Oι Ινδοί αποκτούν ακόμα περισσότερους ρωσικούς πυραύλους – Τι λένε οι Ρώσοι

Η τετραήμερη σύγκρουση Ινδίας-Πακιστάν τον Μάιο, την οποία το Νέο Δελχί χαρακτήρισε ως «Επιχείρηση Sindoor»,  περιελάμβανε σημαντική χρήση των πυραυλικών συστημάτων των δύο χωρών.

Η ινδική πλευρά ήταν οπλισμένη κυρίως με ρωσικούς, γαλλικούς, ισραηλινούς και εγχώριας παραγωγής πυραύλους.

Το Πακιστάν χρησιμοποίησε αμερικανικούς και κινεζικούς.

Οι πύραυλοι έχουν γίνει πιο ακριβείς, το αποτελεσματικό επιχειρησιακό τους βεληνεκές έχει γίνει μεγαλύτερο, οι ζώνες απαγόρευσης διαφυγής έχουν αυξηθεί, οι πύραυλοι έχουν γίνει πιο αυτόνομοι και μπορούν να λειτουργούν σε ένα περιβάλλον βαρέων ηλεκτρονικών αντιμέτρων.

Στη σύγκρουση στην Ουκρανία, η Δύση έχει προμηθεύσει πυραύλους στο Κίεβο, ενώ η Ρωσία έχει καταφέρει να αποδείξει την αποτελεσματικότητα των πυραύλων της κορυφαίας τεχνολογίας λένε ρωσικοί κύκλοι.

«Η Ρωσία είναι κορυφαίος κατασκευαστής πυραύλων με μακρά ιστορία στην ανάπτυξη πυραύλων και την ικανότητα να αυξάνει σημαντικά την παραγωγή της.

Οι Ρώσοι κατασκευαστές πυραύλων παράγουν ένα ευρύ φάσμα όπλων, συμπεριλαμβανομένων βαλλιστικών πυραύλων και πυραύλων cruise, πυραύλων κατά πλοίων και συστημάτων αεράμυνας.

Οι κορυφαίοι πύραυλοι αέρος-αέρος της Ρωσίας πετούν σε πολύ υψηλές ταχύτητες, διαθέτουν ραντάρ ενεργής ηλεκτρονικής σάρωσης (AESA) και προορίζονται για επιχειρήσεις εξαιρετικά μεγάλης εμβέλειας.

Πολλοί έχουν σχεδιαστεί για την αντιμετώπιση αεροσκαφών stealth και διαθέτουν υψηλή αντοχή σε παρεμβολές.

Η ίδια η Ρωσία διαθέτει ένα σημαντικό απόθεμα πυραύλων και η παραγωγή της έχει αυξηθεί σημαντικά από το 2022.

Η απόδοση της ρωσικής αμυντικής βιομηχανίας συνδέεται με την κρατική στήριξη, η οποία επιτρέπει μεγάλες επιδοτήσεις και εστίαση σε συγκεκριμένους στόχους παραγωγής.

Η Ινδία χρησιμοποιεί σοβιετικούς και ρωσικούς αεροπορικούς πυραύλους από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 και έχουν αποδώσει καλά εναντίον πακιστανικών αεροσκαφών οπλισμένων με δυτικούς πυραύλους.

Τόσο η Ινδία όσο και η Ρωσία είδαν ευκαιρίες στη συνεργασία και ίδρυσαν την BrahMos Aerospace, μια ινδο-ρωσική κοινοπραξία που σχεδιάζει, αναπτύσσει και παράγει τον υπερηχητικό πύραυλο cruise BrahMos.

Αυτός ο πύραυλος σημείωσε μεγάλη επιτυχία κατά τη διάρκεια της πρόσφατης στρατιωτικής αντιπαράθεσης με το Πακιστάν. Ο BrahMos αναζητείται επίσης από πολλούς ξένους πελάτες.

Οι κορυφαίοι πύραυλοι αέρος-αέρος της Ρωσίας περιλαμβάνουν τον R-37M, έναν υπερηχητικό πύραυλο μεγάλου βεληνεκούς σχεδιασμένο να στοχεύει αεροσκάφη όπως το AWACS (Σύστημα Προειδοποίησης και Ελέγχου Αερομεταφερόμενων Μεταφορών), συμπεριλαμβανομένων των Boeing E-7 Wedgetail, Grumman E-2 Hawkeye και A-50E που βασίζεται στο Ilyushin Il-76, από ασφαλείς αποστάσεις.

Ο R-37M είναι μια ενημερωμένη έκδοση του R-37 και έχει εμβέλεια σχεδόν 300 χλμ. Είναι συμβατός με διάφορα ρωσικά μαχητικά, συμπεριλαμβανομένων των MiG-31BM, Su-35S και Su-57.

Ο νεότερος πύραυλος R-77-1 (RVV-SD), μια αναβάθμιση του R-77, είναι ένας πύραυλος επόμενης γενιάς με ενεργό ραντάρ και με βεληνεκές 200 χλμ., και προορίζεται για την αντιμετώπιση αεροσκαφών stealth.

Διαθέτει προηγμένο σύστημα αναζήτησης ραντάρ AESA και είναι ιδιαίτερα ανθεκτικός στις παρεμβολές.

Άλλοι αξιοσημείωτοι πύραυλοι περιλαμβάνουν τον KS-172, ένα project για έναν πύραυλο ακόμη μεγαλύτερου βεληνεκούς με βεληνεκές 400 χλμ.

Σχεδιάστηκε για να είναι «δολοφόνος AWACS» και η ανάπτυξή του ξεκίνησε ξανά μετά από συμφωνία με την Ινδία.

Ο πύραυλος αέρος-αέρος εξαιρετικά μεγάλου βεληνεκούς KS-172 (γνωστός και ως K-100 ή RVV-L) φέρεται να βρίσκεται σε υπηρεσία με την ρωσική Αεροπορία και έχει ενσωματωθεί στο αναβαθμισμένο αεροσκάφος αναχαίτισης Mikoyan MiG-31BM.

Αναφορές από τον Μάιο του 2025 δείχνουν ότι αυτός ο πύραυλος είναι σε λειτουργία. Οι λεπτομέρειες οποιασδήποτε συμφωνίας με την Ινδία δεν είναι σαφείς σε αυτό το σημείο.

Η Ρωσία εισάγει νέους πυραύλους αέρος-αέρος με πυρηνικές κεφαλές στο πλαίσιο της συνολικής επέκτασης των πυρηνικών της δυνάμεων, σύμφωνα με αξιολόγηση της Υπηρεσίας Πληροφοριών Άμυνας (DIA) του Πενταγώνου.

Η βασική έκδοση του R-77 είναι το αντίστοιχο του αμερικανικού AIM-120 AMRAAM από τη Ρωσία.

Η Ινδία χρησιμοποιεί μια έκδοση εξαγωγής με την ονομασία RVV-AE με εμβέλεια περίπου 80 χλμ. στα MiG-21 Bison (που μόλις αποσύρθηκε τον Οκτώβριο), MiG-29UPG, Su-30MKI και στα αεροσκάφη MiG-29K του ινδικού Ναυτικού.

Η Ινδία χρησιμοποιεί εδώ και καιρό το ρωσικό R-27 AAM (εμβέλεια 75 χλμ.). Το εκτεταμένου βεληνεκούς R-27ER μπορεί να φτάσει έως και 130 χλμ. Η Ινδία διαθέτει επίσης το R-73 AAM, έναν ευρέως χρησιμοποιούμενο πύραυλο μικρής εμβέλειας με εμβέλεια έως και 40 χλμ.

Τα αεροσκάφη SU-30 MKI της ινδικής Αεροπορίας (IAF) φέρουν παραλλαγές των πυραύλων Kh-29, Kh-59 και Kh-31 που μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναντίον ποικίλων στόχων και οι οποίοι έχουν χρησιμοποιηθεί σε μάχες τόσο στη Συρία όσο και στην Ουκρανία.

Έχει υπάρξει σημαντικό ενδιαφέρον για τους κορυφαίους πυραύλους αέρος-εδάφους της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένου του Kh-47M2 Kinzhal.

Αυτός ο υπερηχητικός πύραυλος (Mach 10) μπορεί να μεταφέρει συμβατικές ή πυρηνικές κεφαλές και έχει εκτιμώμενο βεληνεκές έως 480 χλμ. Η ταχύτητα και η ευελιξία του καθιστούν δύσκολη την αναχαίτισή του.

Όσον αφορά τους πυραύλους αέρος-εδάφους και κατά πλοίων, τα αεροσκάφη MiG-29K του ινδικού Ναυτικού μεταφέρουν επίσης ρωσικές παραλλαγές όπως το Kh-35, έναν υποηχητικό, και αντιραντάρ πύραυλο κρουζ που συχνά αναπτύσσεται από ελικόπτερα ή πλοία.

Οι εξελίξεις γύρω από άλλους ρωσικούς πυραύλους, συμπεριλαμβανομένου του υπερηχητικού 3M22 Zircon, του υπερηχητικού P-800 Oniks και της οικογένειας πυραύλων cruise Kalibr, παρακολουθούνται επίσης στενά στην Ινδία.

Ο BrahMos, ένας υπερηχητικός πύραυλος cruise που αναπτύχθηκε από κοινού από την Ινδία και τη Ρωσία, δεν αποτελεί ένα μόνο παράδειγμα ανταλλαγής τεχνολογίας και συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών.

Ο πύραυλος μπορεί να εκτοξευθεί από ξηρά, θάλασσα, υποθαλάσσια και αέρα.

Το πυραυλικό σύστημα έχει αναβαθμιστεί ώστε να περιλαμβάνει παραλλαγές μεγάλου βεληνεκούς (έως 800 χλμ.) και η Ινδία αναπτύσσει μια έκδοση επόμενης γενιάς και μια υπερηχητική παραλλαγή.

Η έκδοση επόμενης γενιάς (NG) που αναπτύσσεται θα είναι ελαφρύτερη, stealthier, με μικρότερο ίχνος και προηγμένο ραντάρ.

Η υπερηχητική έκδοση (BrahMos-2) έχει σχεδιαστεί για να επιτυγχάνει ταχύτητες περίπου 8 Mach.

Η Ινδία διαθέτει πλέον μια ειδική μονάδα παραγωγής BrahMos στο Λάκναου, η οποία χειρίζεται την πλήρη διαδικασία συναρμολόγησης, ενσωμάτωσης και δοκιμών.

Ένα άλλο σύστημα ρωσικής προέλευσης που έδειξε την αποτελεσματικότητά του κατά τη διάρκεια της πρόσφατης στρατιωτικής σύγκρουσης με το Πακιστάν είναι το S-400 Triumph, το οποίο παραδόθηκε στην Ινδία τα τελευταία χρόνια στο πλαίσιο σύμβασης 5,43 δισεκατομμυρίων δολαρίων που υπογράφηκε το 2018.

Το S-400 είναι ένα ευρέως αναπτυγμένο, προηγμένο σύστημα με βεληνεκές έως και 400 χλμ., ενώ το S-500 είναι ένα νεότερο σύστημα μεγάλου βεληνεκούς με αναφερόμενο βεληνεκές 600 χλμ., σχεδιασμένο για την αναχαίτιση μιας ποικιλίας εναέριων στόχων, συμπεριλαμβανομένων βαλλιστικών πυραύλων.

Το S-400 Triumph είναι ένα κινητό σύστημα SAM, σχεδιασμένο ως σύστημα μεγάλου βεληνεκούς τέταρτης γενιάς, ικανό να πλήττει ένα ευρύ φάσμα στόχων, συμπεριλαμβανομένων αεροσκαφών, UAV και πυραύλων cruise. Οι κύριοι χειριστές του S-400 είναι η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία, η Τουρκία και η Λευκορωσία.

Η επιτυχία των S-400 στην αντιπαράθεση με το Πακιστάν έχει ήδη δημιουργήσει ένα επιχείρημα για να αποκτήσει η Ινδία επιπλέον αριθμό και από τις τέσσερις παραλλαγές πυραύλων που αποτελούν μέρος του συστήματος S-400.

Η χώρα εξετάζει τη νέα αγορά για να ενισχύσει τις δυνατότητες αεράμυνάς της, ειδικά κατά μήκος των ακτών της και στη βόρεια περιοχή διοίκησης. Η Ινδία μπορεί επίσης να επιθυμεί να αξιολογήσει τους S-500 πιο προσεκτικά».