Δέκα ενδεικτικά γεγονότα για τη πολυτάραχη ζωή του Π. Εσκομπάρ

Με αφορμή τα 26 χρόνια από το θάνατο του πιο διάσημου εμπόρου ναρκωτικών στην ιστορία, είναι ευκαιρία να αναδείξουμε μερικές από τις πιο απίθανες λεπτομέρειες για τη ζωή, την καθημερινότητα και το «έργο» του.

1. Όταν ήταν μαθητής ο μικρός Πάμπλο έβγαζε το «χαρτζιλίκι» του κλέβοντας επιτύμβιες πλάκες από τα νεκροταφεία του Rionegro στην κεντρική χώρα όπου και γεννήθηκε και στη συνέχεια τις πωλούσε σε λαθρέμπορους.
2. Την περίοδο της παντοδυναμίας του, το καρτέλ του Medellin διακινούσε έως και δεκαπέντε τόνους κοκαΐνης την ημέρα.
3. Ένα βράδυ ο Escobar έκαψε περίπου δύο εκατομμύρια δολάρια σε μετρητά για να ζεστάνει την κόρη του Manuela, η οποία υπέφερε από υποθερμία.
4. Σήμα κατατεθέν του ήταν η περιβόητη πλέον φράση «Ασήμι ή μολύβι;» την οποία και χρησιμοποιούσε όποτε ήθελε να εκβιάσει κάποιον για να κάνει τις δουλειές του.
5. Σύμφωνα με τους φακέλους της κολομβιανής αστυνομίας, ο «Patrón» ευθύνεται ούτε λίγο, ούτε πολύ για το θάνατο 4.000 ανθρώπων, στους οποίος συμπεριλαμβάνονται 200 δικαστές, δεκάδες δημοσιογράφοι, τρεις υποψήφιοι για την προεδρία της Κολομβίας, ένας γενικός εισαγγελέας, ένας υπουργός Δικαιοσύνης και πάνω από 1.000 αστυνομικοί.
6. Ο Πάμπλο οργάνωνε ποδοσφαιρικούς αγώνες που τελείωναν μόνο όταν η ομάδα του κέρδιζε.
7. Υπολογίζεται ότι το 10% των μετρητών που κρατούσε στοιβαγμένα στις αποθήκες βίλας του και σε άλλα σημεία φύλαξης σε ολόκληρη τη χώρα φαγώθηκαν από τρωκτικά.
8. Στην ιστορία έχει μείνει φυσικά και η βίλα του Escobar στο Puerto Triunfo με την ονομασία Hacienda Nápoles, η οποία βρισκόταν στο κέντρο μιας έκτασης που καταλάμβανε είκοσι τετραγωνικά χιλιόμετρα, αφού στις εγκαταστάσεις της συμπεριλαμβανόταν και ένας μικρός ζωολογικός κήπος.
9. Η φυλακή στην οποία φιλοξενήθηκε για ένα σύντομο χρονικό διάστημα στις αρχές της δεκαετίας του ’90, κατόπιν σχετικής συμφωνίας που είχε κάνει με την κυβέρνηση της Κολομβίας διέθετε ποδοσφαιρικό γήπεδο, καζίνο και spa.
10. Ακόμη και σήμερα, 26 χρόνια από το θάνατό του, θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους «ευεργέτες» στην ιστορία της Κολομβίας, αφού όσο ήταν εν ζωή είχε χρηματοδοτήσει την κατασκευή ναών, νοσοκομείων, ποδοσφαιρικών γηπέδων αλλά και μια σειρά επισιτιστικών προγραμμάτων για τους άπορους και τους άστεγους συμπατριώτες του. Στην κηδεία του παρευρέθηκαν πάνω από 25.000 άνθρωποι.