Το Μέγα Σπήλαιο δεν είναι απλώς το αρχαιότερο μοναστήρι της Ελλάδας, αποτελεί μια ζωντανή ιστορία πίστης, αγώνα και θαυμάτων.

Χωμένο στο φαράγγι του Βουραϊκού, κοντά στα Καλάβρυτα, ιδρύθηκε το 362 μ.Χ. μέσα σε μια σπηλιά, μετά από ένα θεϊκό κάλεσμα.

Δύο μοναχοί από τα Ιεροσόλυμα, ο Συμεών και ο Θεόδωρος, οδηγήθηκαν εκεί από θεία οπτασία και μια βοσκοπούλα, την Ευφροσύνη. Η ίδια τους έδειξε την Ιερή Εικόνα της Παναγίας, φτιαγμένη –λένε– από τον Ευαγγελιστή Λουκά, φυλαγμένη σε μια πηγή… δίπλα σε έναν δράκο! Ο δράκος εξαφανίστηκε από ουράνιο κεραυνό και η πίστη νίκησε.

Αιώνες αργότερα, οι μοναχοί του δεν λύγισαν ούτε μπροστά στον Ιμπραήμ το 1827 – του απάντησαν με σθένος: «Ή ελευθερία ή θάνατος!». Ούτε όμως στους ναζί το 1943, όταν εκτελέστηκαν και η μονή κάηκε.

Κι όμως, κάθε φορά το Μέγα Σπήλαιο ξαναγεννιόταν απ’ τις στάχτες του. Τέσσερις φορές καταστράφηκε ολοσχερώς. Η θαυματουργή εικόνα; Σώα. Πάντα.

Σήμερα, φιλοξενεί μουσεία, θησαυρούς της Επανάστασης, μια βιβλιοθήκη με 3.000+ τόμους και τα λείψανα των Αγίων. Κι όμως, δεν είναι απλά ένας προορισμός. Είναι μία πνευματική εμπειρία, ένα σύμβολο αφοσίωσης, αντοχής και ελληνικής ψυχής.