Μετά την Συρία η Τουρκία ετοιμάζεται για τα πετρέλαια της Μοσούλης – Κουρδικοί φόβοι στρατιωτικής προέλασης

Στο Ιράκ στρέφεται ο Ρ.Τ.Ερντογάν και ειδικότερα στην κουρδική Μοσούλη και στα πετρελαϊκά κοιτάσματά της, με τις κουρδικές πολιτικές δυνάμεις και κατοίκους να περιμένουν την προέλαση του τουρκικού στρατού που προετοιμάζεται με σκοπό την κατάληψη της πόλης, με ιδεολογικό πρόσχημα του τουρκικού ισλαμικού εθνικισμού.

Μετά την μετατροπή της Συρίας σε τουρκικό προτεκτοράτο, και ουσιαστικά ενσωμάτωσης στο τουρκικό κράτος των βόειων περιοχών αυτής που είχε καταλάβει, τον αφοπλισμό του ΡΚΚ που ανάγκαζε την Άγκυρα να διατηρεί στρατό τουλάχιστον 50.000 για την φύλαξη των ανατολικών της περιοχών, πλέον οι βόρειες επαρχίες του Ιράκ δείχνουν να είναι ο επόμενος στόχος.

Έτσι πολίτες της Σουλεϊμανί  καταγγέλλουν τις συνεχείς επιθέσεις του τουρκικού κράτους με τελικό στόχο την Μοσούλη:

Το τουρκικό κράτος σχεδιάζει εδώ και καιρό να καταλάβει την επαρχία της Μοσούλης, αναφέρουν οι Κούρδοι, επομένως η παραμονή του τουρκικού στρατού στο Νότιο Κουρδιστάν (σ.σ. περιοχή του βόρειου Ιράκ) εντάσσεται στο πλαίσιο της επέκτασης της εφαρμογής της κατοχής του, γράφει κουρδικό δημοσίευμα.

Στις 16 Οκτωβρίου 2025, ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απέστειλε υπόμνημα στο τουρκικό κοινοβούλιο, ζητώντας την παράταση των ξένων επιχειρήσεων του στρατού στο Νότιο Κουρδιστάν και στο Δυτικό Κουρδιστάν για άλλα τρία χρόνια.

«Το τουρκικό κράτος θα εισέλθει στο Νότιο Κουρδιστάν όταν γνωρίζει ότι η πόρτα μας είναι ανοιχτή σε αυτό και θα εγκαταστήσει το αρχηγείο, τον στρατό και τις βάσεις του, αλλά οι κουρδικές αρχές δεν επιτρέπουν στους Κούρδους αδελφούς να ζουν ελεύθερα στις κουρδικές πόλεις.»

«Το μοντέλο της τουρκικής κατοχής είναι πρωτοφανές. Η κατοχή του τουρκικού κράτους γίνεται στο πλαίσιο των υποδομών της κοινωνίας. Στόχος τους είναι να επιβάλουν την κατοχή τους σε ολόκληρο τον κόσμο υπό το όνομα μιας θρησκευτικής μορφής εθνικισμού», αναφέρουν οι Κούρδοι της περιοχής.

«Η Τουρκία θέλει να επιβιώσει το τουρκικό κράτος με τη συνεργασία πολιτικών κομμάτων στο Νότιο Κουρδιστάν, επιδιώκοντας την πίεση και  διαμορφώνοντας την κοινωνία προς όφελός της, εμποδίζοντας την ελεύθερη φωνή και το χρώμα στο νότο».

Η ερμηνεία των δηλώσεων Ερντογάν για την Συνθήκη της Λωζάνης ήταν και παραμένει ένα από τα θέματα των πολιτικών του και το ζήτημα της Μοσούλης αποκαλύπτει τις ευρύτερες διαστάσεις των δηλώσεων του Τούρκου Προέδρου που συνδέεται με γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς με επίκεντρο το ενεργειακό.

Να θυμίσουμε ότι στις 4/12/2015, ο Τουρκικός Στρατός είχε εισβάλλει στη Μοσούλη και πιο συγκεκριμένα στην πόλη Baashiqah που απέχει 32 χλμ. από τη Μοσούλη, με μια δύναμη επιπέδου Συντάγματος, μαζί με άρματα μάχης και πυροβολικό.

Οι Ιρακινές αρχές έκαναν λόγο για 600-1200 στρατιώτες, 24 άρματα μάχης Μ60/Μ48 και αδιευκρίνιστο αριθμό οχημάτων Α/Κ Πυροβολικού και έκτοτε διατηρεί βάσεις στην περιοχή.

Η Τουρκία είχε φανεί  τι στόχευε με την εκστρατεία της στη Συρία για να ελέγξει περιοχές οι οποίες θα αποτελέσουν μεγάλες διαδρομές πετρελαίου που βρίσκονται ήδη σε λειτουργία και για αυτές που έχουν προγραμματισθεί να δημιουργηθούν.

«Δύο από τις πιο σημαντικές αγορές πετρελαίου βρίσκονται στις πόλεις της Συρίας Μανμπίτς και αλ Μπαμπ και οι δύο εντάσσονται στην τοπική κυβέρνηση του Χαλεπίου», αναφέρει η εφημερίδα. «Μέσα από τα εδάφη των δύο πόλεων υπάρχει ένας σημαντικός αγωγός που μεταφέρει πετρέλαιο από το Ιράκ στη Συρία, μέχρι την Ιντλίμπ». 

Ο ίδιος αγωγός διασχίζει το έδαφος της πόλης του Χαλεπίου. Όποιος καταλάβει την πόλη Μανμπίτς αυτομάτως ελέγχει τη μεταφορά πετρελαίου στη Συρία, σημειώνει. Το ίδιο ισχύει και για τις δυτικές πόλεις της Συρίας του Χαλεπίου και την αλ Μπάμπ.

Στα ανατολικά, ο ίδιος αγωγός περνά μέσα από τις πόλεις της Ράκα και Ντέιρ αλ Ζορ. Το πετρέλαιο που ρέει μέσα στον αγωγό προέρχεται από την ιρακινή πόλη της Μοσούλης μέσω του Σιντζάρ για το Ντέιρ αλ Ζορ και το δεύτερο σκέλος συνδέει την ιρακινή πόλη αλ Κάιμ στο Ντέιρ αλ Ζορ.

Έτσι η «κατάκτηση» της Συρίας ανοίγει τον δρόμο για το Βόρειο Ιράκ για την Άγκυρα.