Έτσι βλέπουν οι οδηγοί αυτοκινήτων τους μοτοσυκλετιστές

Το χάσμα και η “διαμάχη” ανάμεσα στις δύο φυλές, τους αναβάτες μοτοσυκλετών και τους οδηγούς αυτοκινήτων, είναι μια αρχέγονη κόντρα ριζωμένη βαθιά στην Ιστορία, τόσο τυπική και εμβληματική, όσο η κόντρα ανάμεσα σε σκύλους και γάτες.

Είναι όμως αλήθεια αυτό; Σήμερα στο 21ο αιώνα, την ψηφιακή εποχή της παγκοσμιοποίησης και της κατάργησης των κόκκινων διαχωριστικών γραμμών σε γενικότερο πλαίσιο, ισχύει αυτό το στερεότυπο;

Την απάντηση μας τη δίνει μια έρευνα που έγινε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, σε ένα αρκετά μεγάλο δείγμα και με άκρως ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Η συγκεκριμένη έρευνα, μπορεί να έγινε σε ένα κοινό που απέχει πολύ από τα δικά μας δεδομένα, αλλά παρ’ όλα αυτά τα στερεότυπα και η άποψη για τις μοτοσυκλέτες υποκείνται σε παγκόσμιες σταθερές. Ακόμη κι εκεί τους μοτοσυκλετιστές τους βλέπουν “κάπως” επειδή συγκεντρώνονται σε μεγάλες ομάδες σε συγκεκριμένα μοτοσυκλετιστικά στέκια, κάνοντας πολλές φορές κόντρες και stunts, όπως ακριβώς δηλαδή συμβαίνει κι εδώ!

Ο κοινός παρονομαστής για την οπτική απέναντι στις μοτοσυκλέτες υπάρχει και υφίσταται σε παγκόσμια κλίμακα και σε μια τέτοια περίπτωση που το στατιστικό δείγμα είναι μεγάλο, τα συμπεράσματα που βγαίνουν από την έρευνα και που τα εντοπίζουμε ακόμη και στην δική μας χώρα, αποκτούν μεγαλύτερο βάρος.

Στα χαρακτηριστικά, τώρα, της έρευνας, αξίζει να σημειωθεί πως η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που έλαβαν μέρος στην έρευνα είχαν από μηδενική ως ελάχιστη επαφή με τις μοτοσυκλέτες, γεγονός που διασφαλίζει σε μεγάλο βαθμό και την έλλειψη του συναισθηματικού παράγοντα, γιατί όπως και να το κάνουμε είναι διαφορετική η οπτική κάποιου που οδηγεί αυτοκίνητο και μοτοσυκλέτα από κάποιον που οδηγεί αποκλειστικά αυτοκίνητα και θεωρεί τις μοτοσυκλέτες ως ένα αναγκαστικό οδικό… συγκάτοικο.

Ένα λοιπόν από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία που προκύπτουν, είναι το ποιους μοτοσυκλετιστές (ανάλογα δηλαδή με το τι είδους μοτοσυκλέτας οδηγούν) θεωρούν ότι κινδυνεύουν περισσότερο. Πάνω από το ένα τρίτο των απαντήσεων και συγκεκριμένα το 35% έδειξαν τους αναβάτες των supersport και superbike μοτοσυκλετών ως τους πλέον επικίνδυνους.

Ένα αντίστοιχο ποσοστό τους κατέδειξε ως σχετικά επικίνδυνους, ενώ στους αναβάτες που κινδυνεύουν περισσότερο είναι και οι χωματεροί (εντουράδες και motocorssers), αλλά με μικρότερο ποσοστό στη συνείδηση του δείγματος των ερωτηθέντων. Οι αναβάτες των scooters ανήκουν στην υψηλή ομάδα κινδύνου μόλις για το 10% των ανθρώπων που συμμετείχαν στην έρευνα, ενώ ένα ποσοστό της τάξης του 18% τους θεωρούν ότι είναι “σχετικά επικίνδυνοι”.

Στον αντίποδα, οι αναβάτες δηλαδή που είναι εκτεθειμένοι σε μικρότερο ρίσκο, είναι οι αναβάτες των τουριστικών μοτοσυκλετών, των cruisers και των street μοτοσυκλετών. Είναι ενδεικτικό ότι το 85% (!) τους κατέδειξε από “σχετικά” έως “πολύ” ασφαλείς αναβάτες. Και για να προσθέσουμε και ένα δημογραφικό στοιχείο, αξίζει να πούμε πως αυτοί που θεωρούν ότι οι μοτοσυκλετιστές είναι μια “ασφαλής” ομάδα οδηγών, ήταν άντρες και κάτω των 35 ετών.

Με μια επιφανειακή ανάλυση των παραπάνω, βλέπουμε ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση τα στερεότυπα κυριαρχούν και οι μοτοσυκλέτες με μεγαλύτερη δυναμική εικόνα, κατατάσσονται αυτομάτως στην κατηγορία αυξημένου κινδύνου. Οι επιδόσεις δηλαδή και κατά συνέπεια η ταχύτητα όπως μεταφράζεται στο μυαλό κάποιου που δεν έχει ιδιαίτερη επαφή με τις μοτοσυκλέτες θεωρείται ο κυριότερος παράγοντας κινδύνου, έστω κι αν έχει αποδειχθεί περίτρανα με επιστημονικές έρευνες ότι το θέμα της ταχύτητας δεν συνδέεται όσο θέλουν να πιστεύουν κάποιοι ούτε με την συχνότητα, ούτε με την σοβαρότητα των τροχαίων συμβάντων.

Από την άλλη, δεν υπολογίζεται στην συνείδηση του κόσμου η τεχνολογική εξέλιξη και τα αυξημένα περιθώρια ασφαλείας που προσφέρουν τα ηλεκτρονικά βοηθήματα που θεωρούνται εκ των ουκ άνευ στην κατηγορία των σπορ μοτοσυκλετών.