Παιδί της αλάνας. Με ελεύθερο, ασυμβίβαστο πνεύμα. Μεγαλωμένο στα δύσκολα. Σκληραγωγημένο αλλά και με ευαισθησίες. Εμαθε να κλοτσάει την μπάλα στα χώματα της Αγίας Βαρβάρας. Εκεί τον εντόπισαν, κάπου στα μέσα των 90s, οι άνθρωποι της Αγίας Ελεούσας, που τότε αγωνιζόταν στη Δ’ Εθνική. Ήταν μόλις 13 ετών.

Το αστέρι του έλαμψε αμέσως. Γνήσιο ποδοσφαιρικό ταλέντο με το τσαγανό και το θράσος της αλάνας αλλά και με μοναδική ωριμότητα. Επαιζε λες κι ήταν γεννημένος επαγγελματίας. Κι όμως δεν είχε τελειώσει ακόμη το Γυμνάσιο…

Η εξέλιξή του στο ποδόσφαιρο υπήρξε τρομακτική. Στα 14 προβιβάστηκε στην πρώτη ομάδα της Αγίας Ελεούσας και στα 15 ήρθε η πρώτη κλήση στην Εθνική Νέων. Μόλις στα 16 ακολούθησε η πρώτη μεγάλη μεταγραφή στην Ξάνθη, ομάδα της Α’ Εθνικής. Και προτού κλείσει τα 20 ήρθε η εκτόξευση στον Ολυμπιακό.

">

Το καμάρι των Ρομά

Έγινε το καμάρι των Ρομά στην Ελλάδα. Ενας δικός τους άνθρωπος στην ελίτ του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ενας τσιγγάνος με το εθνόσημο στο στήθος στην Εθνική Ανδρών. Κι ήταν μόλις 21 ετών.

Ο «Πάτσα» τα έκανε όλα γρήγορα γιατί ήταν ένα γνήσιο ταλέντο. Ένα πραγματικό ποδοσφαιρικό διαμάντι. Συνάμα όμως ήταν κι ένας ευγενής και καθαρός ποδοσφαιριστής. Μολονότι ήταν αμυντικογενής παίζοντας είτε ως αμυντικός μέσος, είτε ως πλάγιος μπακ, είτε ως κεντρικός αμυντικός, το παιχνίδι του ουδέποτε υπήρξε αντιαθλητικό.

Ταχύτατος, πολυσύνθετος, με καλή τεχνική κατάρτιση και δύναμη. Μέχρι και έφεση στο σκοράρισμα είχε. Κατά κύριο λόγο όμως ήταν ένας ακούραστος εργάτης με ατσάλινη θέληση.

Ανάγκασε μέχρι και τον θρυλικό προπονητή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σερ Αλεξ Φέργκιουσον να ασχοληθεί μαζί του. «Από όσα μου είχε μεταφέρει ο μάνατζερ μου και ήταν όλα αλήθεια, διότι εγώ δεν είχα ανάμειξη, οι επαφές ήταν πολύ προχωρημένες. Ομως ο Ολυμπιακός δεν το συζητούσε καν, δεν ήθελε κι εγώ σεβάστηκα αυτό που ήθελε ο σύλλογος» αποκάλυψε χρόνια αργότερα ο «Πάτσα» σε μια στιγμή που ενδεχομένως να άλλαζε και τη… γραμμή του πεπρωμένου του.