Άμυνα & Ασφάλεια
Η διαδικασία γίνεται μέσω της 337ης Σμηναρχίας Αεροναυτικών Συστημάτων η οποία εδρεύει στην αεροπορική βάση Wright Patterson. Δεδομένου ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα έχει το χαρακτήρα του επείγοντος και ότι θα υλοποιηθεί ως πρόγραμμα FMS (Foreign Military Sales), το αεροσκάφος που τελικά θα επιλεγεί θα πρέπει να βρίσκεται σε παραγωγή και να είναι επιχειρησιακά διαθέσιμο. Δεδομένου επίσης ότι με βάση την ανάγκη που έχει εκδηλωθεί (αρχικά για 8 και κατόπιν 15 μονάδες) τα αεροσκάφη θα πρέπει να είναι μονοκινητήρια στραοβιλοελικοφόρα και διθέσια, οι επιλογές που υπάρχουν είναι συγκεκριμένες και σχετικά περιορισμένες αριθμητικά. Η ελβετική Pilatus είναι πολύ πιθανόν να προσφέρει μία έκδοση του νέου της εκπαιδευτικού PC-21, η οποία θα είναι πιστοποιημένη για τη μεταφορά όπλων, ή αντίστοιχα μίας οπλισμένης έκδοσης του παλαιότερου PC-9, η αμερικανική Beechcraft, προσφέρει το ΑΤ-6Β που δεν είναι παρά μία έκδοση του βασικού Τ-6A Texan II που αξιοποιεί επιχειρησιακά και η δική μας Πολεμική Αεροπορία, εξοπλισμένη με πυργίσκο ηλεκτροπτικών συστημάτων και πιστοποιημένη για τη μεταφορά όπλων και η βραζιλιάνικη EMBRAER, η οποία προσφέρει το Super Tucano, το οποίο αναπτύχθηκε ειδικά για την κάλυψη αναγκών ειδικών επιχειρήσεων στην περιοχή του Αμαζονίου. Με βάση τα στοιχεία που έχουν γίνει γνωστά, το πρώτο από τα αεροσκάφη COIN (Counter Insurgency) θα πρέπει να παραδοθεί στο Ιράκ μέχρι τον Νοέμβριο του 2008 και εκτός των άλλων θα πρέπει να μπορεί να εντοπίζει, να εγκλωβίζει και να καταστρέφει στόχους στο έδαφος εντελώς αυτόνομα και με την χρήση ηλεκτροοπτικών συστημάτων, να είναι συμβατό με τη χρήση διοπτρών νυχτερινής όρασης (NVG), να μπορεί να μεταφέρει βόμβες καθοδήγησης λέιζερ GBU-12, καθώς και συμβατικές ΜΚ.82, να διαθέτει εκτινασσόμενα καθίσματα μηδενικού ύψους και ταχύτητας, να έχει αυτονομία μεγαλύτερη των τεσσάρων ωρών, να μπορεί να μεταφέρει εξωτερικές δεξαμενές καυσίμου και να διαθέτει μονάδα HUD.
