O φρικτός θάνατος επιστήμονα από μία…σταγόνα – Μια τραγική ιστορία

Σε ένα τραγικό τέλος μιας ιστορίας που εκτυλίχθηκε το 1996, μια διεθνώς γνωστή ερευνήτρια χημικός στο Dartmouth College, η Karen Wetterhahn, πέθανε από δηλητηρίαση από μία σταγόνα μιας ισχυρής νευροτοξίνης που έπεσε στο εργαστηριακό της γάντι. Ήταν 48 ετών.

Η Wetterhahn μελετούσε τις επιπτώσεις των βαρέων μετάλλων στους ζωντανούς οργανισμούς. Το ατύχημα συνέβη τον Αύγουστο του 1996, όταν προσπαθούσε να μετρήσει το φάσμα πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού του διμεθυλυδραργύρου, ο οποίος χρησιμοποιείται ως υλικό αναφοράς για άλλες τοξικές ενώσεις.

«Λάμβανε προφυλάξεις που οποιοσδήποτε από εμάς θα θεωρούσε συνετές και εύλογες», είχε δηλώσει τότε ο John Winn, επικεφαλής του τμήματος χημείας του Dartmouth. Χρησιμοποίησε κουκούλα για να προστατευτεί από τους καπνούς και φορούσε μάσκα προσώπου και γάντια από λάτεξ όταν έριξε μια σταγόνα περίπου της άχρωμης, εξαιρετικά πτητικής ένωσης. Προφανώς πέρασε μέσα από το γάντι σχεδόν ακαριαία. «Δεν νομίζω ότι κάποιος από εμάς αναγνώρισε» ότι η ένωση ήταν τόσο διεισδυτική, είχε πει ο Winn.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η Wetterhahn δεν θεωρούσε το περιστατικό σοβαρό εκείνη την εποχή. Αλλά 5 μήνες αργότερα, άρχισε να έχει προβλήματα με την ισορροπία, την ομιλία, την όραση και την ακοή. Νοσηλεύτηκε και στις 28 Ιανουαρίου διαγνώστηκε με δηλητηρίαση από υδράργυρο. Τα επίπεδα στο αίμα της ήταν 80 φορές υψηλότερα από το τυπικό όριο τοξικότητας. Τρεις εβδομάδες αργότερα, έπεσε σε κώμα.

Ο διμεθυλυδράργυρος, που συντέθηκε για πρώτη φορά το 1865, διαπερνά εύκολα τις βιολογικές μεμβράνες και, στους ανθρώπους, μετατρέπεται σε μεθυλυδράργυρο. Παρά τη δυσοίωνη φύση της, αυτός είναι μόνο ο τέταρτος θάνατος σε εργαστήριο που σχετίζεται με την ένωση.

Ο Winn είχε τονίσει ότι οι αποδεκτές εργαστηριακές διαδικασίες απαιτούν τη χρήση γαντιών κατά τον χειρισμό διμεθυλυδραργύρου, αλλά δεν καθορίζουν απαραίτητα τι είδους. Έτσι, σε επιστολή του στο Chemical & Engineering News , αυτός και δύο συνάδελφοί του προειδοποίησαν ότι τα γάντια από λάτεξ «δεν είναι κατάλληλα για σημαντική, άμεση επαφή με επιθετικές ή εξαιρετικά τοξικές χημικές ουσίες» και συνέστησαν να φοριούνται δύο ζευγάρια γαντιών, το ένα από τα οποία είναι πλαστικοποιημένο. Επιπλέον, εξήγησε ο Winn, «Προσπαθούμε να παροτρύνουμε την χημική κοινότητα να δημιουργήσει ένα ασφαλέστερο υποκατάστατο».