Ο μπαμπουίνος που εργαζόταν στον σιδηρόδρομο και δεν έκανε ποτέ λάθος

Την δεκαετία του 1880, ένας σιδηροδρομικός σηματωρός με πρόσθετα πόδια, ο James Edwin Wide, επισκέφτηκε μια πολυσύχναστη αγορά της Νότιας Αφρικής, όταν πρόσεξε κάτι εντυπωσιακό.

Έναν μπαμπουίνο να οδηγεί μια βοϊδάμαξα. Εντυπωσιασμένος από τις δεξιότητές του, τον αγόρασε, του έδωσε το όνομα Jack και εκτός από κατοικίδιο τον έκανε και βοηθό του.

Χρειαζόταν άλλωστε βοήθεια. Αρκετά χρόνια νωρίτερα είχε χάσει και τα δυο του πόδια σε εργατικό ατύχημα, κάτι που έκανε την απόσταση των 800 μέτρων που είχε να διανύσει καθημερινά μέχρι τον σιδηροδρομικό σταθμό αρκετά δύσκολη.

Το πρώτο πράγμα που εκπαίδευσε τον μπαμπουίνο να κάνει ήταν να τον σπρώχνει από και προς τη δουλειά μέσα σε ένα καροτσάκι. Σύντομα, ο Jack βοηθούσε επίσης στις δουλειές του σπιτιού, σκούπιζε πατώματα και έβγαζε τα σκουπίδια.

Αλλά εκεί που τα κατάφερε καλύτερα ήταν στον σιδηροδρομικό σταθμό. Όταν τα τρένα προσέγγιζαν τον σταθμό, σφύριζαν συγκεκριμένες φορές ώστε ειδοποιήσουν τον σταθμάρχη ποια τροχιά έπρεπε να αλλάξει. Ο μπαμπουίνος κοίταζε τον Wide και αντέγραψε τις κινήσεις τους, ξεκινώντας να τραβάει ο ίδιος τους μοχλούς.

Δεν πέρασε πολύς καιρός και ο Wide χαλάρωσε και άφησε σε εκείνον την δουλειά. Τον εκπαίδευσε τόσο καλά, που πολλές φορές καθόταν στην καμπίνα ταΐζοντας τα πουλιά του, ενώ ο μπαμπουίνος δεμένος με αλυσίδα, χειριζόταν τους μοχλούς.

Μια ημέρα ένας υπέρκομψος επιβάτης κοίταξε έξω από το παράθυρο και είδε τον μπαμπουίνο να κάνει την δουλειά και όχι έναν άνθρωπο. Παραπονέθηκε λοιπόν στις σιδηροδρομικές αρχές. Δεν απέλυσαν τον Wide, αλλά προτίμησαν να κάνουν ένα τεστ στις ικανότητες του μπαμπουίνου. Και φυσικά έμειναν έκπληκτοι.

Οι δυο τους είχαν μια πολύ αγαπημένη σχέση. Ένας επιστάτης που πέρασε από τον σιδηροδρομικό σταθμό έγραψε πως «Ήταν πολύ συγκινητικό να βλέπω την αγάπη του για τον κύριό του. Καθώς πλησίασα, κάθονταν και οι δύο στο καρότσι. Τα χέρια του μπαμπουίνου ήταν γύρω από το λαιμό του κυρίου του, με το ένα να χαϊδεύει το πρόσωπο του Wide».

Στον Jack δόθηκε επίσημα αριθμός εργασίας και πληρωνόταν 20 σεντς την ημέρα και μισό μπουκάλι μπύρα την εβδομάδα. Πέθανε το 1890, από φυματίωση.

Εργάστηκε στον σιδηροδρομικό σταθμό για εννέα χρόνια και δεν έκανε ποτέ λάθος, κάτι που δείχνει ότι η τελειότητα δεν είναι αποκλειστικά χαραρακτηριστικό των ανθρώπων.