Ο τερματοφύλακας της χιτλερικής νεολαίας χαρακτηρίστηκε αμετανόητος Ναζί αλλά έγινε αστέρι της Μάντσεστερ Σίτι

Όταν ο τερματοφύλακας, Μπερτ Τράουτμαν υπέγραψε το 1949 στη Μάντσεστερ Σίτι, οι οπαδοί της ομάδας αντέδρασαν έντονα. Οι μνήμες του πολέμου ήταν ακόμη έντονες και ένας γερμανός σε μια βρετανική ομάδα, με πολλούς εβραίους υποστηρικτές, δεν μπορούσε να γίνει εύκολα αποδεκτός.

Λίγα χρόνια αργότερα η στάση τους είχε εντελώς αλλάξει. Δοξάστηκε από τους οπαδούς, έγινε θρύλος και ψηφίστηκε ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του πρωταθλήματος. Στη νεολαία του Χίτλερ και στις δυνάμεις του Άξονα Ο έφηβος Τράουτμαν πριν κλείσει τα δέκα του χρόνια γράφτηκε στη νεολαία του Χίτλερ. Ψηλός, γαλανομάτης, σκληρός, τυφλά αφοσιωμένος στον Φίρερ, έμοιαζε να ενσαρκώνει πλήρως το ναζιστικό πρότυπο. «Μεγαλώνοντας στη Γερμανία του Χίτλερ δεν έχεις δικό σου μυαλό», έχει εξομολογηθεί. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος στάλθηκε με την αεροπορία «Luftwaffe» στο ανατολικό μέτωπο.

Έχει παραδεχτεί ότι κατά την θητεία του στην Ιταλία, για να διασκεδάσουν τα βράδια μαζί με τους συντρόφους του, έβγαιναν στην πόλη, πλάκωναν στο ξύλο ιταλούς στρατιώτες και τους έκλεβαν τα τσιγάρα. Στο ανατολικό μέτωπο πολέμησε για τρία χρόνια, αναρριχήθηκε στον βαθμό του λοχία, ενώ κέρδισε πέντε μετάλλια και τον Σιδηρούν Σταυρό. Κατά τη διάρκεια της σοβιετικής αντεπίθεσης τραυματίστηκε πολλές φορές, ενώ από το τάγμα του επέζησαν οι 300 από τους 1.000 στρατιώτες.

Στη Γαλλία, βρέθηκε θαμμένος κάτω από ερείπια, μετά από τρεις ημέρες. Είχε πιαστεί αιχμάλωτος δύο φορές από τους Ρώσους, αλλά κατάφερε και τις δύο να δραπετεύσει. Το 1944 ήταν ένας από τους ελάχιστους ένστολους επιζώντες του βομβαρδισμού της γερμανικής πόλης, Κλέβε, από τις συμμαχικές δυνάμεις. Στη Γαλλία επιχείρησε να διασχίσει τις εχθρικές γραμμές προκειμένου να επιστρέψει στη Γερμανία και στο σπίτι του στη Βρέμη. Η προσπάθεια του όμως ήταν αποτυχημένη, καθώς συνελήφθη από αμερικανούς στρατιώτες σε έναν αχυρώνα.

Στο τέλος του πολέμου οι Βρετανοί τον έστειλαν σε στρατιωτική φυλακή στο Λάνκασαιρ, κοντά στο Μάντσεστερ, όπου λίγα χρόνια αργότερα θα έπαιζε στην ομάδα της πόλης και θα έγραφε ιστορία. Συγκαταλέχθηκε στους αμετανόητους ναζί «Στη μάχη βιώνεις τη φρίκη, τον θάνατο, τα κάνεις πάνω σου. Δεν κράτησα τίποτα από τον πόλεμο. Δεν έχω ούτε το μετάλλιο του Σιδερένιου Σταυρού πια. Μετά παίρνεις κρατούμενους, τους ακούς να παρακαλάνε για τη μάνα τους και τον πατέρα τους. Όταν ο πόλεμος ξεκινά ο εχθρός αποκτά πρόσωπο. Ξεκινάς να έχεις αμφιβολίες. Στη δικτατορία, όμως, δεν μπορείς να πεις ό,τι θες. Στον γερμανικό στρατό έχεις εντολές. Αν δεν τις εκτελέσεις, σε εκτελούν», έχει περιγράψει στο βιβλίο «Trautman’s Journey».

Στην μεταπολεμική φυλακή οι γερμανοί κρατούμενοι ήταν χωρισμένοι σε τρεις κατηγορίες. Ο Μπερτ συγκαταλεγόταν στο 10% των κρατουμένων που είχαν την περιγραφή «αμετανόητοι Ναζί’ και πλαισίωναν τους «αντί-Ναζί» και τους «μη ξεκάθαρης ιδεολογίας» κρατουμένους. Μετά τον πόλεμο αρνήθηκε να επιστρέψει στη κατεστραμμένη Γερμανία κι άρχισε να δουλεύει ως εργάτης σε μία φάρμα της περιοχής και να βοηθάει στην καταστροφή πυρομαχικών στη μονάδα όπου ήταν κρατούμενος.

Ταυτόχρονα, άρχισε να παίζει ως τερματοφύλακας σε μια τοπική ομάδα. Οι αποδοκιμασίες και το μποϋκοτάζ Οι εμφανίσεις του προκάλεσαν το ενδιαφέρον της Μάντσεστερ Σίτι, η οποία και τον απέκτησε τον Οκτώβριο του 1949. Όταν οι οπαδοί της ομάδας το έμαθαν, αντέδρασαν. Η μεγάλη εβραϊκή κοινότητα της πόλης ξεσηκώθηκε, 20.000 κόσμος διαδήλωσε έξω από τα γραφεία της ομάδας, ενώ οι οπαδοί επέστρεφαν τα εισιτήρια διαρκείας τους. Στις εξέδρες υπήρχαν πανό και συνθήματα που τον έλεγαν «Κράουτ» και «Ναζί». Στη διαμάχη επενέβη ο ραβίνος Άλτμαν, ο οποίος προσπάθησε να τους ηρεμήσει….

«Αν αυτός ο ποδοσφαιριστής είναι άνθρωπος αξιοπρεπής, δεν αξίζει να πληρώσει τις αμαρτίες και τα βάσανα που μας προξένησε ο γερμανικός στρατός. Η κάθε περίπτωση ανθρώπου ας κριθεί ξεχωριστά», είχε γράψει ο Ραβίνος Αλεξάντερ Αλτμάν στην εφημερίδα Manchester Evening Chronicle. Το κύπελλο της Αγγλίας και ο σοβαρός τραυματισμός Ο Τράουτμαν τελικά κέρδισε τον σεβασμό του κοινού της Σίτι με τις εμφανίσεις και τις αποκρούσεις του. Ωστόσο, σε κάθε αγώνα εκτός έδρας, οι οπαδοί στις άλλες πόλεις δεν είχαν ξεχάσει τους βομβαρδισμούς του Χίτλερ και του πετούσαν αντικείμενα. Ο Τράουτμαν υπέμενε τις αποδοκιμασίες και με την πάροδο των χρόνων κατάφερε να κερδίσει τον σεβασμό όλης της χώρας. …

ΠΗΓΗ