Σαν σήμερα 10 Σεπτεμβρίου του 1509 ο καταστροφικός σεισμός των 7,3 Ρίχτερ στην Κωνσταντινούπολη

Σαν σήμερα 10 Σεπτεμβρίου του 1509, και συγκεκριμένα 56 χρόνια μετά την Άλωση, η Κωνσταντινούπολη σείεται από ισχυρό σεισμό μεγέθους 7,3 Ρίχτερ.

Τον σεισμό ακολούθησε τσουνάμι και ισχυροί μετασεισμοί που κράτησαν περισσότερο από μήνα ολόκληρο.

Ο αριθμός των νεκρών δεν προσδιορίστηκε ποτέ με ακρίβεια: άλλοι έχουν γράψει για 1000 νεκρούς κι άλλοι για 13.000.

Ο σεισμός σημειώθηκε περίπου στις 22:00 το βράδυ με επίκεντρο τα βορειοανατολικά της Θάλασσας του Μαρμαρά, εντός των συνόρων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και στα νότια των Πριγκιποννήσων, 29 χλμ. μακριά από την Κωνσταντινούπολη.

Κάποιες πηγές αναφέρουν για τσουνάμι ύψους άνω των 6 μέτρων. Τα κύματα που πέρασαν πάνω από τα τείχη της πόλης και τα γενουατικά τείχη ξεχύθηκαν στους οικισμούς· στην περιοχή του Γαλατά πολλά σπίτια πλημμύρισαν.

Στην Κωνσταντινούπολη, 109 τζαμιά καταστράφηκαν ολοσχερώς, ενώ τα περισσότερα από εκείνα που έμειναν όρθια είχαν ζημιές στους μιναρέδες τους.

Επίσης πάνω από 1000 σπίτια κατέρρευσαν, 50 πύργοι κατά μήκος των τειχών της Κωνσταντινούπολης κατέρρευσαν ή υπέστησαν ζημιές.

Λέγεται ότι μέλη της οικογένειας του σουλτάνου Βαγιαζήτ Β’ έχασαν τη ζωή τους από τον σεισμό.

Επίσης έχει γραφτεί ότι η κρεβατοκάμαρα του Βαγιαζήτ Β’ κατέρρευσε, με τον σουλτάνο να διασώζεται από το γεγονός ότι είχε φύγει από το δωμάτιό του λίγες ώρες νωρίτερα για να προσευχηθεί. Η πίστη σώζει.

Οι μετασεισμοί συνεχίστηκαν για 45 ημέρες και οι άνθρωποι έμεινα έξω από τα σπίτια τους για δύο μήνες.

Λόγω των αλλεπάλληλων μετασεισμών των θανάτων και των καταστροφών που προκάλεσε ο σεισμός, Οθωμανοί ιστορικοί περιέγραψαν την καταστροφή ως Μικρή Ημέρα της Κρίσης.

Αυτή η φράση προέρχεται από μια ισλαμική εσχατολογική παράδοση που συνδέει τους σεισμούς με την αποκάλυψη, αναφερόμενη στη Σούρα Αλ-Ζαλζάλα στο 99ο κεφάλαιο του Κορανίου, η οποία γράφει για την άφιξη της Τελικής Κρίσης με έναν τρομερό σεισμό.

Ο σεισμός φέρεται να προβλέφθηκε από έναν Έλληνα μοναχό από τη Μονή της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά, ενώ βρισκόταν στην αυλή του Σουλτάνου.

Και ενώ οι Χριστιανοί ερμήνευσαν τον σεισμό ως τιμωρία των Τούρκων που κατέλαβαν την Πόλη, ο σουλτάνος Βαγιαζήτ Β’ τον θεώρησε μεν ως τιμωρία από τον Θεό, ωστόσο την απέδωσε στις αδικίες των υπουργών του, που οι ταλαίπωροι πλήρωσαν με το κεφάλι τους τις δονήσεις του Εγκέλαδου…