Το «προφίλ» ενός εκ των… «σκληρών» μελών της οργάνωσης στην Κρήτη: Φοβόταν την μαμά του!

Έχει πολύ ενδιαφέρον να δει κάποιος το προφίλ ενός βασικού στελέχους της υποτιθέμενης εγκληματικής οργάνωσης που εξαρθρώθηκε στην Κρήτη (στην πραγματικότητα είχε έδρα εξολοκλήρου στα Χανιά) για να κατανοήσει ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά στο αφήγημα που έχει παρουσιαστεί από τις Αρχές.

Ο Σ. Β. , γνωστός με το παρατσούκλι «Μπιγκάλης», διακινούσε κάνναβη, ηρωίνη και κοκαΐνη μέσα από την επιχείρησή του, αλλά κατάφερε να στήσει ένα ολόκληρο «πλυντήριο» για το μαύρο χρήμα που έβγαζε, με απόλυτη κάλυψη το νόμιμο POS του πάρκινγκ.

Η επιχείρηση του , ένας υπαίθριος μισθωτός χώρος στάθμευσης , βρισκόταν σε σημείο–φιλέτο, δίπλα σε πιάτσες τοξικοεξαρτημένων όπως η Πλατεία 1866 και το Φράγκικο Νεκροταφείο.

Εκεί, σύμφωνα με την Αστυνομία, γίνονταν οι περισσότερες αγοραπωλησίες, με το πάρκινγκ να έχει εξελιχθεί σε… κρυφό κόμβο διάθεσης ναρκωτικών, γνωστό σε όλη την «πιάτσα».

Πελάτες και χρήστες κατέθεσαν πως η αγορά γινόταν με κωδικοποιημένες εκφράσεις.

Για παράδειγμα τα ναρκωτικά τα αποκαλούσαν :«τιμολόγια», «φορτηγό», «αμάξι», ενώ οι πληρωμές γίνονταν συχνά με… κάρτα, μέσω του POS της επιχείρησης στάθμευσης!

Έτσι, τα παράνομα κέρδη «ξεπλένονταν» σαν καθαρά έσοδα του πάρκινγκ.

Για να παραδίδει τα «πακέτα», ο ιδιοκτήτης του πάρκινγκ χρησιμοποιούσε ακόμα και σταθμευμένα αυτοκίνητα πελατών.

Παράλληλα, τροφοδοτούσε απευθείας τους street dealers, που περνούσαν από το πάρκινγκ του για να προμηθευτούν ποσότητες τις οποίες στη συνέχεια διοχέτευαν στην αγορά.

Μέχρι τη σύλληψή του, είχε πραγματοποιήσει τουλάχιστον 700 συναλλαγές, διακινώντας τουλάχιστον 1 κιλό κάνναβη και 100 γραμμάρια ηρωίνης, αποκομίζοντας οικονομικό όφελος που ξεπερνά τις 11.000 ευρώ.

Αποκαλυπτικοί είναι οι διάλογοι που κατέγραψε η Αστυνομία ανάμεσα στον ιδιοκτήτη του πάρκινγκ και βασικό dealer και τη μητέρα του. Δείχνει να απολογείται για τις πράξεις του.

– «Είμαι παράνομος το ξέρω, καταστρέφω την κοινωνία, ωραία το δέχομαι», φέρεται να λέει ο ίδιος.

– «Όταν σκορπάς τον θάνατο…» του απαντά εκείνη.

«Τι να κάνω; Να πάω στον ΟΚΑΝΑ; Όχι, δεν πάω, ούτε στο ΚΕΘΕΑ. Ας με πάνε μέσα».

Σε άλλη συνομιλία, ο ίδιος παραδέχεται: «Ότι είμαι πρεζάκιας, ναρκομανής και αλκοολικός το δέχομαι». Και όταν ένας συνεργός του τον ρωτάει γιατί θέλει ένα αυτοκίνητο, απαντά ξεκάθαρα: «Το θέλω ρε για να κάνω νταλαβέρια».

Όταν ένας γνωστός του τον πήρε τηλέφωνο παραγγέλνοντας «μια ομελέτα, μια χωριάτικη και μια μπύρα», ο ιδιοκτήτης του πάρκινγκ αντέδρασε λέγοντας: «Δεν είμαι εστιατόριο, ναρκωτικά πουλάμε εδώ, μόνο πρέζα και κόκα πες μου!».

Σε άλλες συνομιλίες, παραδέχεται πως «έχει ΑΦΜ και εταιρείες τον παίρνουν για δουλειές», αλλά ο ίδιος απαντά κυνικά: «Εγώ είμαι ένα πάρκινγκ που πουλάει ναρκωτικά, αλλά οικονομάω φίλε, όλα μαύρα».

Τι δείχνουν όλα αυτά; Έναν άνθρωπο που απέχει πάρα πολύ από το να είναι ένα «σκληρό μέλος» μιας πολύ μεγάλης εγκληματικής οργάνωσης.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα απλό «βαποράκι» όπως εκατοντάδες άλλα σε όλη την επικράτεια της χώρας που ακολουθούν τις ίδιες πρακτικές για να προωθήσουν την «πραμάτειά» τους και να χρηματοδοτήσουν τα πάθη τους (γιατί και ο ίδιος το αποκαλύπτει ότι είναι εξαρτημένος από τα ναρκωτικά).

Πάντως αυτό δεν είναι προφίλ «ηγετικού στελέχους» καθώς ποτέ τέτοιοι άνθρωποι δεν «καταναλώνουν» το «προϊόν» που δίνουν στους «πελάτες» τους.