11 oC 
Είναι αλήθεια, ο κ. Πολάκης, το προσπαθεί και ερεθίζει τους δημοσιογράφους να ασχολούνται μαζί του. Το πετυχαίνει, όμως, και μέσω αυτής της έκθεσης προβάλει τα έργα και τις ημέρες του στο υπουργείο Υγείας.
Βρισκόμαστε το λιγότερο 110 ή το πολύ 230 ημέρες πριν από τις κάλπες. Ο,τι κι αν επιλέξει ο πρωθυπουργός, Μάιο ή τέλη Σεπτεμβρίου, η προεκλογική περίοδος έχει ξεκινήσει.
«Να φοβάσαι τον εχθρό που ζητάει να σε καθησυχάσει με γλυκά λόγια. Εάν αφεθείς στα χέρια του, δεν θα σκεφτεί τότε παρά την εκδίκηση και τίποτε δεν θα μπορέσει να τον αφοπλίσει.»
Ο πρωθυπουργός Α Τσίπρας και η συνοδεία του μεταβαίνουν στην Άγκυρα χωρίς συγκεκριμένη ατζέντα θεμάτων προς συζήτηση, καθιστώντας δι’ αυτού του τρόπου τον Πρόεδρο της Τουρκίας Ρ.T. Ερντογάν έναν «ατζέντη του Αιγαίου».
Ο χρόνος ως στοιχείο πολιτικών επιλογών και σχεδιασμού (κάτι σαν το «σύστημα πλημμύρα») έχει δύο βασικές παραμέτρους, πάνω στις οποίες συνειδητά και (μάλλον) ασυνείδητα (ειδικά σε σχέση με τους θιασώτες των Πρεσπών) οι «πολιτικοί παίκτες» ποντάρουν. Τη λήθη και την ίαση.
Σε μια περίοδο ιδιαίτερα κρίσιμη με τους γείτονες Τούρκους να περιμένουν στη γωνία για να κάνουν «ντου», με δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών να δυναμιτίζουν το πολιτικό σκηνικό και με καθημερινές προκλήσεις και παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων, το ΣΚΑΙ, ή καλύτερα ο Ατζουν που διοικεί πλέον το ΣΚΑΙ, έφερε στους δέκτες μας το Survivor 3.
Ζούμε μέρες ιστορικής παρακμής. Όσοι ακόμα παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα θα ‘χουμε να λέμε για τον βίο και την πολιτεία αυτών που κάποτε γνωρίσαμε στα φοιτητικά αμφιθέατρα της νιότης μας και τους βλέπουμε καρεκλοκενταύρους του «προοδευτισμού» στην Βουλή.
Κρίμα και άδικο. Αυτή η κυβέρνηση να τα κάνει όλα σωστά, νόμιμα, συνταγματικά και διαρκώς να διαστρεβλώνουν την κατάσταση όσοι της ασκούν κριτική.
Αυτά που έχουν συμβεί στο Ποτάμι τις τελευταίες ημέρες και έχουν καταγγείλλει οι πρώην βουλευτές του Γ.Ψαριανός και Γ.Αμυράς προκαλούν απορίες όχι μόνο για την μη διερεύνησή τους αλλά και για το πως εν τέλει κυβερνάται αυτή η χώρα, στην οποία επιβάλλονται συμφωνίες για εκχώρηση ολόκληρων περιοχών της με έξωθεν και έσωθεν παρεμβάσεις.
«Οι δημόσιοι υπάλληλοι και όσοι φιλοδοξούν να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι θα στείλουν τη Ν.Δ. και πάλι στην αντιπολίτευση με την ψήφο τους», είπε η Τασία Χριστοδουλοπούλου.
Δεν είναι κοινότυπο να επισημάνουμε ότι όλα ξεκινούν από το όνομα. Είναι το μέσο που ο Τίτο επέλεξε για να αποσπάσει τη Μακεδονία, τη Βόρεια Ελλάδα, από τον εθνικό μας κορμό και να αποκτήσει πρόσβαση στο Αιγαίο. Η πρακτική δεν είναι καινούργια.
Aπό πίσω κάποιος φωνάζει με το γνωστό ελεγχόμενα αγανακτισμένο ύφος «έξω οι προδότες, είμαστε Μακεδόνες»… Οι λέξεις βγαίνουν αργά και καθαρά για να καταγραφούν στο video και στην αιωνιότητα του YouTube χωρίς «λεκέδες».
Είκοσι τρία χρόνια συμπληρώνονται αυτές τις ημέρες από τα τραγικά γεγονότα της νύχτας των Ιμίων το 1996. Τότε που το ‘no ships no troops no flags” έγινε σε ένα βράδυ το νέο δόγμα της εξωτερικής και στρατιωτικής πολιτικής της Ελλάδας.
Στις αρχικές προετοιμασίες ενός ένοπλου επεισοδίου μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας "κινείται" η περιοχή. Το "θερμό" αυτό επεισόδιο κρίνεται αναγκαίο από πολλούς δρώντες ώστε να ξεκαθαρίσει το τοπίο στην Ανατολική Μεσόγειο και όχι μόνο.
Ώστε έτσι λοιπόν. Όσοι «δεν έχουν μυαλό» και δεν συμφωνούν με τη Συμφωνία των Πρεσπών, είναι έρμαια των ακροδεξιών και παρασύρονται από αυτούς, κατά τον πρωθυπουργό.
Τι σχέση έχει το 62% που ψήφισε «όχι» στην Ευρώπη με το 62% που στη δημοσκόπηση του Σκάι φαίνεται να λέει «όχι» στη συμφωνία των Πρεσπών; Η ομοιότητα των ποσοστών είναι πολύ προκλητική για να αγνοηθεί.
Ο Αλέξης είναι υποψήφιος για το Νόμπελ. Του αξίζει και με το παραπάνω να βρεθεί στην ίδια κατηγορία με τον Αλ Γκορ, τον Κάρτερ, τον Κίσινγκερ και άλλους φονιάδες των λαών-αγωνιστές του πανανθρώπινου αγαθού που ονομάζεται Παγκόσμια Ειρήνη.
Ενα αδημοσίευτο «προφητικό» άρθρο του μεγάλου ιστορικού και φιλολόγου που έφυγε πρόσφατα.
Ας είμαστε ειλικρινείς, η αύξηση του κατώτατου μισθού στα 650 ευρώ από τα 586 είναι κατ αρχήν ένα θετικό μέτρο. Τα φαινόμενα, όμως, απατούν και πάμε να δούμε γιατί.
Σαράντα φωτογραφίες που χωράνε σε μια ανάρτηση στο Facebook είναι ελάχιστες για να αποτυπώσουν όσα προσπάθησα να κάνω από το Γενάρη του 2018 μέχρι και τις 25 Ιανουαρίου 2019 όταν πραξικοπηματικά κυρώθηκε ένα παράνομο φιρμάνι εκχώρησης της Μακεδονίας μας ανοίγοντας το δρόμο του διαμελισμού μας!
Ολα δείχνουν πως τα μικρά κόμματα -που κατάφεραν να μπουν στο πολιτικό σκηνικό κατά τη διάρκεια των Μνημονίων- κλείνουν τον κύκλο τους.
Η Σία Αναγνωστοπούλου, αυτή η cult φυσιογνωμία, το είπε καθαρά, δεν κρατήθηκε, πως με τη Συμφωνία των Πρεσπών «ολοκληρώνουμε αυτό που άφησε στη μέση το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ».
Στις 25 Ιανουαρίου 2018, υπερψηφίστηκε με 153 ψήφους η κατάπτυστη Συμφωνία των Πρεσπών στην ελληνική Βουλή. Με αυτή τη Συμφωνία η Ελλάς παρέδωσε επίσημα το ιερό όνομα της Μακεδονίας στο γειτονικό σλαβικό κρατίδιο των Σκοπίων. Οι συνέπειες της πράξης αυτής θα φανούν στο μέλλον και θα είναι οδυνηρές για την χώρα μας.
Πλάκα έχουν οι συντηρητικοί πολίτες όταν πάνε στις διαδηλώσεις και τα συλλαλητήρια. Παίρνουν μαζί τους μωρά, παιδιά, εγγόνια,παππούδες, γιαγιάδες, νομίζουν ότι πάνε σε γιορτή, σε μια ειρηνική εκδήλωση διαμαρτυρίας για την Μακεδονία
Η κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τους συνεργάτες της, με την αντίθετη γνώμη της μείζονος αντιπολίτευσης, καθώς και μεγάλης μερίδας της ελληνικής κοινής γνώμης και σίγουρα της πλειοψηφίας των πολιτών της Β. Ελλάδας δημιουργεί πληθώρα εμπροσθοβαρών προβλημάτων που θα αντιμετωπίσει η Ελλάδα στο εξής, για την επίλυσης και διευθέτηση των οποίων, πολύ δύσκολα θα εξασφαλίσει πρόθυμους συμμάχους.
Tελικά η εκχώρηση της Μακεδονίας στα Σκόπια έγινε δια χειρός Ελλήνων βουλευτών. Σήμερα είναι μια αποφράδα ημέρα για τον Ελληνισμό και η εθνική ήττα που υπέστη μόνο με την Μικρασιατική καταστροφή του 1922 και την Κυπριακή τραγωδία του 1974 μπορεί να συγκριθεί.
Οι εξουσίες του Προέδρου της Δημοκρατίας έχουν περιοριστεί σημαντικά, γεγονός κατά τη γνώμη μου λάθος, αφού έτσι δεν υπάρχει κανένας παράγοντας ανάσχεσης της αυθαιρεσίας της όποιας κυβέρνησης, ένας εξισορροπιστικός παράγων των αρρυθμιών και των αυθαιρεσιών του πολιτικού συστήματος.
Ήταν σαν σήμερα στις 25 Ιανουαρίου, πριν από τέσσερα χρόνια. Ο Αλέξης Τσίπρας και οι σύντροφοί του «αγκαλιάστηκαν» με τον Πάνο Καμμένο και πανηγυρίζοντας βροντοφώναζαν πως «η ελπίδα έρχεται» καθώς τα Μνημόνια ήταν ήδη… νεκρά.
Η γεωστρατηγική θέση της περιοχής ως το σταυροδρόμι τριών ηπείρων (Ασία, Ευρώπη, Αφρική), και δύο υψίστης γεωπολιτικής σημασίας θαλασσών (Εύξεινος Πόντος, Μεσόγειος), είχε σαν αποτέλεσμα τον συνεχή ανταγωνισμό των εμπλεκομένων δυνάμεων στην αέναη σύγκρουση Ανατολής – Δύσης.
Σαν "βόμβα" έσκασε σε Αθήνα και Λευκωσία η παραίτηση του πρωτεργάτη της Συμφωνίας των Πρεσπών, υπεύθυνου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τις σχέσεις με την Ευρώπη, την Τουρκία και τη Ρωσία, βοηθού υπουργού Εξωτερικών Γουές Μίτσελ, μια "παραίτηση" προκαθορισμένη εδώ και καιρό.
