνη αποτελούν πυλώνες του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Η διασφάλιση δε του ρόλου του Τύπου, ως μηχανισμού ελέγχου και άσκησης κριτικής σε κάθε μορφής εξουσία, αποτελεί δείκτη της ποιότητας της Δημοκρατίας κάθε ευνομούμενης πολιτείας.

Στο πλαίσιο αυτό, κανείς δεν δικαιούται να αμφισβητήσει την σημασία της άσκησης κριτικής, να λησμονεί, ότι ο Τύπος σε πλειάδα περιπτώσεων έχει συμβάλει ουσιαστικά στην αποκάλυψη παράνομων ενεργειών, που σε αντίθετη περίπτωση κινδύνευαν να παρέμεναν ατιμώρητες ούτε βεβαίως, ότι παγκοσμίως υπήρξαν χιλιάδες δημοσιογράφοι, που διώχθηκαν, τιμωρήθηκαν και έχασαν την ζωή τους*, στο πλαίσιο της άσκησης του λειτουργήματος τους. 

Και πάνω από όλα, κανείς, δεν μπορεί να επιφυλάσσει για τον εαυτό του ή τον κλάδο, τον οποίο υπηρετεί, μια άτυπη μορφή ασυλίας απέναντι στην δημόσια κριτική. Είναι δε προφανές, ότι η όποια κριτική, πρέπει να σέβεται τις αρχές της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, να είναι αμερόληπτη και να στηρίζεται σε στοιχεία και αποδείξεις.