Εσωτερική Ασφάλεια
Δύο δικαστικές υποθέσεις τον Σεπτέμβριο και Οκτώβριο κατά δημοσιογράφων που αφορούσαν αντιδικία με αστυνομικούς και με τον Δήμαρχο, αποκαλύπτουν έναν τρόπο λειτουργίας των δικαστηρίων που φωτίζει ένα σοβαρό πρόβλημα στην Αλεξανδρούπολη, σύμφωνα με καταγγελίες δημοσιογράφων.
Όπως η Κέρκυρα, η Αλεξανδρούπολη επίσης αντιμετώπισε παραδικαστικό κύκλωμα, με τη διαφορά ότι η Κέρκυρα «καθάρισε» ενώ στην Αλεξανδρούπολη διαφαίνεται «κουκούλωμα», αφού ένοχες βρέθηκαν μόνο δύο διοικητικές υπάλληλοι, κανένας άλλος ωφελούμενος, γεγονός που προβληματίζει.
Το συγκεκριμένο πρόβλημα από την εξέλιξη των δύο δικαστικών υποθέσεων – με ανατροπή θεμελιωδών στοιχείων δικαστικών διαδικασιών και κοινής λογικής – αφορά την ισονομία των πολιτών και ιδιαίτερα την στοχοποίηση δημοσιογράφων με την γνωστή πια μέθοδο του εκφοβισμού για να σταματήσουν έρευνες και για «παραδειγματισμό» των άλλων.
Κοινό στοιχείο και στις δύο περιπτώσεις είναι η εμμονική στάση από τον/την πρόεδρο του δικαστηρίου και την εισαγγελέα, να μην προβληθούν βίντεο από κάμερες, που ζητούσαν οι δημοσιογράφοι ώστε να αποδείξουν την ορθότητα των επιχειρημάτων τους και την αλήθεια. Η άρνηση του/της εκάστοτε προέδρου ήταν ίσως το καθοριστικότερο στοιχείο (μαζί με την μη αναβολή για παρουσία μαρτύρων για τους δημοσιογράφους) ώστε οι δίκες να έχουν αποτέλεσμα υπέρ αστυνομικών και υπέρ του δημάρχου Αλεξανδρούπολης και κατά των δημοσιογράφων.
Η απαγόρευση αξιοποίησης αποδεικτικών στοιχείων είναι αδιανόητη, κυρίως όταν αυτά είναι βίντεο δηλαδή είναι de facto αξιόπιστα, σε αντίθεση με τους μάρτυρες. Ειδικά μάλιστα στην υπόθεση με τον δήμαρχο κατά δημοσιογράφου, τα βίντεο που τελικά αποκτήθηκαν, λίγες ώρες μετά από την αυτόφωρη διαδικασία δίκης του δημοσιογράφου, αποκαλύπτουν ότι τόσο ο δήμαρχος όσο και ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου είπαν ψέμματα στο δικαστήριο και το δικαστήριο καταδίκασε τον δημοσιογράφο με βάση τα ψέματα.
Το θέμα είναι σε εξέλιξη και δεν εισερχόμαστε ακόμη σε λεπτομέρειες της αντιδικίας που αφορά χρωστούμενα του δήμου στον δημοσιογράφο και ψευδή παρουσίαση από τον δήμαρχο σχετικά με το ποιός έκανε το έργο. Είναι αξιοσημείωτο όμως ότι αν και ο δήμαρχος Ζαμπούκης (πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου) είχε τρεις μήνες περιθώριο για υποβολή μήνυσης, αυτός έφυγε από το δημοτικό συμβούλιο για να κινήσει διαδικασία αυτοφώρου κατά του δημοσιογράφου για εξύβριση και διατάραξη της συνεδρίασης – αν και την αναταραχή την προκάλεσαν οι χειρισμοί του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου που ξεσήκωσαν τους συμβούλους – όπως φαίνεται στο βίντεο που αγνόησαν οι πρόεδρος και εισαγγελέας.
Ο δημοσιογράφος άσκησε ταυτόχρονα μήνυση για απειλή εναντίον του από τον δήμαρχο, που είναι πολύ σοβαρότερο αδίκημα. Ο δήμαρχος όμως δεν συνελλήφθη με την διαδικασία του αυτοφώρου, μήπως διότι είναι δικηγόρος;
Τον Απρίλιο του 2021 ο ΥΠΕΣ Μάκης Βορίδης άλλαξε την παράγραφο 1 του άρθρου 31 του Κώδικα Δικηγόρων (ν.4194/2013) καταργώντας ειδικά και μόνο για τους Δημάρχους την αναστολή άσκησης του δικηγορικού λειτουργήματος. Δεν είναι γνωστό αν ο δήμαρχος Αλεξανδρούπολης Γιάννης Ζαμπούκης (που στηρίχθηκε από το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ) ασκεί μάχιμη δικηγορια μαζί με την δημαρχία. Μήπως όμως έλαβε φωτογραφική ασυλία από αυτόφωρη σύλληψη από το παιδί του ΛΑΟΥ, Μάκη Βορίδη, μέσω της ΝΔ με την συγκεκριμένη διάταξη πριν από ενάμιση έτος;
Τώρα για ισονομία θα μιλάμε; Ο δημοσιογράφος κρατούμενος αλλά ο δήμαρχος ελεύθερος αν και το αδίκημά του (απειλή) είναι βαρύτερο.
Η άλλη υπόθεση, που εκδικάστηκε τον Σεπτέμβριο, δεν είχε την ευτυχή κατάληξη απόκτησης των βίντεο. Αντιθέτως, όπως καταγγέλει ο δημοσιογράφος, για τεσσεράμιση χρόνια (!) από τον Μάιο του 2018 ούτε η Αστυνομία ούτε η Εισαγγελία έλαβαν τα βίντεο από το ΚΤΕΛ αλλά ούτε δόθηκαν στον δημοσιογράφο όταν τα ζητούσε επανειλημμένα.
Τα βίντεο είναι τα μοναδικά αξιόπιστα στοιχεία. Η επιδεικτική αγνόησή τους, όταν υπάρχει ξεκάθαρη και απόλυτη σύγκρουση ισχυρισμών από την μία και από την άλλη πλευρά και ταυτόχρονα η έκδοση απόφασης κατά της πλευράς των δημοσιογράφων που επιμένουν να προβληθούν τα βίντεο, αποτελούν απόδειξη ότι το εκάστοτε προεδρείο του δικαστηρίου θεωρεί ότι υπάρχουν κάστες αξιοπιστίας όπου μέσα συγκαταλέγει τους αστυνομικούς, τον Δήμαρχο ή την διοίκηση του Δήμου κλπ σε σημείο που να αγνοεί αντικειμενικά στοιχεία όπως τα βίντεο, τα οποία η άλλη πλευρά των δημοσιογράφων υποστηρίζει ισχυρότατα ότι πρέπει να εξεταστούν. Η ισονομία πάει περίπατο.
Ακούγεται αρκετά το «επιχείρημα» ότι ο πρόεδρος του δικαστηρίου έχει την διακριτική ευχέρεια να μην δεχθεί να παρουσιαστούν κάποια στοιχεία όπως τα βίντεο στην περίπτωση. Δεν είναι γνωστό πώς διαδόθηκε και επικράτησε εν μέρει αυτή η ιδέα, αλλά το μοναδικό δεδομένο ειναι ότι το δικαστήριο υπάρχει για να ακουστούν ελεύθερα όλες οι απόψεις και εκδοχές και να εξεταστούν όλα τα στοιχεία και αποδείξεις. Είναι δείγμα ίσως και διαφθοράς να υποστηρίζεται ότι κάποιος πρόεδρος, εισαγγελέας, κλπ έχει δυνατότητα να απαγορεύσει την προβολή βίντεο ως αποδεικτικών στοιχείων κυρίως όταν υπάρχουν ριζικά διαφορετικά επιχειρήματα και περιγραφές από τους διαδίκους. Πώς επικρατούν, έστω και εν μέρει, τέτοιες ιδέες;
Παραδικαστικό
Όλα αυτά με την σειρά τους προκαλούν εύλογες υποψίες και ανησυχίες. Η πιο πρόσφατη υπόθεση που αφορά τον δήμαρχο Γιάννη Ζαμπούκη, έχει ιδιαίτερη βαρύτητα λόγω του παραδικαστικού κυκλώματος στην Αλεξανδρούπολη το οποίο δεν έχει εξουδετερωθεί (σε κραυγαλέα αντίθεση με την Κέρκυρα), ενώ το όνομα του δημάρχου Ζαμπούκη έχει εμπλακεί ποικιλοτρόπως:
https://statusradio.gr/2020/06/skandalo-dikastikis-diafthoras-epi/ , https://edolio5.blogspot.com/2020/11/2-180.html , https://www.komotinipress.gr/se-exelixi-i-erevnes-gia-to-paradikastiko-stin-alexandroupoli/ και https://attikanea.info/οργιάζει-το-παραδικαστικό-στην-αλεξα/ ενδεικτικά.
