Ελληνικό Ποδόσφαιρο
O Αλέξης Σπυρόπουλος γράφει για το χθεσινοβραδινό Mission Ιmpossible του ΠΑΟΚ στο Άμστερνταμ απέναντι στον Άγιαξ, αλλά και το κλαμπ-νεοσσό που καλείται ν’ αντιμετωπίσει ο Ολυμπιακός.
Να κοντράρεις τον Αγιαξ, είναι (που είναι) δύσκολο. Να κοντράρεις τον Αγιαξ σε δύο ματς με τη ρεβάνς εκεί μέσα, στο Αμστερνταμ, είναι πολύ δύσκολο. Να κοντράρεις τον Αγιαξ σε ρεβάνς εκεί μέσα με τρία πέναλτι στα ενενήντα λεπτά και οκτώ κίτρινες κάρτες στο παθητικό, είναι έως αδύνατον. Μία mission impossible.
Εάν ο διαιτητής τιμωρούσε γενικώς εύκολα τις επαφές, μες στην περιοχή ιδίως, το κριτήριο είναι «επί της αρχής» σεβαστό. Αποδεκτό, όταν είναι ενιαίο. Εν τοιαύτη περιπτώσει, το μοναδικό άλλο γκολ του Αγιαξ, το γκολ του Ταλιαφίκο, είναι εκατό-μηδέν αντικανονικό, τελεία.
Αφηγήματα για τον σατανικό ρόλο του Θεόδωρου Θεοδωρίδη, δεν ωφελούν σε κάτι. Τελεία, και εδώ. Τα υποστήριξαν παλαιότερα, και ο Παναθηναϊκός όταν κάποια στιγμή έκαναν τον Γιάννη Αλαφούζο να τα πιστέψει για αληθινά και ο Ολυμπιακός που δεν τα πίστεψε ποτέ…έτσι, για τη χαρά της τέχνης του bullying.
Τα αποδόμησε, και κατέληξαν αναμνήσεις γραφικότητας, η ίδια η ζωή. Ο ΠΑΟΚ δεν έχει τώρα λόγο, και αυτές τις πρώτες ώρες δεν φαίνεται να βγάζει και την τάση, να προσχωρήσει. Μετά θα εκκρεμεί μόνο, στο ελληνικό οικοσύστημα, σε πρώτη ευκαιρία να δαιμονοποιήσει τον Θεοδωρίδη και το περιβάλλον-ΑΕΚ. Αν και ο Ανδρέας Δημάτος, ένα στέλεχος περιωπής, εκτιμώ πως δεν θα το επέτρεπε…
