Ιστορία
Ελεύθερος -έστω και υπό όρους- μετά από 26 χρόνια στη φυλακή αφέθηκε πριν λίγο καιρό ο Γάλλος εγκληματίας ψευτογιατρός Ζαν Κλοντ Ρομάν, που σκότωσε τους γονείς, τη γυναίκα και τα παιδιά του σε μια υπόθεση, που συγκλόνισε τη Γαλλία και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για δύο ταινίες και ένα βιβλίο.
Η διπλή ζωή του διαβόητου Γάλλου εγκληματία
Γεννημένος πριν από 65 χρόνια στο Λον-λε Σονιέ, πρωτεύουσα του νομού Ζυρά στην περιοχή Βουργουνδία-Φρανς-Κοντέ της ανατολικής Γαλλίας, ο Ζαν Κλοντ Ρομάν πήρε το απολυτήριο λυκείου και στη συνέχεια γράφτηκε το 1974 στην Ιατρική Σχολή της Λιόν. Η απίστευτη απάτη του ξεκίνησε μ’ ένα απλό ψέμα: ο Ρομάν υποστήριξε ότι είχε περάσει τις εξετάσεις για το δεύτερο έτος, πράγμα που ουδέποτε έκανε.
Επί 18 ολόκληρα χρόνια ο διαβόητος εγκληματίας παρίστανε το φοιτητή Ιατρικής -καταφέρνοντας να επαναλαμβάνει τα μαθήματα του πρώτου έτους, χωρίς να δώσει ποτέ εξετάσεις- και στη συνέχεια τον ερευνητή στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας δίνοντας στην οικογένειά του και φίλους την εντύπωση ότι έκανε έρευνα για την αρτηριοσκλήρωση κι ότι είχε επαφές με σημαίνουσες πολιτικές προσωπικότητες.
Ρεπορτάζ του RTL για την «υπόθεση Ρομάν» που συγκλόνισε τη Γαλλία
Με αυτό το επιχείρημα τους «άρμεγε» συστηματικά προκειμένου να επενδύσει, όπως τους έλεγε, τα χρήματά τους στην Ελβετία, ενώ στην πραγματικότητα, ενώ στην πραγματικότητα περνούσε τον καιρό του πηγαινοερχόμενος μεταξύ Γαλλίας και Ελβετίας και επισκεπτόμενος αραιά και πού την υπηρεσία, όπου υποτίθεται ότι εργαζόταν.
Το 1980 παντρεύτηκε τη φίλη του και μέχρι τα τέλη της ίδιας δεκαετίας είχε αποκτήσει δύο παιδιά μαζί τους. Στους δικούς του έλεγε συχνά ότι θα έλειπε για ταξίδια στο εξωτερικό, ενώ στην πραγματικότητα περνούσε μερικές μέρες σε μοτέλ για να επιστρέψει στο σπίτι με δώρα.
Ο Ζαν Κλοντ Ρομάν (πάνω δεξιά), η γυναίκα του Φλοράνς και τα παιδιά τους Καρολίν και Αντουάν
Το πρώτο διάστημα ο εγκληματίας ψευτογιατρός επιβίωνε με τα χρήματα από την πώληση του διαμερίσματος που του είχαν αγοράσει οι δικοί του στη Λιόν, αλλά όταν ξέμεινε από ρευστό άρχισε να εκμεταλλεύεται συγγενείς και φίλους ζητώντας τους να επενδύσουν τις αποταμιεύσεις τους σε επενδυτικά προγράμματα, στα οποία υποστήριζε ότι είχε πρόσβαση λόγω της θέσης του στον ΠΟΥ.
Το μπαράζ των δολοφονιών και η απόπειρα αυτοκτονίας
Ο κλοιός άρχισε να σφίγγει γύρω του στα τέλη του 1992, όταν κάποια από τα θύματά του άρχισαν να ζητούν πίσω τα χρήματά τους κι ένας οικογενειακός φίλος ανακάλυψε ότι το όνομα του Ρομάν δεν περιλαμβανόταν στον κατάλογο των εργαζομένων στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Στις 9 Ιανουαρίου του 1993 απέσυρε από τον τραπεζικό του λογαριασμό 2.000 φράγκα, δανείστηκε μια καραμπίνα από τον πατέρα του και αγόρασε μπιτόνια βενζίνης.
Το ίδιο βράδυ ξυλοφόρτωσε άγρια τη γυναίκα του μ’ έναν πλάστη στην κρεβατοκάμαρά τους και αφού τη σκότωσε έπεσε με το άψυχο κορμί της δίπλα του να κοιμηθεί. Την άλλη μέρα το πρωί ο στυγνός εγκληματίας ξύπνησε τα παιδιά του- την επτάχρονη κόρη του και τον πεντάχρονο γιο του-, έφαγαν πρωινό και είδαν μαζί κινούμενα σχέδια.
Τα έβαλε να κοιμηθούν το βράδυ κι όταν αποκοιμήθηκαν τα σκότωσε εν ψυχρώ πυροβολώντας τα στο κεφάλι. Μετά απ’ αυτούς τους φόνους τα μόνα άτομα που θα μπορούσαν να αποκαλύψουν την απάτη του ήταν οι γονείς και η πρώην ερωμένη του, που ζητούσε πίσω τα 900.000 φράγκα που του είχε δανείσει.
Oι γονείς του Ρομάν, Εμέ και Αν Μαρί
Έτσι το επόμενο πρωί ο Ρομάν ταξίδεψε μια απόσταση 80 χλμ. μέχρι το πατρικό του, γευμάτισε με τους γονείς του και αμέσως μετά το φαγητό τους σκότωσε εν ψυχρώ, όπως και τον σκύλο τους. Το ίδιο εκείνο βράδυ πήγε στο σπίτι της πρώην ερωμένης του και της είπε ότι τους είχε καλέσει για δείπνο ο τότε υπουργός Υγείας της Γαλλίας, Μπερνάρ Κουσνέρ. Καθ’ οδόν ο εγκληματίας υποστήριξε ότι έχασε το δρόμο, ανάγκασε τη γυναίκα να βγει απ’ το αυτοκίνητο και προσπάθησε να τη στραγγαλίσει μ’ ένα κορδόνι ενώ της ψέκασε δακρυγόνα στα μάτια.
Εκείνη αντιστάθηκε κι όταν ο Ρομάν είδε ότι ο κόπος του ήταν μάταιος, της ζήτησε συγνώμη και τη γύρισε στο σπίτι της, αφού την έβαλε να του υποσχεθεί ότι δεν θα μιλήσει ποτέ σε κανέναν για την απόπειρά του να τη σκοτώσει. Στη συνέχεια γύρισε στο σπίτι του, όπου κείτονταν τα άψυχα κορμιά της γυναίκας του και των παιδιών τους και κάθισε -σαν να μη συμβαίνει τίποτε- και είδε τηλεόραση. Στη συνέχεια έριξε πετρέλαιο γύρω απ’ το σπίτι, έβαλε φωτιά και κατάπιε μεγάλη ποσότητα υπνωτικών χαπιών για να δώσει την εντύπωση ότι σκόπευε να αυτοκτονήσει. Κατά πόσον ήταν γνήσια η απόπειρά του να βάλει τέρμα στη ζωή του παραμένει αμφίβολο, αφού τα χάπια είχαν λήξει προ πολλού και ο Ρομάν είχε πρόσβαση σε πολύ ισχυρότερα βαρβιτουρικά.
Πέραν τούτου ο τρόπος που έβαλε φωτιά και ο χρόνος που πήρε τα χάπια καθιστούσαν αναπόφευκτη την διάσωσή του. Πράγματι, γύρω στις 4 π.μ. οδοκαθαριστές είδαν τη φωτιά, ειδοποίησαν τις Αρχές κι οι πυροσβέστες έβγαλαν τον εγκληματία απ’ το φλεγόμενο σπίτι. Στην ανάκριση «έσπασε» και ομολόγησε την ενοχή του.
Η καταδίκη του εγκληματία, το βιβλίο και η αποφυλάκισή του
Η δίκη του εγκληματία ξεκίνησε στις 25 Ιουνίου του 1996 και δύο εβδομάδες αργότερα, στις 6 Ιουλίου, το δικαστήριο ανακοίνωσε την ετυμηγορία του: Ισόβια κάθειρξη χωρίς δυνατότητα να ζητήσει χάρη για 22 χρόνια.
Trailer της ταινίας L’ emploi du Temos του 2001 για την υπόθεση Ρομάν
Στο διάστημα που ήταν ακόμη σε εξέλιξη η δίκη του Ρομάν, ο Γάλλος συγγραφέας Εμανουέλ Καρέρ άρχισε να αλληλογραφεί μαζί του για να γράψει ένα βιβλίο για την υπόθεση, περιλαμβάνοντας και την εκδοχή του εγκληματία για τα δραματικά γεγονότα της ζωής του, χωρίς να τον υπερασπίζεται, αλλά ούτε και να τον παρουσιάζει ως «τέρας».
Το βιβλίο κυκλοφόρησε τελικά το 2000 με τον τίτλο “L’ Adversaire” («Ο Αντίδικος»), ενώ την επόμενη χρονιά μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη με τον Ντανιέλ Οτέιγ στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η υπόθεση του εγκληματία ενέπνευσε άλλες δυο ταινίες, τη γαλλική “L’ Emploi du Temps” το 2001 και την ισπανική “La vida de nadie”.
O Ρομάν έχει εκφράσει μεταμέλεια για τα εγκλήματά του και στην μακρά παραμονή του στη φυλακή λέγεται πως στράφηκε στη θρησκεία. Αλλά για τον κουνιάδο του δεν θα έπρεπε ποτέ να τον αφήσουν ελεύθερο. «Είναι αδιανόητο να ακούω τη λέξη “ελευθερία” γι’ αυτόν… Για μένα έχει κερδίσει…».
