Ο πρόεδρος του ΣΕΒ Σπύρος Θεοδωρόπουλος, όταν κλήθηκε να απαντήσει στο ερώτημα «πόσο φιλική είναι η Ελλάδα στις επενδύσεις;», σε εκδήλωση που διοργάνωσε το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας (ΤΕΕ), στο πλαίσιο του Green Deal Greece 2025 εδώσε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα΅ https://youtu.be/48r2iw8Eibg   Περιέγραψε πώς μια σημαντική επένδυση στη Στυλίδα μετατράπηκε σε μαραθώνιο γραφειοκρατίας και πώς χρειάστηκε να «στήσει» κυριολεκτικά νέα πολεοδομία από το μηδέν για να βγάλει άδεια! https://youtu.be/vlHgud6dSmw «Πριν από δύο χρόνια αγόρασα ένα παλιό εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας στη Στυλίδα, με σκοπό να το εκσυγχρονίσουμε και να το επαναλειτουργήσουμε», είπε ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος. Όταν όμως πήγε η εταιρεία στην Πολεοδομία Λαμίας για να πάρει οικοδομική άδεια, είπαν πως δεν μπορούν να την εκδώσουν γιατί η υπηρεσία βρισκόταν σε απεργία έναν ολόκληρο χρόνο! Η επένδυση «πάγωσε» για μήνες. Απελπισμένος, ο επιχειρηματίας ρώτησε τον κατασκευαστή του τι μπορούν να κάνουν. «Μου λέει ο εργολάβος: Άστο σε μένα, θα βγάλουμε την άδεια από την Πολεοδομία Στυλίδας. Προς έκπληξή μου, αφού γνώριζα ότι η Στυλίδα δεν έχει πολεοδομία. Και μου λέει: ''Θα φτιάξουμε μία!''». Και έτσι έγινε: ο εργολάβος απευθύνθηκε στον δήμαρχο Στυλίδας, ο οποίος, αντιλαμβανόμενος το αδιέξοδο, δημιούργησε από το μηδέν μια νέα πολεοδομία, μεταφέροντας προσωπικό από τις τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου. Λίγο αργότερα, η νέα ΥΔΟΜ εξέδωσε την οικοδομική άδεια, και το εργοστάσιο ολοκληρώθηκε. «Και το ερώτημα είναι», σχολίασε ο πρόεδρος του ΣΕΒ: «Ποιος ξένος επενδυτής θα μπορούσε να περάσει όλη αυτή την περιπέτεια; Ποιος θα είχε την υπομονή και τις επαφές να στήσει… από την αρχή μια πολεοδομία;».

Το ενεργειακό κόστος και το άγχος της επανεκλογής, κάνουν τους βουλευτές της ΝΔ να επανέρχονται στο «αντάρτικο» μέσω ερωτήσεων για την ώρα. Αμφισβητούν όλο το μοντέλο τιμολόγησης του ρεύματος και την «ψιλοπέφτουν» στη ΔΕΗ και αυτά μετά τις παρεμβάσεις του pronews.gr αλλά και κρίσιμων οικονομικών παραγόντων καθώς αισθάνονται ότι, αν δεν πιέσουν τώρα και επιτρέψουν να τους θεωρούν δεδομένους, τότε οι ψηφοφόροι τους θα τους πάρουν στο κυνήγι. Κάπως πρέπει να δικαιολογήσουν την ύπαρξη τους.

Προκαλεί εντύπωση πως μετά από τόσες δεκαετίες «ύπνου» από όλες τις κυβερνήσεις, όπως και την σημερινή, υπάρχει ξαφνικά τέτοια βιασύνη για να ανακαλυφθούν κοιτάσματα φυσικού αερίου στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Τι έγινε; Ανησυχούν ξαφνικά για την ευμάρεια των πολιτών και για το αν θα καταφέρνουν οι Έλληνες να βγάλουν τον μήνα τους; Όχι βέβαια, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η επιβίωσή τους. Και όχι μόνο με την έννοια της ψήφου. Αυτό είναι πλέον διαδικαστικό ζήτημα που δεν τους απασχολεί. Αυτό που φοβούνται είναι ότι κάποια στιγμή οι πολίτες θα περιέλθουν σε κατάσταση αμόκ και τότε μπορεί να τους δαγκώσουν, όχι μεταφορικά, αλλά κυριολεκτικά. Γιατί όταν βάζεις όλα τα ελεγχόμενα ΜΜΕ να τους πείσουν ότι «καλώς είμαστε εχθρικοί με την Ρωσία» και βλέπουν ότι έκτοτε το βιοτικό τους επίπεδο πέφτει κατακόρυφα θα πρέπει να βρεις άμεσα λύση.  

Το πρόβλημα του ενεργειακού κόστους δεν είναι αστεία υπόθεση. Υπάρχουν κάποια πράγματα με βάση τα οποία κάποιος δεν μπορεί να επιβιώσει με βιολογικούς όρους και αυτά είναι τα εξής: Τροφή, νερό, θέρμανση και μετακίνηση (και στην σημερινή και στην πρωτόγονη εποχή ότι δεν κινείται πεθαίνει). Με διασταλτικές ερμηνείες υπάρχουν κι άλλα πράγματα αλλά δε χρειάζεται να τα υπεραναλύσουμε. Αυτά που αναφέραμε έχουν όλα έναν κοινό παράγοντα και αυτός είναι η ενέργεια. Για να παραχθούν όλα αυτά χρειάζεται ενέργεια. Εάν η ενέργεια είναι διαρκώς ακριβή, τότε όλα αυτά είναι επίσης διαρκώς ακριβά. Τι πιθανότητες έχει μία κοινωνία των 1.000 ευρώ κατά μέσο όρο σε μισθούς, να επιβιώσει όταν το κόστος ζωής ανεβαίνει κάθε χρόνο στην πραγματικότητα 40 με 50% (και ας λέει η κυβέρνηση ότι ο πληθωρισμός είναι κάτω από 2%); Μαθηματικό το πρόβλημα. Οι αριθμοί δε λένε ψέματα ποτέ, έχουν αυτό το κακό. Κάποτε οι Έλληνες έβγαζαν έναν μήνα με τον μισθό τους. Στη συνέχεια έβγαζαν 20 μέρες, 15 μέρες και τώρα με το ζόρι βγάζουν 10 μέρες. Θα πει κάποιος και πως ζουν. Απλώς τρώνε μακαρόνια όλη μέρα. Πόσο καλό θα είναι αυτό για τους ίδιους και την υγεία τους; Και όλα αυτά γίνονται γιατί οι αποφάσεις δεν παίρνονται με βάση το συμφέρον της χώρας και των πολιτών της, αλλά με βάση το πως θα διατηρηθούν στην εξουσία η τωρινή πολιτική και επιχειρηματική ελίτ.  

Πάνω από 650 πλοία ναυπηγούν οι Έλληνες εφοπλιστές. Κατέχουν σχεδόν το 18% των παγκόσμιων παραγγελιών, από bulk carriers και tankers μέχρι containerships και LNG/LPG carriers. Γιατί γίνεται αυτό θα πει κάποιος. Η ρευστότητα των εφοπλιστών είναι τόσο μεγάλη και τα διαθέσιμα κεφάλαια υπάρχουν σε τόση αφθονία που στην παρούσα φάση επιλέγουν να ενισχύσουν τους στόλους τους. Είναι ακριβές οι ναυπηγήσεις, ακριβά όμως και τα second hand πλοία. Επενδύουν στα νεότευκτα τα οποία δεν πρόκειται να χάσουν την αξία τους. Τα μεταχειρισμένα αντίθετα θα έχουν χαμηλή μεταπωλητική αξία. Τουλάχιστον αυτή είναι η σκέψη που επικρατεί στα εφοπλιστικά γραφεία.

Επειδή η Κίμπερλι Γκίλφοϊλ δεν είναι μία συμβατική πρέσβης, ούτε καν συμβατική γυναίκα δεν θα έλεγε κάποιος, χθες στο Προεδρικό Μέγαρο οι παριστάμενοι δεν περίμεναν ότι θα συναντούσαν μία τόσο ενημερωμένη εκπρόσωπο των ΗΠΑ για όλα τα ελληνικά θέματα. Κοντά μια ώρα έκατσε η Κίμπερλι Γκίλφοϊλ στον καναπέ του Προεδρικού και τα είπε με τον Τασούλα, ο οποίος από Αγγλικά πάει καλά, καθότι έχει δουλέψει και σε δικηγορική εταιρεία του Λονδίνου στο τέλος των 80s. Η πρέσβης άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις, καθώς μια χαρά τα ξέρει τα θέματα. Με τον Τασούλα και την Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου επίσης παρούσα συζήτησαν πολύ για τα ενεργειακά που θα είναι στον πυρήνα της αποστολής της Γκίλφοϊλ, ενώ έπιασαν και τα Ελληνοτουρκικά. Ο Τασούλας έλεγε σε συνεργάτες του ότι η πρέσβης ήρθε ενημερωμένη και ετοιμοπόλεμη και αυτό μόνο θετικό είναι. Να δείτε που η νέα πρέσβης θα ξέρει καλύτερα τα ελληνικά θέματα ακόμα και από αυτούς που θεωρητικά είναι υπεύθυνοι να τα γνωρίζουν.