Πώς τους πετσόκοψες έτσι;

Αυτό το ουρλιαχτό των Ελλήνων διεθνών, οι σφιγμένες γροθιές, οι αγκαλιές όλων με όλους, φανερώνουν πολύ περισσότερα από τις 25 τελικές, τα δύο δοκάρια και την νίκη επί της Βοσνίας. Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος…

Στο παγωμένο και σκιαχτικό… Νταχάου (έτσι το λένε πολλοί, πολλοί Έλληνες ποδοσφαιριστές) θα άκουγες αν έπεφτε ακόμα και καρφίτσα. Το τελευταίο σφύριγμα του Τσβάιερ ακούστηκε θαρρείς μέχρι την… Κηφισίας και μετά ένα μακρόσυρτο ουρλιαχτό. Μετά αγκαλιές. Όλοι με όλους. Σφιγμένες γροθιές. Ο προπονητής να συγχαίρει όλο το επιτελείο του. Οι παίκτες να αγκαλιάζουν εκείνον. Χαρούμενα βλέμματα. Χαμόγελα. Ευχαρίστηση. Καιρό είχαμε να τα δούμε όλα αυτά. Από το καλοκαίρι του 2014. Μας έλειψε.

Αυτά τα ουρλιαχτά χαράς, αυτές οι κραυγές, αυτό το γούστο μετράει πολύ περισσότερο από το 2-1 επί της Βοσνίας. Φανερώνει κλίμα. Φανερώνει ενότητα. Φανερώνει χημεία. Φανερώνει υγεία. Κι αυτό είχαμε καιρό να το δούμε.

Περισσότερα στο sdna.gr