Η αληθινή ιστορία του τραγουδιού «Το βαπόρι απ’ την Περσία»

Ποτέ στην ιστορία ένα τραγούδι δεν προκάλεσε τόσες αναταράξεις όπως το «Βαπόρι από την Περίσα» του Βασίλη Τσιτσάνη.

Στις 8 Ιανουαρίου 1977 στον Ισθμό της Κορίνθου με μια καταδρομική επιχείρηση οι αρχές καταφέρνουν το μεγάλο χτύπημα, στο «μεγαλύτερο λαθρεμπόριο στα χρονικά», όπως γράφει την επόμενη ημέρα στο πρωτοσέλιδό της η εφημερίδα «Μακεδονία».

Το κυπριακών συμφερόντων μότορσιπ «Γκλόρια» μπλοκάρεται στον Ισθμό και τα ευρήματα των αρχών συγκλονίζουν ακόμη και τον σημερινό αναγνώστη:

11 τόνοι χασίς, αξίας 4 δισεκατομμυρίων δραχμών!

Η ιστορία, φυσικά, μονοπωλεί τα πρωτοσέλιδα, όμως η «Γκλόρια» θα μείνει για πάντα στην ιστορία μέσω… μουσικής, αφού είναι το πραγματικό «Βαπόρι από την Περσία» του Βασίλη Τσιτσάνη.

Σύμφωνα με το αφιέρωμα του sansimera.gr, “ο Τσιτσάνης πληροφορήθηκε το περιστατικό από μία φίλη του.

«Βάζεις το χέρι στο βαγγέλιο ότι άκουσες καλά… Έντεκα τόννοι μαύρη! Πρωτοφανές!» της είπε.

Σχεδόν αμέσως του ήρθε η έμπνευση και άρχισε να γράφει την πρώτη στροφή του τραγουδιού και το βράδυ άρχισε να το ντύνει με νότες.

«Ήταν Σάββατο», θυμάται. «Πιάνω από δω, πιάνω από κει… Δεν μου άρεσε το τέμπο. Μετά έγραψα τη δεύτερη στροφή πίσω από ένα αγγελτήριο γάμου. Μετά μου ήρθαν στο νου οι μουσικές που γύρευα και όλα πήγαν ρολόι».

Μέσα στο Γενάρη το ηχογράφησε με τη Λιζέτα Νικολάου στα δεύτερα φωνητικά.

Το τραγούδι κυκλοφόρησε τον Απρίλη του 1977 σε δίσκο 45 στροφών (σινγκλ). Στην άλλη πλευρά υπήρχε ένα παλιό του τραγούδι «της χρυσής αλανιάρικης εποχής της Σαλονίκης», το «Τάγμα Τηλεγραφητών».

Ήταν η στρατιωτική μονάδα που πέρασε αλησμόνητες στιγμές, σύμφωνα με διήγησή του.

Το «Βαπόρι απ’ την Περσία» ήταν η τελευταία μεγάλη επιτυχία του Τσιτσάνη, αν και δεν παιζόταν από τα ερτζιανά λόγω θέματος. Από τότε γνώρισε πολλές επανεκτελέσεις και αποτελεί μέρος του ρεπερτορίου στα λαϊκά μαγαζιά.

Λίγες ημέρες ημέρες μετά το θάνατο του Τσιτσάνη (18 Ιανουαρίου 1984) το «Βαπόρι απ’ την Περσία» επανήλθε στην επικαιρότητα για νομικούς λόγους.

Ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Σπύρος Κανίνιας το άκουσε σε μία εκπομπή της ΕΡΤ στις 26 Δεκεμβρίου 1983 και με έγγραφό του στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών στις  2 Φεβρουαρίου ζήτησε να γίνουν όλες οι «νόμιμες ενέργειες», επειδή το τραγούδι είναι κακής ποιότητος (αντιβαίνει το άρθρο 12 παρ. 2 του Συντάγματος) και παραβαίνει το άρθρο 3 παρ. 6 του ν.δ. 743/70, που τιμωρεί όποιον συντελεί με οποιοδήποτε τρόπο στη διάδοση των ναρκωτικών.

Η υπόθεση ανατέθηκε στον εισαγγελέα Πρωτοδικών Δημήτριο Μαλακάση, ο οποίος διενήργησε προκαταρκτική εξέταση και στο πόρισμά του, που υποβλήθηκε στις 26 Ιουλίου 1984 στον Εισαγγελέα Εφετών της Αθήνας, ανάφερε ότι έθεσε τη δικογραφία στο αρχείο, επειδή το τραγούδι «δεν μπορεί να παρωθήσει στη χρήση και διάδοση ναρκωτικών».

Στο ίδιο έγγραφο, ο εισαγγελικός λειτουργός χαρακτηρίζει το τραγούδι «από τα ατυχή του λαϊκού συνθέτη» και υποστηρίζει ότι «φρόνιμο θα είναι να μην εκπέμπεται από την τηλεόραση, γιατί τα μεταδιδόμενα από αυτή πρέπει να είναι ποιοτικής στάθμης».