Η παρωδία της σημερινής δημοκρατίας, υπό την δαψιλή επίφαση του κοινοβουλευτισμού, δημιουργεί μία οριακή νομιμοφάνεια ανοχής της εύρυθμης λειτουργία των θεσμών, υπό τους σκεπτόμενους ενεργούς πολίτες, διότι η κυβέρνηση, συνεργεία των λοιπών κοινοβουλευτικών κομμάτων, τα οποία σιωπηρώς συναινούν, δια της παραλείψεως ασκήσεως δριμείας αντιπολίτευσης και προάσπισης των θεμελιωδών δικαιωμάτων των πολιτών, με αποτέλεσμα άπαντες να έχουν συγκροτήσει μία sui generis, κάστα πολιτικών προσώπων, ανεξαρτήτως του φαινομενικού και επουσιώδους ιδεολογικού χρωματισμού, τα οποία (πολιτικά πρόσωπα) απολαμβάνουν ασμένως ιδιότυπης ασυλίας και μεταχείρισης, δεδομένου ότι ενεργούν ανυπερθέτως ως εντολοδόχοι και προστηθέντες των υπερεθνικών διευθυντηρίων, αναγνωρίζοντας αυτά, ως ύπατη Ιθύνουσα αρχή εις την οποία λογοδοτούν υποτελώς αντί τριάκοντα αργυρίων.