ΜΜΕ
Με το χειρότερο πιθανό σενάριο για την Ευρώπη του 2017 ασχολείται ο αρθρογράφος της βρετανικής εφημερίδας Guardian Τζον Χένλεϊ. «Προβλέπει» άνοδο της ακροδεξιάς σε Ολλανδία και Γαλλία, «έκρηξη» στο προσφυγικό εάν ο Ερντογάν ανοίξει τα σύνορα, οι Ιταλοί να γυρίσουν στη λιρέτα και η Ελλάδα να χρεοκοπήσει οριστικά.
Οι «προϋποθέσεις» για να συμβεί κάτι τέτοιο δεν είναι σαφώς «απλές», όμως μπορούν πράγματι να συμβούν – άλλωστε την χρονιά που φεύγει, το 2016, είδαμε πολλά «απίθανα» να γίνονται πραγματικότητα. Κατά τον Χένλεϊ, η «κακή αρχή», θα μπορούσε να γίνει με ένα νέο τρομοκρατικό χτύπημα τους πρώτους μήνες του 2017. Κάτι τέτοιο θα έδινε στον Ολλανδό ακροδεξιό Γκέερτ Βίλντερς την ώθηση που χρειάζεται για να κερδίσει τις εκλογές του Μαρτίου στην Ολλανδία.
Το πρώτο αυτό «πλήγμα» θα μπορούσε να ακολουθήσει μια έκρηξη του Ταγίπ Ερντογάν και λίγο πριν από τις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας, να ανοίξει τα στρατόπεδα προσφύγων στην Τουρκία και να «αφήσει» εκατομμύρια μετανάστες προς την Ευρώπη. Η Μαρίν Λεπέν κερδίζει τον Φιγιόν και μια ακροδεξιά πρόεδρος αναλαμβάνει την ηγεσία ενός από τους πυλώνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και προετοιμάζει το έδαφος για ένα γαλλικό «Brexit», ένα «Frexit» που με τη σειρά του θα ερχόταν πακέτο με το «Nexit», την έξοδο δηλαδή και των Ολλανδών.
Το «ντόμινο» χτυπά και την Ιταλία – σύμφωνα πάντα με τις δυσοίωνες εκτιμήσεις του Χένλεϊ: «Σε πρόωρες εκλογές, το ιταλικό Κίνημα Πέντε Αστέρων (M5S) ολοκληρώνει την κατάκτηση της εξουσίας από κόμματα κατά του κατεστημένου στα τρία από τα έξι αρχικά μέλη της ΕΕ. Μέχρι το φθινόπωρο η κλιμακούμενη μεταναστευτική κρίση και η συνεχιζόμενη τρομοκρατική απειλή “εκθρονίζουν” έναν ακόμα: άσχημα αποδυναμωμένη από τις αρνητικές συνέπειες της τρομοκρατικής επίθεσης στη χριστουγεννιάτικη αγορά του Βερολίνου, η Άνγκελα Μέρκελ “πέφτει” στις εκλογές της Γερμανίας. Ακολουθώντας το παράδειγμα του Ντόναλντ Τραμπ, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ανυπόμονα αρχίζουν να διαλύουν πολυμερείς εμπορικές συμφωνίες και κλείνουν τα σύνορα».
Δεν θα μπορούσε η Ελλάδα να λείπει από την εκπλήρωση ενός τέτοιου σεναρίου: «Τέλος, με τους οφειλέτες και τους δανειστές της ευρωζώνης να είναι ο ένας στον λαιμό του άλλου και με ολοένα περισσότερο χωρισμένη ΕΕ να κινδυνεύει αν όχι με ολοκληρωτική κατάρρευση, τουλάχιστον με ριζοσπαστική αναδιαμόρφωση. Η Ελλάδα λέει για μία ακόμη φορά “Δεν μπορώ να πληρώσω, δεν θα πληρώσω” και το Βερολίνο με τις Βρυξέλλες απαντούν: “όχι άλλα προγράμματα διάσωσης”».
Το άρθρο, αν και διαγράφει ένα μέλλον ζοφερό σαν την κόλαση, συνεχίζει με μια νότα αισιοδοξίας, τονίζοντας πως ούτε μία από τις παραπάνω προβλέψεις θα μπορούσε να εκπληρωθεί: «Η Ευρώπη θα μπορούσε απλά, όπως έδειξε η πρόσφατη απρόσμενη νίκη του Αλεξάντερ βαν ντερ Μπέλεν επί του ακροδεξιού Νόρμπερτ Χόφερ στις αυστριακές προεδρικές εκλογές, να έχει φτάσει στην κορύφωση του λαϊκισμού», αναφέρει ο Guardian.
«Έχοντας ταρακουνηθεί από το χάος του Brexit, αλλά και από την αποσταθεροποιητική έλευση του Τραμπ, οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι θα μπορούσαν να δουν πιο προσεκτικά αυτά που υπόσχονται τα ακροδεξιά κόμματα και να προτιμήσουν την ασφάλεια αντί για αυτά. Στην Ολλανδία, ο Βίλντερς έχει ξαναβρεθεί ψηλά στις δημοσκοπήσεις, για να δει όμως τη στήριξη στο πρόσωπό του να βυθίζεται την ημέρα των εκλογών. Ακόμα κι αν το κόμμα του αναδειχθεί το ισχυρότερο στο κοινοβούλιο, πιθανότατα θα δυσκολευτεί πολύ να σχηματίσει πλειοψηφία. Στη Γαλλία επίσης, κανείς μέχρι στιγμής δεν σκέφτεται σοβαρά ότι οι αριθμοί μπορεί να βγουν για την Λεπέν και ο Φιγιόν, ιδιαίτερα αν μετριάσει τις σκληρότερες από τις προτάσεις του, μπορεί να δικαιώσει τις δημοσκοπήσεις και να πετύχει μία εύκολη νίκη. Οι προγραμματισμένες εκλογικές μεταρρυθμίσεις στην Ιταλία θα οδηγήσουν σε ένα αναλογικό σύστημα εκπροσώπησης που σημαίνει ότι θα είναι σχεδόν αδύνατο για ένα κόμμα να σχηματίσει κυβέρνηση και το Κίνημα των 5 Αστέρων πάντα να αρνείται να μετάσχει σε οποιοδήποτε μορφή συνασπισμού», γράφει το άρθρο και καταλήγει:
«Η Μέρκελ πείθει τους Γερμανούς ψηφοφόρους ότι είναι η ασφαλέστερη επιλογή τους. Η Ελλάδα – όπως πάντα μέχρι τώρα – θα τα καταφέρει. Και η ΕΕ επιτέλους θα καταλάβει πως αν είναι να επιβιώσει, τότε θα πρέπει να απαντήσει με σθένος στους φόβους και τις αγωνίες των πολιτών της», γράφει ο Χένλεϊ, που δεν μπορεί όμως να μην παρατηρήσει: «Πνέει ένας άνεμος αγχώδους, αγανακτισμένης και “αντι-πολιτικής”, ως συνήθως, αλλαγής σε όλη την Ευρώπη. Θα προκαλέσει μεγάλη έκπληξη αν περάσει χωρίς να προκαλέσει μερικά ακόμα θύματα»…
