Τουρκία
Η Ευρωπαϊκή Ένωση αριθμεί σχεδόν 450 εκατομμύρια κατοίκους στις 28 χώρες από τις οποίες αποτελείται, συνιστώντας μία από τις μεγαλύτερες πολιτικές οντότητες παγκοσμίως.
Σε αυτό το μωσαϊκό κοινό παρονομαστή αποτελούν οι τουρκικής καταγωγής μειονότητες, οι οποίες αποτελούν την πολυπληθέστερη μειονοτική εθνοτική ομάδα στη συντριπτική πλειοψηφία των χωρών μελών της ΕΕ και οι οποίες μαζικά μετανάστευσαν τις δεκαετίες του 60-70 από την Τουρκία, προκειμένου να εξασφαλίσουν καλύτερο βιοτικό επίπεδο και βελτιωμένες συνθήκες εργασίας.
Σημαντικό ποσοστό αυτών των μεταναστών κατευθύνθηκαν στις πλουσιότερες χώρες του Βορρά της Ευρώπης, με μόνο την Γερμανία να αριθμεί τουλάχιστον 6 εκατομμύρια μετανάστες τουρκικής καταγωγής σύμφωνα με συντηρητικές πηγές, ήτοι περίπου το 7% του γερμανικού πληθυσμού. Αξιοσημείωτη είναι και η παρουσία αυτών των πληθυσμών σε μικρότερες χώρες, όπως η Ολλανδία και η Αυστρία στις οποίες σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, αμφότερες αριθμούν περί τις 500.000 άτομα, ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό αν σκεφτεί κάποιος ότι ο πληθυσμός των χωρών αυτών είναι λίγο πάνω από τα 10 εκατομμύρια.
Αυτές οι μειονότητες διατήρησαν σε μεγάλο βαθμό τις θρησκευτικές τους συνήθειες και ειδικότερα αυτές που σχετίζονται με το Ισλάμ (προσευχές, εορτασμός Ραμαζανίου, κλπ).
Αυτούς λοιπόν τους εν δυνάμει μοχλούς πολιτικής πίεσης προσπαθεί να προσεταιρισθεί ο Τούρκος Πρόεδρος μεταχειριζόμενος την αφηρημένη όσο και «επιτηδευμένη» ιδέα του «παντουρκισμού».
Είναι εμφανές ότι επί Προεδρίας Ερντογάν επιχειρείται η συστηματική άσκηση επιρροής σε αυτές τις μάζες, οι δε συγκεντρώσεις που κατά καιρούς πραγματοποίησε ο Τούρκος Πρόεδρος με το πρόσχημα των προεκλογικών περιόδων, και παρά τις αντιδράσεις των τοπικών κυβερνήσεων, είχαν ακριβώς αυτό το σκοπό της συσπείρωσης. Μιας συσπείρωσης που υπερθεματίζει την τουρκική ταυτότητα έναντι της ευρωπαϊκής ή δυτικής, ασκώντας έμμεση ή άμεση πίεση στις τοπικές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και τελικά εξυπηρετώντας τους σκοπούς της Τουρκίας.
Ο βαθμός επηρεασμού των πολιτικών αποφάσεων που λαμβάνουν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ποικίλλει ανάλογα με το ύφος και θέση τους στο πολιτικό φάσμα. Για παράδειγμα, οι πολιτικές που ακολουθεί το κυβερνών κόμμα CDU στη Γερμανία της Καγκελαρίου Μέρκελ υπαγορεύονται από τη κεντρική της επιλογή να μην έρθει σε ευθεία αντιπαράθεση με την εκεί διαβιούσα τουρκική μειονότητα.
Βεβαίως αυτό δεν αποτελεί την μόνη αιτία για την οποία η Γερμανία παραμένει «αξιοπερίεργα» παθητική στις συνεχείς τουρκικές προκλήσεις, καθόσον οι οικονομικές σχέσεις που διατηρεί με την Τουρκία είναι κάτι παραπάνω από ανθηρές.
