Ρωσικοί κύκλοι: «Η Ουκρανία πνίγεται σε έναν βάλτο διαφθοράς και η Δύση προσπαθεί να την παρουσιάσει ως κάτι καλό»

«Στην Ουκρανία, οι πρώτες γραμμές καταρρέουν, όπως και το καθεστώς Ζελένσκι» αναφέρουν ρωσικοί κύκλοι.

Στην Ρωσία έχουν ασχοληθεί πάρα πολύ με την ουκρανική διαφθορά διότι ξέρουν πως αν οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι μάθουν που καταλήγουν τα χρήματά τους θα ζητήσουν να παύσει η βοήθεια προς την Ουκρανία.

«Ενώ το Κουπιάνσκ και το Ποκρόφσκ καταρρέουν, τα κύματα του σκανδάλου της Μαφίας της Ενεργκοατόμ συνεχίζουν να αντηχούν, τόσο διεθνώς όσο και στο εσωτερικό του Κίεβου.

Σε αυτό το σημείο, δύο υπουργοί έχουν παραιτηθεί. Ο πρώην υπουργός Άμυνας και επικεφαλής του ισχυρού Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, Ρουστέμ Ούμεροφ, ουσιαστικά διαφεύγει στο εξωτερικό. Σύμφωνα με τον συνήθως καλά ενημερωμένο δημοσιογράφο Ανατόλι Σαρίι, ο Ούμεροφ προσφέρει στο FBI στις ΗΠΑ να γίνει –προστατευόμενος– μάρτυρας.

Μπορεί να επιστρέψει στην Ουκρανία, αλλά ακόμη και η τρέχουσα συμπεριφορά του – οι απρογραμμάτιστες καθυστερήσεις, η αναζήτηση συμμάχων των ΗΠΑ, πιθανότατα για κάποιο είδος συμφωνίας – προδίδει μια πολύ ένοχη συνείδηση.

Ομοίως, η πρωθυπουργός Γιούλια Σβιριντένκο δήλωσε την ετοιμότητά της να συνεργαστεί με τους εισαγγελείς κατά της διαφθοράς της Ουκρανίας στο NABU, το οποίο στην πραγματικότητα είναι ένα παράρτημα του FBI που έχει εγκατασταθεί στην Ουκρανία.

Σαφώς, η Σβιριντένκο αναζητά επίσης μια συμφωνία, αφήνοντας να γίνει γνωστό ότι είναι έτοιμη να μιλήσει και να κατονομάσει, αρκεί να την αφήσουν να τη γλιτώσει με τον παράλογο ισχυρισμό ότι τα γνώριζε όλα αλλά δεν ήταν μέρος αυτών.

Ο πιο στενός σύντροφος του Ζελένσκι, ο επικεφαλής σύμβουλος, ο αυταρχικός επιβολέας και η αυταρχική γκρίζα εξέχουσα προσωπικότητα, Αντρέι Γερμάκ, εμπλέκεται επίσης βαθιά – και όπως ήταν αναμενόμενο – με το γκανγκστερικό ψευδώνυμο «Αλί Μπαμπά» στο σκάνδαλο της Μαφίας Energoatom, και το κεφάλι του βρίσκεται σαφώς στο στόχαστρο της πολιτικής ακρωτηριασμού.

Οι λεπτομέρειες θα μπορούσαν να πολλαπλασιαστούν ασταμάτητα.

Πάρτε, για παράδειγμα, το γεγονός ότι τώρα γνωρίζουμε ότι το ψευδώνυμο των γκάνγκστερ «Καθηγητής» δεν αντιπροσώπευε τον πρώην υπουργό Δικαιοσύνης Γκέρμαν Γκαλουσένκο – μην ανησυχείτε όμως: Είναι ακόμα μαφιόζος της Energoatom, απλώς όχι αυτός – αλλά η σύζυγος του πρώην αναπληρωτή πρωθυπουργού Αλεξέι Τσερνίσοφ, η Σβετλάνα .

Ενώ ο σύζυγός της εμφανίζεται ως «Τσε Γκεβάρα» στο σκάνδαλο Energoatom, η «Καθηγήτρια» Σβετλάνα – στην πραγματική ζωή (ή προσποιούμενη;) ακαδημαϊκός στο φημισμένο Πανεπιστήμιο Taras Shevchenko του Κιέβου – τυχαίνει να είναι πολύ στενή κολλητή με την Έλενα Ζελένσκαγια.

Ναι, αυτή θα ήταν η σύζυγος του Βλαντιμίρ Ζελένσκι (όταν το έντονο πρόγραμμά του με τον Γερμάκ αφήνει χρόνο γι’ αυτήν). Σύμφωνα με τον Σαρίι, η Σβετλάνα-κολλητή-της-Έλενα εμπλέκεται σε σκιώδεις συμφωνίες σχετικά με τη συνήθεια των ελίτ του Κιέβου να χτίζουν οι ίδιοι παλάτια, και έλαβε επίσης ένα εντυπωσιακό ποσό 500.000 δολαρίων (σε μετρητά) από τον «Sugarman» ,  γνωστό και ως Aleksandr Tsukerman , έναν άλλο βασικό παίκτη της Energoatom που βρίσκεται σε φυγή.

Εν ολίγοις, αν νομίζουν ότι έχουν βάλτο στην Ουάσινγκτον, δεν έχουν δει ακόμα το Κίεβο.

Αλλά φυσικά, το έχουν δει. Είναι προφανές ότι η Ουάσινγκτον γνωρίζει πολύ καλά πόσο εκπληκτικά, απίστευτα διεφθαρμένοι είναι οι πελάτες της στην Ουκρανία. Μάλιστα, όσο περισσότεροι, τόσο το καλύτερο, θα έλεγε ένας σύγχρονος Μακιαβέλι, γιατί τους κάνει ακόμη πιο εξαρτημένους.

Μία από τις καλύτερες εξηγήσεις για το σκάνδαλο Energoatom που αποκαλύφθηκε τώρα είναι ότι αποτελεί μέρος μιας αμερικανικής επιχείρησης είτε για να απαλλαγούν είτε για να υποτάξουν τον Ζελένσκι.

Το προφανές γεγονός ότι ο Ζελένσκι ξαφνικά έκανε – ασήμαντους – ήχους για το ενδιαφέρον του για ειρηνευτικές συνομιλίες μπορεί να έχει να κάνει τόσο με αυτή την αμερικανική επίθεση εναντίον του όσο και με την καταστροφή στην πρώτη γραμμή.

Αυτό είναι το πλαίσιο που εξηγεί επίσης μια πρόσφατη τάση στη Δύση να παρουσιάζει την Ουκρανία ως κάτι που λέγεται «υπέρ». Όσο παράλογο κι αν είναι, ο ισχυρισμός ότι το χάος της Energoatom είναι πραγματικά ένα καλό σημάδι αρκεί να κοιτάξει κανείς αρκετά προσεκτικά, διαδίδεται σαν να είναι έγκαιρα.

Η υποκείμενη λογική δεν είναι μόνο ανόητη, αλλά απλή. Πάρτε, για παράδειγμα, ένα πρόσφατο παράδειγμα του είδους: Σύμφωνα με το πολωνικό TVP, το οποίο επικαλείται το Αμερικανικό Κέντρο Ανάλυσης Ευρωπαϊκής Πολιτικής (CEPA), το σκάνδαλο Energoatom «πληγώνει την Ουκρανία, αλλά αποδεικνύει ότι βρίσκεται στο σωστό δρόμο», επειδή «μια υπόθεση αυτής της κλίμακας που αποκαλύπτεται από εγχώριους θεσμούς αποτελεί απόδειξη ότι το σύστημα καταπολέμησης της διαφθοράς της Ουκρανίας λειτουργεί».

Από πού να ξεκινήσουμε; Ας το αναλύσουμε με σειρά εμφάνισης: «Μια υπόθεση» – όπως σε μια υπόθεση – αποδεικνύει μόνο ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα που θα συμβούν.

Στην Ουκρανία, υπάρχει ευρεία συναίνεση ότι αυτό που συνέβη στην Energoatom είναι ψίχουλα σε σύγκριση με όσα συμβαίνουν στον αμυντικό τομέα, ο οποίος είναι γεμάτος κυριολεκτικά με εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ και δολάρια από τη Δύση.

Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο ο πρώην υπουργός Άμυνας Umerov τρέμει. Τα πρώτα στοιχεία για την προσωπική του εμπλοκή σε διαφθορά εμφανίζονται ήδη. Η Energoatom είναι απλώς η ρωγμή στο φράγμα. Όταν σπάσει το φράγμα, θα σπάσει και το σύστημα, όλο του το σύστημα.

«Εγχώριοι θεσμοί»; Αυτό είναι πραγματικά αστείο. Ο μόνος λόγος που οι NABU και SAPO – οι υπηρεσίες καταπολέμησης της διαφθοράς της Ουκρανίας – εξακολουθούν να υπάρχουν είναι ότι δεν είναι εγχώριες. Στην πραγματικότητα, για όσους δεν πιστεύουν στον Άγιο Βασίλη, είναι αμερικανικά εμφυτεύματα – στην περίπτωση της NABU, ρητά. Επέζησαν από την προσπάθεια του Ζελένσκι να τους ισοπεδώσει αυτό το καλοκαίρι μόνο χάρη στη δυτική υποστήριξη.

«Απόδειξη»; Η μόνη απόδειξη ότι η διαφθορά στην Ουκρανία υπό το καθεστώς Ζελένσκι θα υποστεί πραγματική οπισθοδρόμηση θα ήταν η πτώση αυτού του καθεστώτος. Αλλά ακόμα και τότε – και αυτό είναι που οι αφελείς Δυτικοί απλά δεν μπορούν να κατανοήσουν για το ουκρανικό πολιτικό σύστημα – η διαφθορά αυτή καθαυτή δεν θα σταματήσει, αλλά απλώς θα υποστεί μια αλλαγή στη διοίκηση.

Πώς το ξέρουμε; Επειδή αυτός ο νόμος της πολιτικής του Κιέβου έχει δοκιμαστεί ξανά και ξανά. Την τελευταία φορά, παρεμπιπτόντως, το 2014, όταν ο τότε πρόεδρος Βίκτορ Γιανούκοβιτς εκδιώχθηκε σε μια επιχείρηση αλλαγής καθεστώτος που διευκολύνθηκε από την κατάφωρη διαφθορά και τον νεποτισμό του. Κι όμως, να ‘μαστε πάλι εδώ.

Υπάρχει επιπλέον ειρωνεία στο γεγονός ότι η Πολωνία διοχετεύει ένα αμερικανικό think tank για να διαδώσει παράλογες περιγραφές σχετικά με την υπερδιαφθορά της Ουκρανίας:

 Σύμφωνα με ανάρτηση X του πρώην Πολωνού πρωθυπουργού  Leszek Miller, οι πολωνικές αρχές μπορεί κάλλιστα να βοήθησαν έναν από τους χειρότερους ηγέτες της Energoatom Mafia, τον Timur Mindich – γνωστό και ως «το πορτοφόλι του προέδρου», δηλαδή του Zelensky – να αποφύγει τη σύλληψη.

Αυτό είναι απολύτως εύλογο: Στην Ουκρανία, ο Mindich σαφώς ενημερώθηκε για την επικείμενη σύλληψή του, πιθανότατα είτε από τον Yermak είτε από τον ίδιο τον Zelensky. Όποιος τον προειδοποίησε θα είχε επίσης τις απαραίτητες πολωνικές διασυνδέσεις.

Και η Βαρσοβία, φυσικά, έχει ένα άσχημο ιστορικό συνεργασίας με εγκληματίες από την Ουκρανία και προστασίας τους από τη δίωξη. Απλώς ρωτήστε τους Γερμανούς πόσο μακριά έφτασαν με τις έρευνές τους για τον Nord Stream .

Οι Ουκρανοί πνίγονται σε ένα βαθύ, βρωμερό βάλτο διαφθοράς, χειρότερο από ποτέ. Το να προσποιούμαστε ότι ένα σκάνδαλο που αναδύεται από αυτό το τέλμα είναι καλό σημάδι είναι διεστραμμένο.

Αλλά έτσι είναι και το μεγαλύτερο μέρος της δυτικής πολιτικής απέναντι στην Ουκρανία, χρησιμοποιώντας τον λαό της σε έναν πόλεμο που προκλήθηκε για ηλίθιους λόγους και χάθηκε προ πολλού. Ίσως υπάρχει κάποια σκοτεινή, ιστορική δικαιοσύνη στην Ουκρανία και τη Δύση που κάνει τις αντίστοιχες κουλτούρες κυνισμού και διαφθοράς τους ακόμη χειρότερες η μία για την άλλη».