Κινητήρας αυτοκινήτου: Το κόλπο για να παρατείνεις την ζωή του

Οι κινητήρες των σύγχρονων αυτοκινήτων χρειάζονται μόλις 60 δευτερόλεπτα μόλις μπουν σε λειτουργία, ώστε να έχουν περισσότερα χρόνια ζωής.

Η επικράτηση των υπερτροφοδοτούμενων κινητήρων βενζίνης και diesel έχει αλλάξει τα δεδομένα όχι μόνον στην παγκόσμια αυτοκινητοβιομηχανία αλλά και στην καθημερινότητα των οδηγών, οι οποίοι οφείλουν να προσαρμοστούν σε μια νέα πραγματικότητα και να υιοθετήσουν νέες συνήθειες ώστε να αποκομίσουν τα μέγιστα δυνατά οφέλη από την εν λόγω τεχνολογία αλλά και για να αποφύγουν τις κακοτοπιές.

Ένας εύκολος και απλός τρόπος ώστε να επεκτείνουμε τη ζωή ενός υπερτροφοδοτούμενου κινητήρα και να μειώσουμε την πιθανότητα μιας βλάβης είναι να ακολουθήσουμε τον περίφημο χρυσό κανόνα του ενός λεπτού.

Ο κανόνας αυτός επιβάλλει στον οδηγό να δείξει την απαραίτητη υπομονή στο ξεκίνημα μιας διαδρομής και στο τέλος αυτής, προστατεύοντας κατά αυτόν τον τρόπο στη μονάδα υπερσυμπίεσης των καυσαερίων.

Το γνωστό σε όλους turbo και ειδικότερα η «φτερωτή» απαιτεί λίπανση ώστε να μην φθαρεί, κοινώς λάδι, η κυκλοφορία του οποίου ξεκινά από τη στιγμή που θα θέσουμε σε λειτουργία τον κινητήρα.

Περιμένοντας, λοιπόν, όχι περισσότερο από 60 δευτερόλεπτα επί της ουσίας δίνουμε την ευκαιρία στα επιμέρους τμήματα του συστήματος υπερτροφοδότησης να λιπανθούν και να λειτουργήσουν χωρίς καταπονήσεις.

Διατηρώντας τον κινητήρα για ένα λεπτό στο ρελαντί και αποφεύγοντας στη συνέχεια τις βίαιες επιταχύνσεις έχουμε επιτύχει τον σκοπό μας, ελαχιστοποιώντας την πιθανότητα πρόωρης φθοράς του turbo.

Αντίστοιχη φροντίδα, ωστόσο, απαιτεί η μονάδα υπερτροφοδότησης και στο τέλος μιας διαδρομής. Ο λόγος στην προκειμένη περίπτωση είναι διαφορετικός, καθώς εδώ δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε την ανάγκη λίπανσης αλλά τις εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες που αναπτύσσει στο εσωτερικό του ένας υπερσυμπιεστής.

Στην περίπτωση, λοιπόν, σβήσουμε έναν κινητήρα αμέσως μετά το τέλος μιας διαδρομής και δη απαιτητικής, ο υπερσυμπιεστής δεν προλαβαίνει να «κρυώσει» και να αποβάλλει τη λιπαντική ουσίας με αποτέλεσμα αυτή να «καίγεται» και να επικάθεται στις επιφάνειές του.

Μακροχρόνια αυτό μπορεί να οδηγήσει στη μείωση της αποδοτικότητας της συγκεκριμένης μονάδας και σε μια βλάβη, πιθανότατα μη αναστρέψιμη, η οποία θα επιβάλλει την αντικατάστασή της.