Το δεξί μου χέρι…

Πώς είναι να μένεις πάντα πίσω και ταυτόχρονα να είσαι εκείνος που πρέπει να βγει μπροστά; Πώς είναι να αποχαιρετάς συνεργάτες και φίλους; Πώς είναι να αλλάζεις συνεχώς τη ρουτίνα σου; Πώς είναι να μην ακούς μπράβο ή να μην συλλέγεις κομμάτια από μια επιτυχία;

Πώς είναι να έχεις λόγο, αλλά να μην γνωρίζεις αν ο λόγος σου εισακούγεται; Πώς είναι να συμβουλεύεις, αλλά να μην ξέρεις αν έχουν αξία οι συμβουλές σου; Εν ολίγοις, πώς είναι να είσαι συνεργάτης ή κατά το πιο άκομψο, βοηθός; Πώς είναι να είσαι Γιώργος Βόβορας;

Διαβάστε περισσότερα στο SDNA