Στενός συνεργάτης Ρώσου προέδρου Κ.Ντιμίτριεφ: «Η συνάντηση Β.Πούτιν και Ν.Τραμπ θα φέρει την ειρήνη»

Ο στενός συνεργάτης του Ρώσου προέδρου και επικεφαλής του Ρωσικού Ταμείου Άμεσων Επενδύσεων (RDIF), Κίριλ Ντιμίτριεφ, δήλωσε πώς η συνάντηση του Βλαντίμιρ Πούτιν με τον Ντόναλντ Τραμπ στην Αλάσκα θα «φέρει την ειρήνη» στην Ουκρανία.

Παράλληλα, σε ανάρτησή του στο X, ο Ντιμιτρίεφ άφησε αιχμές για προσπάθειες ορισμένων να σαμποτάρουν τη συνάντηση αυτή.

Όπως ανέφερε: «Οι νεοσυντηρητικοί και άλλοι πολεμοκάπηλοι δεν θα χαμογελούν στις 15 Αυγούστου 2025. Ο διάλογος Πούτιν-Τραμπ θα φέρει ελπίδα, ειρήνη και παγκόσμια ασφάλεια».

Neocons and other warmongers won’t be smiling on Aug 15, 2025. Putin-Trump dialogue will bring hope, peace and global security. 🕊️

— Kirill A. Dmitriev (@kadmitriev) August 10, 2025

Σε άλλη ανάρτησή του, ο Ντιμιτρίεφ παρουσίασε μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς που έχει αφήσει η Ρωσία στην Αλάσκα.

Some Russian history in Alaska 📚
1. 1860 map labelling Alaska “Russian America” (Sitka as capital).
2. 1867 U.S. Treasury warrant — $7.2M for the purchase of Alaska
3. Russian Envoy Eduard de Stoeckl’s signed receipt.

🇷🇺🤝🇺🇸 pic.twitter.com/Y0qTNquu9e

— Kirill A. Dmitriev (@kadmitriev) August 11, 2025

Γιατί ο Ν.Τραμπ επέλεξε να συναντηθεί με τον Β.Πούτιν στην Αλάσκα

Η επιλογή της Αλάσκας ως τόπου διεξαγωγής της διμερούς συνόδου κορυφής της 15ης Αυγούστου 2025 μεταξύ του Ντόναλντ Τραμπ και του Βλαντιμίρ Πούτιν φέρει ένα σπάνιο μείγμα συμβολισμού.

Φτάνει βαθιά στο παρελθόν, αντανακλά την τρέχουσα γεωπολιτική ισορροπία και υποδηλώνει τα περιγράμματα των μελλοντικών σχέσεων ΗΠΑ-Ρωσίας όπως αναφέρει το ρωσικό Ria Novosti.

Από το 1737 έως το 1867, αυτή η απέραντη, αραιοκατοικημένη γη ήταν γνωστή ως Ρωσική Αμερική.

Η απόφαση του Τσάρου Αλέξανδρου Β’ να πουλήσει την Αλάσκα στις Ηνωμένες Πολιτείες για 7,2 εκατομμύρια δολάρια ήταν μια από τις πιο πολυσυζητημένες διπλωματικές συναλλαγές του 19ου αιώνα.

Στην Αγία Πετρούπολη, ήταν σαφές: αν δεν τηρούνταν η απόφαση, η Αλάσκα πιθανότατα θα έπεφτε στα χέρια του κύριου αντιπάλου της Ρωσίας εκείνη την εποχή – της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.

Η παράδοσή της στην Ουάσιγκτον δεν ήταν πράξη αδυναμίας, αλλά μια υπολογισμένη επένδυση στις μελλοντικές σχέσεις με ένα έθνος του οποίου οι φιλοδοξίες για τον Ειρηνικό δεν συγκρούονταν ακόμη με τις ρωσικές.

Ακόμα και σήμερα, η Αλάσκα παραμένει η «πιο ρωσική» από τις πολιτείες των ΗΠΑ: πατρίδα των Παλαιών Πιστών – απογόνων των εποίκων του 19ου αιώνα που αναζητούσαν θρησκευτική ελευθερία – με λειτουργικές ορθόδοξες εκκλησίες και τοπωνύμια όπως Νικολάεφσκ, Βοζνέσενσκ και Άνω και Κάτω Ρωσικές Λίμνες, που συνδέονται με τον Ρωσικό ποταμό.

Αλλά η επιλογή της Αλάσκας είναι κάτι περισσότερο από μια αναφορά στην ιστορία.

Η Αλάσκα είναι ένα κατάλληλο μέρος για τέτοιες συζητήσεις: η ίδια της η ιστορία αποτελεί μια ζωντανή υπενθύμιση ότι η εδαφική ιδιοκτησία δεν είναι μια αμετάβλητη ιστορικογεωγραφική σταθερά, αλλά μια πολιτική και διπλωματική μεταβλητή που διαμορφώνεται από τις συμφωνίες των μεγάλων δυνάμεων σε συγκεκριμένες ιστορικές στιγμές.

Η σύνοδος κορυφής στην Αλάσκα είναι κάτι περισσότερο από μια απλή συνάντηση μεταξύ δύο ηγετών.