Ο κίνδυνος απώλειας Αιγαίου και κοιτασμάτων «σπρώχνει» εξοπλισμούς: Ποια προγράμματα «κλείνουν» σε 12 μήνες

Δύο κύρια προγράμματα του Πολεμικού Ναυτικού των οποίων η υλοποίηση έχει καθυστερήσει του πρώτου δεκαπέντε χρόνια και του δεύτερου δέκα χρόνια, βρίσκονται στον προθάλαμο τελικής υπογραφής τους (αν όλα πάνε καλά πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί σε ένα χρόνο από σήμερα, περιλαμβανομένης και της κυβερνητικής αλλαγής στις εκλογές είτε γίνουν εκλογές Σεπτέμβριο-Οκτώβριο, είτε Μάιο).

Το πρώτο πρόγραμμα είναι η προμήθεια τορπιλών βαρέως τύπου για τον εξοπλισμό των υποβρυχίων Type 214 κλάσης «Παπανικολής» και του εκσυγχρονισμένου Type 209/1200 ΩΚΕΑΝΟΣ και το δεύτερο είναι η προμήθεια 4 ελικοπτέρων ανθυποβρυχιακού πολέμου MH-60R  από τα αμερικανικά αποθέματα.

Η μη υλοποίηση του πρώτου έχει μειώσει δυνητικά την απόδοση μάχης των υποβρυχίων Type 214 κατά 60% και την επιβιωσιμότητά τους κατά 70% αφού οι παλαιές τορπίλες SUT που χρησιμοποιούν τα καθιστούν εύκολα εντοπίσιμα, ενώ εκτοξεύονται και από πολύ μικρότερες αποστάσεις από αυτές των σύγχρονων τορπιλών βαρέως τύπου.

Το ΠΝ, λόγω της απουσίας των τορπιλών εκμεταλλεύεται επιχειρησιακά σε πολύ μικρότερο ποσοστό τα νεότευκτα υποβρύχια.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι τορπίλες βαρέως τύπου, ακόμα και αν το πρόγραμμα «τρέξει» θα παραδοθούν ταυτοχρόνως με την ολοκλήρωση της ναυπήγησης των δύο πρώτων τουρκικών υποβρυχίων 214TN μη επιτρέποντας στο ΠΝ να αξιοποιήσει την υπεροχή του.

Αν είχαν παραδοθεί έστω πριν πέντε χρόνια, πολλά σήμερα θα ήταν διαφορετικά. Το πρόγραμμα θα κυμανθεί περί τα 100 εκατ. ευρώ.

Το πρόγραμμα προβλέπει ταυτοχρόνως και την προμήθεια αντιμέτρων τορπιλών για τα εν λόγω υποβρύχια, τα οποία στερούνται ακόμα και αυτού του αυτονόητου συστήματος.

Υποψήφιες τορπίλες για τις οποίες έχουν παρουσιαστεί προτάσεις είναι η αμερικανική Mk48 Mod6 που όμως δεν συγκεντρώνει σχεδόν καμία πιθανότητα, η γαλλική F21 που έχει προσφερθεί και ως δωρεάν αντισταθμιστική παροχή στην προμήθεια γαλλικών φρεγατών και έχει πραγματοποιήσει σημαντικές εξαγωγικές επιτυχίες, ενώ έχει αντιγραφεί και από τους... Κινέζους, η γερμανική Seahake και η ιταλική Black Shark Advanced.

Το δεύτερο πρόγραμμα αφορά την προμήθεια 4 ελικοπτέρων MH-60R ανθυποβρυχιακού πολέμου, τα οποία προορίζονται να αντικαταστήσουν τα υπάρχοντα «αρχαία» ΑΒ-212ASW τα οποία πλέον δεν βλέπουν καν στο ραντάρ τους τα νέα χαμηλής παρατηρησιμότητας τουρκικά σκάφη.

Το ύψος του προγράμματος ανέρχεται σε 250 εκατ. ευρώ, στο οποίο περιλαμβάνεται και αρχικό πακέτο υποστηρίξεως σε ανταλλακτικά (FOS).

Η Lockheed Martin, στον έλεγχο της οποίας έχει περιέλθει η Sikorksy, προσφέρει ευνοϊκό μακρόχρονο πρόγραμμα αποπληρωμής και υπόσχεται μείωση 20% εφόσον η σύμβαση ανατεθεί σε συγκεκριμένο χρονικό όριο που έχει θέσει, αλλά το σημαντικότερο σε ότι αφορά την προμηθεύτρια εταιρεία είναι ότι «έχει τις άκρες» σε όλους τους Κλάδους του ΥΠΕΘΑ και μόνο τυχαίο δεν είναι ότι μόλις άλλαξε η ιδιοκτησία της εταιρείας που κατασκευάζει τα ελικόπτερα (η Lockheed Martin αγόρασε την Sikorski) προωθήθηκε το πρόγραμμα που καθυστερούσε πάνω από δέκα χρόνια.

Υπάρχει κι ένα σημαντικό πρόγραμμα που σχετίζεται με το δεύτερο πρόγραμμα δηλαδή αφορά και αυτό την Διοίκηση Αεροπορίας Ναυτικού (ΔΑΝ) και προορίζεται να αποκαταστήσει την επιχειρησιακή διαθεσιμότητα, εξασφαλίζοντας την υποστήριξη των υπαρχόντων 11 ελικοπτέρων S-70 Aegean Hawk στο μέλλον.

Πρόκειται για σύμβαση FOS ύψους 80 εκατ. ευρώ περίπου.

Ολα έχουν προωθηθεί στην ΓΔΑΕΕ, μετά την επιτελική επεξεργασία τους, προκειμένου να προχωρήσει αυτή σε τελικές διαπραγματεύσεις κι εν συνεχεία στην κατάρτιση σχεδίων συμβάσεως προς υπογραφή.