Ο Κ.Μητσοτάκης ξέρει κάτι παραπάνω από Ισραήλ και Τουρκία που έμειναν εκτός κυρώσεων κατά Ρωσίας;

Η πολιτική της «εμπροσθοφυλακής»  της Δύσης που επέλεξε για την Ελλάδα στον πόλεμο της Ουκρανίας η κυβέρνηση Μητσοτάκη (χωρίς να της το έχει ζητήσει κανείς, ούτε καν οι ΗΠΑ)  έδειξε τι μπορεί να καταφέρει. Τίποτα.

Δυο άλλες χώρες της περιοχής όμως που επέλεξαν μια διαφορετική στρατηγική από την Αθήνα, το Ισραήλ και η Άγκυρα, παίζουν πρωταγωνιστικό διπλωματικό ρόλο για την αντιμετώπιση της κρίσης, εν αντιθέσει με την Αθήνα, που για πρώτη φορά την ιστορία της αντί για πυλώνας διπλωματίας και σταθερότητας επέλεξε το ρόλο του «πολέμαρχου», ενώ την ίδια ώρα απέναντι στην Τουρκία εφαρμόζει πολιτική κατευνασμού και υποχωρητικότητας!

-Το Ισραήλ, που αρνήθηκε να αποστείλει πολεμικό υλικό στην Ουκρανία (κάτι που έπραξε η Ελλάδα με προσωπική απόφαση του πρωθυπουργού, γιατί «έτσι του φάνηκε» εκείνη την στιγμή, παρακάμπτοντας και το  ΚΥΣΕΑ), δια του προέδρου του Ναφτάλι Μπένετ.

Ο τελευταίος έχοντας αναλάβει διαμεσολαβητικό ρόλο  μεταξύ των εμπόλεμων κρατών και μεγάλων δυνάμεων-χθες βρέθηκε στη Γερμανία και είχε συνάντηση με τον Όλαφ Σολτς.

-Η Τουρκία, που φυσικά δεν εφαρμόζει καμία κύρωση  κατά της Ρωσίας, αν και χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ, αντί να βρίσκεται στο στόχαστρο της Ουάσιγκτον συνομιλεί σε ανώτερο και ανώτατο πεδίο με τις εμπόλεμος χώρες:

Για σήμερα υπήρχε προγραμματισμένη τηλεφωνική συνομιλία του Ταγίπ Ερντογάν με τον Βλ. Πούτιν, ενώ πρόσφατα τον Τούρκο πρόεδρο ευχαρίστησε για τη βοήθειά του στην Ουκρανία ο πρόεδρος Ζελένσκι.

Την ίδια στιγμή, η Αθήνα παρακολουθεί από μακριά τις εξελίξεις, δεχόμενη ταυτόχρονα σκληρή επίθεση από τη Μόσχα, δείχνει πόσο κοντόφθαλμη είναι ελπίζοντας (υποθέτουμε πάντα) σε ανταμοιβή της για το πόσο καλό μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ είναι!

Ανταμοιβή η οποία κυμαίνεται μεταξύ κάποιας ευνοϊκής δήλωσης του Στείτ Ντιπάρτμεντ ή του Αμερικανού πρεσβευτή στην Ελλάδα και μιας επίσκεψης του Κ.Μητσοτάκη στο Λευκό Οίκο, μέχρι το καλοκαίρι, για να τον βοηθήσει στις επερχόμενες εκλογές.

Όσο για το επιχείρημα ότι  «το ίδιο με ότι πράττουμε εμείς με την Ουκρανία θα ζητήσουμε να πράξουν και οι άλλες χώρες αν μας επιτεθεί η Τουρκία» είναι τουλάχιστον αβάσιμο, όπως αποδεικνύουν τα πράγματα και η πρόσφατη ιστορία.

Παρ΄ όλα αυτά ο Κ.Μητσοτάκης εμμένει σε συγκρουσιακή κατάσταση με την Ρωσία την ίδια ώρα που απέναντι στην Τουρκία τον φυσικό και ιστορικό εχθρό της χώρας σφυρίζει αδιάφορα.

Τελικά ο πρωθυπουργός ξέρει τίποτα παραπάνω από την Τουρκία και το Ισραήλ ή απλώς ακολουθεί μια επικίνδυνη πολιτική για τη χώρα χωρίς κανένα ουσιαστικό λόγο  πλην μιας πρόσκλησης για επίσκεψη στο Λευκό Οίκο για την προσωπική του προβολή;