Ποια η «ατζέντα» του Ρ. Τ. Ερντογάν πίσω από τους συνεχείς λεονταρισμούς κατά των ΗΠΑ;

Για άλλη μια φορά ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν εξαπέλυσε το Σάββατο που μας πέρασε μια από τις χειρότερες λεκτικές επιθέσεις του εναντίον των ΗΠΑ.

Καταφέρθηκε με σκληρό τρόπο εναντίον της Ουάσιγκτον που αποτελεί την υπερηφάνεια κάθε Προέδρου και κάθε Αμερικανού πολίτη.

Τα παραπάνω δεν είναι απλά πράγματα, και δεν αντιμετωπίζονται «ελαφρά τη καρδία», όπως στην Ευρώπη. Η αγάπη προς την Πατρίδα -για άλλους ο «αμερικανικός εθνικισμός»- είναι μεγάλη υπόθεση. Και οπωσδήποτε δεν δικαιούται να αμφισβητεί τη δημοκρατικότητα των Αμερικανών ένας ηγέτης, όπως ο Ερντογάν, ο οποίος γέμισε τις φυλακές με τους αντιπάλους του – ανάμεσα στις χιλιάδες των φυλακισμένων δε και πολλοί δημοσιογράφοι.

Ο ισλαμιστής Πρόεδρος της Τουρκίας είναι ο τελευταίος που έχει δικαίωμα να διδάσκει μαθήματα Δημοκρατίας. Η χώρα του, υπό την ηγεσία του, είναι ένα απολυταρχικό καθεστώς και σύντομα θα είναι μία «Ισλαμική Δημοκρατία».

Είναι πολύ σημαντικό η ανάλυση να περιέχει και ρεπορτάζ διότι έτσι μπορεί να έχει ο αναγνώστης μία πιο καθαρή εικόνα, για τις αντιδράσεις των ηγετών, για τις σκέψεις τους και τον τρόπο αντίδρασης τους.

Γιατί, λοιπόν, ο Ερντογάν «ξέσπασε» εναντίον των Αμερικανών, αφού μετά τις ακυρώσεις των θεωρήσεων άφησε τη «βρώμικη δουλειά» στους συνεργάτες του; Τα προβλήματα είναι πολλά και δεν είναι μόνο αυτά που φαίνονται, που ακούγονται και που δημοσιεύονται. Τα σοβαρά ζητήματα μεταξύ του προέδρου της Τουρκίας και των Αμερικανών, είναι μεν οι Κούρδοι της Συρίας (YPG) και η αλλαγή της αμερικανικής στάσης έναντι του Ιρακινού Κουρδιστάν, όπου ο αρχικός θυμός ξεχάστηκε, αλλά το μείζον θέμα για τον Ερντογάν είναι η αμερικανική Δικαιοσύνη.

Ο ισλαμιστής ηγέτης αναφέρθηκε στο τελευταίο ξέσπασμα του στην υπόθεση των σωματοφυλάκων του, οι οποίοι αναμένεται ότι όταν ολοκληρωθεί η δίκη για τα απαίσια γεγονότα έξω από την τουρκική πρεσβευτική κατοικία στην Ουάσιγκτον, θα καταδικαστούν, όπως και οι Αμερικανοί πολίτες τουρκικής καταγωγής, που βοήθησαν τους μπράβους του προέδρου να σπάσουν στο ξύλο τους Κούρδους και τους Αρμένιους, που διαδήλωναν ειρηνικά.

Στις δηλώσεις του δεν είπε όλη την αλήθεια, ως συνήθως, δεν εκστόμισε αυτό που τον «τρώει» πραγματικά. Η αμερικανική δικαιοσύνη αγγίζει την οικογένειά του. Η δίκη του «ταμία» του, Reza Zarrab, συνεχίζεται παρά τις προσπάθειες του να την σταματήσει και οι αποκαλύψεις αναμένεται να είναι καταστροφικές για τον Τούρκο πρόεδρο. Η τουρκική κυβέρνηση πληρώνει τους καλύτερους δικηγόρους για να αθωώσουν τον εν λόγω συνέταιρο της Εμινέ Ερντογάν και του γιού της του Μπιλάλ, και δίνει πολλές χιλιάδες δολάρια στον πρώην δήμαρχο της Νέας Υόρκης Ρούντι Τζουλιάνι, για να πείσει τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, να βοηθήσει. Ο τελευταίος, απέλυσε τον εισαγγελέα που έδωσε την εντολή σύλληψης του «ταμία» της οικογένειας Ερντογάν. Παρ’ όλα αυτά, η υπόθεση των αμερικανικών αρχών είναι τόσο ισχυρή, που τα βρώμικα χρήματα του Ερντογάν «δεν πιάνουν τόπο».

Ο εκνευρισμός του Τούρκου προέδρου είναι πλέον στον ανώτατο βαθμό και αυτός είναι ο λόγος του ξεσπάσματός του το Σάββατο. Τα νέα από την Αμερική δεν είναι καλά. Η σύλληψη του Reza Zarrab, έγινε επί προεδρίας του Μπάρακ Ομπάμα. Ο κ. Ερντογάν, κατά παράβαση κάθε διπλωματικού κανόνα και κάθε σεβασμού της Δικαιοσύνης άλλης χώρας, ζήτησε από τον τότε πρόεδρο να παρέμβει. Στη συνέχεια όταν συναντήθηκε με τον τότε αντιπρόεδρο Τζόζεφ Μπάιντεν, απαίτησε ευθεία παρέμβαση του Λευκού Οίκου στις δικαστικές αρχές της Νέας Υόρκης. Του την αρνήθηκαν και ορθά έπραξαν.

Μετά την άρνηση των κ. Ομπάμα και Μπάιντεν, άρχισε να αναζητεί πρόσβαση στην ομάδα των συνεργατών του κ. Τραμπ, αν και γνωρίζονταν και θα μπορούσε να μιλήσει στον ίδιο.

Προφανώς δεν βρέθηκε ασφαλής τρόπος να το κάνουν. Ο Ερντογάν κατέφυγε στον πιο στενό, τότε, συνεργάτη του Τραμπ, τον Μάικ Φλιν, τον οποίο πλήρωσε μέσω φίλου και συνεργάτη του. Στην Ουάσιγκτον πιστεύουν ότι αν ο πρώην σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου, (ο Μάικλ Φλιν) δεν αποχωρούσε από το Λευκό Οίκο μετά τις αποκαλύψεις για τις ρωσικές διασυνδέσεις, και ο Ιμάμης Γκιουλέν θα είχε εκδοθεί στην Τουρκία, και η υπόθεση της Νέας Υόρκης θα είχε «κλείσει».

Ο Ερντογάν ήταν …άτυχος (μέχρι τώρα), αν και αυτό δεν σημαίνει ότι δεν συνεχίζει την προσπάθεια. Και με το παραπάνω. Εδώ και καιρό, ο πρόεδρος της Τουρκίας, έθεσε σε ισχύ το σχέδιο εκβιασμού της Αμερικής, πιστεύοντας πως θα αναγκάσει τον πρόεδρο Τραμπ και τον υπουργό Δικαιοσύνης των ΗΠΑ να «συνετιστούν». Συλλαμβάνει Αμερικανούς πολίτες. Στην ουσία κάνει μία συλλογή «ομήρων», όπως υποστηρίζουν στην Ουάσιγκτον για να τους χρησιμοποιήσει ως διαπραγματευτικό ατού στην ύστατη προσπάθειά του να του παραδώσουν οι Αμερικανοί τον Ιμάμη Γκιουλέν και τον ταμία της προεδρικής οικογένειας.

Θα τα καταφέρει; Αδύνατον, ακόμα και αν το ήθελε ο Πρόεδρος της Αμερικής και όλο το υπουργικό συμβούλιο των Ηνωμένων Πολιτειών.