Μεταφορές
Με πολύ αργούς ρυθμούς προχωρούν τα έργα αποκατάστασης του σιδηροδρομικού δικτύου της χώρας στην περιοχή των Τεμπών, όπως καταγγέλλουν οι μηχανοδηγοί και οι εργαζόμενοι του ελληνικού σιδηρόδρομου.
Από την 28η Φεβρουαρίου βγήκαν απότομα στη φόρα οι παθογένειες δεκαετιών του ελληνικού σιδηρόδρομου, καταδεικνύοντας ότι δεν ήταν μια κακή στιγμή, αλλά μια προαναγγελθείσα τραγωδία, που κανείς δεν έπραξε τα δέοντα για να αποφευχθεί.
Την ίδια ώρα, τα έργα αναβάθμισης και εκσυγχρονισμού που απαιτούνται για την ασφάλεια στον ελληνικό σιδηρόδρομο έχουν μπει σε τροχιά υλοποίησης και, σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, θα ολοκληρωθούν μέχρι τον Οκτώβριο του 2023, ίσως και αργότερα βέβαια, περιλαμβάνοντας, μεταξύ άλλων, συστήματα τηλεδιοίκησης, σηματοδότησης και αυτόματης πέδησης (ETCS), όπως και φωτοσημάνσεις στις σήραγγες.
Η μάστιγα του ΟΣΕ, πάντως, με τις κλοπές καλωδίων συνεχίζεται, κάτι που δημιουργεί συνεχώς προβλήματα στον φωτισμό στις σήραγγες, παρά τις όποιες προσπάθειες για φως στο τούνελ. «Υπάρχουν σήραγγες που έχουν ελλιπή φωτισμό και υπάρχει πρόσβαση σε ομάδες που κλέβουν τα καλώδια, οπότε πρέπει να κατασκευαστούν με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην μπορούν να τα κλέβουν» σημειώνει ο Νίκος Κουτσιούκης, πρόεδρος εργαζομένων του ΟΣΕ, τονίζοντας παράλληλα πως «χρειάζεται να γίνει μια τεράστια προσπάθεια και από τους εργολάβους που έχουν αναλάβει να ολοκληρώσουν τα έργα, αλλά και από την κυβέρνηση, ώστε να μην υπάρξει ξανά ανάλογο δυστύχημα».
Από την πλευρά του, ο Γιώργος Κούλαλης, ένας εκ των μηχανοδηγών, που από την πρώτη στιγμή στάθηκε στο πλευρό των συγγενών των θυμάτων, δηλώνει ότι αν και τα έργα έχουν μπει σε τροχιά, κινούνται με πολύ αργούς ρυθμούς, οπότε ο κίνδυνος ατυχήματος ελλοχεύει. «Ο φωτισμός δουλεύει ανεπαρκώς, οι ενδοεπικοινωνίες σχεδόν δεν δουλεύουν. Ζητάμε τα αυτονόητα, να κινηθούν πιο γρήγορα οι διαδικασίες. Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί τώρα ο σιδηρόδρομος είναι ναι μεν πιο ασφαλής, αλλά δεν είναι κάτι που μπορεί να συνεχιστεί μακροπρόθεσμα.
Αισθανόμαστε πιο ασφαλείς έτσι όπως διεξάγονται τα δρομολόγια με χαμηλές ταχύτητες, αλλά δεν γίνεται αυτό να συνεχίζεται επ’ αόριστον και ένα δρομολόγιο τεσσάρων ωρών να γίνεται σε έξι. Μιλάμε για πράγματα που θα έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και 20 χρόνια» λέει χαρακτηριστικά.
