Γιατί ο Ν.Τραμπ αποφάσισε να κάνει την Τουρκία ηγέτιδα δύναμη στον ισλαμικό κόσμο

Γιατί ο Ν.Τραμπ αποφάσισε να κάνει την Τουρκία ηγέτιδα δύναμη στον ισλαμικό κόσμο;

Ο βασικός λόγος είναι ότι αυτή την στιγμή η Τουρκία δεν έχει κανέναν εχθρό και οι αραβικές, οι τουρκόφωνες, οι και οι ευρασιατικές μουσουμανικές χώρες την εμπιστεύονται για διαμεσολαβητή τους.

Η Τουρκία αυτή την στιγμή είναι αρεστή από τις μουσουλμανικές χώρες της Αφρικής μέχρι και την… Μαλαισία.

Επηρεάζει δηλαδή πάνω από ενάμιση δισ. ανθρώπους γιατί δούλεψε με μεθοδικότητα πάνω σε αυτό τα τελευταία 20 χρόνια.

Έχει άμεση συμμαχία με το Κατάρ, την ισλαμιστική πλέον Συρία και με την τουρκόφιλη Λιβύη.

Μάλιστα στην Λιβύη, έχει υπό πλήρη έλεγχο την κυβέρνηση Α.Ντμπεϊμπά (ο οποίος είναι φυλετικά Τούρκος όπως ήταν και ο προκάτοχός του Φ.Σάρατζ), που διοικεί το δυτικό τμήμα και είναι διεθνώς αναγνωρισμένη και θέτει πλέον υπό την επιρροή της και το ανατολικό τμήμα που έχει διοικείται από τον στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ και την οικογένειά του.

Η Άγκυρα έχει αποκαταστήσει τις σχέσεις της με τα ΗΑΕ και την Σαουδική Αραβία, χώρες με τις οποίες έχει συνάψει συμφωνίες πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων και έχει έρθει πολύ κοντά και με την Αίγυπτο, η οποία προτιμάει να διατηρεί στρατηγικές σχέσεις με την Τουρκία παρά με την Ελλάδα.

Τα ανταλλάγματα που μπορεί να πάρει το Κάιρο είναι πάρα πολλά και ταυτόχρονα μέσω του Ρ.Τ.Ερντογάν διατηρείται ένας έλεγχος στην Μουσουλμανική Αδελφότητα (η οποία επί της ουσίας είναι το πολιτικό σκέλος του ISIS όπως παλιότερα το Σιν Φέιν ήταν το πολιτικό σκέλος του ΙRA στην Β.Ιρλανδία).

Η Τουρκία έχει λύσει ακόμα και το επί πολλές δεκαετίες μεγαλύτερο πρόβλημά της που ήταν η ένοπλη σύγκρουση με το κουρδικό PKK, το οποίο δεν υπάρχει πλέον και ουσιαστικά αυτοδιαλύθηκε. 

Με λίγα λόγια, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, στα μάτια του Τραμπ φαίνεται ως η χώρα με τα «μηδενικά προβλήματα» (αυτό που ευαγγελίζονταν κάποτε ο πρώην ΥΠΕΞ Αχμέτ Νταβούτογλου), με τις πολλές συμμαχίες και ως η μόνη που μπορεί να περιφέρεται ανενόχλητη μέσα σε ολόκληρο(όχι μέρος του) τον αραβικό κόσμο

Μάλιστα δεν μπορεί να παραβλεφθεί το γεγονός ότι ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος Ν.Τραμπ, αναφερόμενος στα F-35 είπε ότι είναι πολύ πιθανό να τα πάρει η Τουρκία και εν πάσει περιπτώσει προς αυτή την κατεύθυνση κινείται.

O νόμος CAATSA (Countering America’s Adversaries Through Sanctions Act – Νόμος για την Αντιμετώπιση των Αντιπάλων της Αμερικής μέσω Κυρώσεων) απαγορεύει κάτι τέτοιο λόγω της κατοχής και επιχειρησιακής λειτουργίας από την Τουρκία, των ρωσικών S-400, αλλά πολλά μπορεί να αλλάξουν και πολλές «εξαιρέσεις» μπορούν να επικαλεστούν οι Αμερικανοί όταν το θέλουν.

Βέβαια, όλα αυτά δείχνουν ότι το ελληνικό λόμπι είναι απλός μία θεωρία και στην πράξη ανύπαρκτο ενώ το ισραηλινό λόμπι που είναι πραγματικά ισχυρό έχει χάσει την δυναμική του και όλα αυτά οφείλονται εν πολλοίς στα όσα έγιναν στον πόλεμο στην Γάζα.

Φυσικά μέγιστη εμπιστοσύνη στην Τουρκία, έχει και η παλαιστινιακή Χαμάς και για να λυθεί το πρόβλημα του αφοπλισμού της ο Τραμπ γνωρίζει ότι μόνο με την Τουρκία μπορεί να γίνει αυτό.

Λόγω της Γάζας σε κομβικό σημείο έχει φτάσει και ό,τι αφορά το μέλλον του Ισραηλινού πρωθυπουργού Β.Νετανιάχου.

Παρά το γεγονός ότι ο Ν.Τραμπ τον θεωρεί φίλο του, έχει πάρει την απόφαση να τον «καθαρίσει» για να σταματήσει να ανακινείται διαρκώς το ζήτημα της σφαγής στην Γάζα και των 70.000 νεκρών Παλαιστινίων.

Πιέζει όμως και του έχει εξασφαλίσει, ως φαίνεται, προεδρική χάρη για να γλιτώσει την καταδίκη στα δικαστήρια που έρχονται.

Άλλωστε όσο διαρκούσε ο πόλεμος στην Γάζα, ο Νετανιάχου έμενε αλώβητος καθώς δεν προχωρούσε η δικονομική διαδικασία.

Τώρα όμως δεν υπάρχει κανένα κώλυμα.

Η Τουρκία λοιπόν, με άνεση θα τοποθετήσει στρατό στην Γάζα, καλοδεχούμενη από τους Παλαιστίνιους, ουσιαστικά στην «καρδιά» του Ισραήλ και έχει το πλεονέκτημα ότι δεν μπορεί κατηγορηθεί από κανέναν ότι «παίζει» το παιχνίδι του Τελ Αβίβ (κάτι το οποίο εύκολα θα γίνονταν στα χρόνια της κεμαλικής Τουρκίας).

Έτσι ο Ν.Τραμπ λύνει ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της εποχής και δυστυχώς με αυτό τον τρόπο αναβαθμίζεται η Τουρκία σε υπερθετικό βαθμό.

Το πρόβλημα πλέον το έχει και η Ελλάδα, η οποία για πολλά χρόνια επένδυσε τα πάντα στην συμμαχία της με το Ισραήλ.

Πώς μπορεί να αντιδράσει; Θα πρέπει να βρει σημεία σύγκλισης με τους «διαδόχους» του Νετανιάχου.

Γιατί η εποχή Νετανιάχου φτάνει στο τέλος της (κάτι το οποίο θα γίνονταν έτσι και αλλιώς κάποτε) και η βραχύβια πρωθυπουργία του Ναφτάλι Μπένετ, έδειξε ότι δεν έχει την ίδια γνώμη για την έλληνο-ισραηλινή συμμαχία το σύνολο του ισραηλινού πολιτικού συστήματος.

Για όποιον δεν το θυμάται, ο Ναφτάλι Μπένετ είχε επιχειρήσει «να τα βρει» με την Τουρκία απλά δεν πρόλαβε να το κάνει.

Έτσι και συμβεί μία γεωστρατηγική μετατόπιση των συμφερόντων του Ισραήλ στο άμεσο μέλλον, τότε οι κινήσεις της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδος θα αποδειχθούν ολέθριες και εσφαλμένες.

Σε ό,τι αφορά την Γάζα ας φανταστεί κάποιος την εικόνα της επιστροφής τουρκικών-«οθωμανικών» στρατευμάτων στην Παλαιστίνη 108 χρόνια μετά την τελευταία τους παρουσία.

Αυτό από μόνο του είναι μία ιστορική εξέλιξη άνευ προηγουμένου, όπως κι αν το δει κανείς.

Στην Αθήνα πρέπει να κινηθούν γρήγορα. Πρέπει επίσης να καταλάβουν ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο, ειδικά σε ό,τι αφορά τους άλλους.

Έχουν συνηθίσει από τους εαυτούς τους, να είναι μονίμως δεδομένοι και δυστυχώς θέλουν να πιστεύουν ότι έτσι θα είναι θα είναι και οι υπόλοιποι.

Όμως τίποτα δεν κρατάει για πάντα και επιβιώνουν οι ευέλικτοι και οι ρεαλιστές.