Δείτε πώς είναι σήμερα ο αδερφός της εξαφανισμένης Μαντλίν – Ετοιμάζεται να λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες

Τα δίδυμα Sean και Amelie McCann ήταν μόλις δυόμισι ετών όταν η μεγαλύτερη αδελφή τους, Madeleine, εξαφανίστηκε από το δωμάτιο ξενοδοχείου στην Praia da Luz στην Πορτογαλία, στις 3 Μαΐου 2007. Ήταν και οι τρεις στο ίδιο δωμάτιο. Η Madeleine, μόλις τριών ετών, εξαφανίστηκε όσο οι γονείς τους Gerry και Kate δειπνούσαν με φίλους σε απόσταση 55 μέτρων.

Παρότι ήταν πολύ μικροί για να θυμούνται εκείνη τη νύχτα, το τραύμα και η απουσία της Madeleine καθόρισαν τη ζωή τους.

Ο Sean, σήμερα 19 ετών και φοιτητής Χημικής Μηχανικής, έχει εξελιχθεί σε πρωταθλητή κολύμβησης και, σύμφωνα με δημοσιεύματα της Daily Mail, είναι φαβορί για την εθνική ομάδα της Μεγάλης Βρετανίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2028 στο Λος Άντζελες.

Δείτε πως είναι σήμερα:

Από τα 8 του ξεκίνησε να αγωνίζεται σε διασυλλογικό επίπεδο και στα 10 του επιλέχθηκε από την ομάδα του Leicester.

Έχει κερδίσει πολλαπλά πρωταθλήματα σε τοπικό και εθνικό επίπεδο, ενώ προπονείται με συνέπεια, ξυπνώντας στις 4 το πρωί αρκετές μέρες τη βδομάδα για να προλάβει την προπόνηση

Ο Sean προπονείται πάνω από 20 ώρες την εβδομάδα στο γυμναστήριο και πρόσφατα κέρδισε δύο μετάλλια για τη Σκωτία σε διεθνή διοργάνωση στην Ισπανία.

Το 2026 αναμένεται να συμμετάσχει στους Κοινοπολιτειακούς Αγώνες εκπροσωπώντας τη Σκωτία, τόπο καταγωγής του πατέρα του Gerry.

Η δίδυμη αδελφή του, Amelie, φοιτά στο δεύτερο έτος πανεπιστημίου στη βόρεια Αγγλία. Είναι δημοφιλής, κοινωνική και αθλήτρια, με συμμετοχές σε αγώνες τριάθλου και ανώμαλου δρόμου.

Σύμφωνα με συγγενείς, οι γονείς τους είναι υπερήφανοι που βλέπουν τα παιδιά τους να προχωρούν ανεξάρτητα και δυναμικά. «Τώρα που είναι ενήλικοι, χτίζουν τις δικές τους ζωές», αναφέρει οικογενειακός φίλος.

Πρόσφατα, με αφορμή τη συμπλήρωση 18 ετών από την εξαφάνιση της Madeleine – και ό,τι θα ήταν τα 22α γενέθλιά της – οι γονείς της δημοσίευσαν συγκινητικό μήνυμα:

«Δεν έχουμε σημαντικά νέα, αλλά η αποφασιστικότητά μας να μη μείνει καμία πέτρα αγύριστη παραμένει ακλόνητη. Τη θυμόμαστε και τη “γιορτάζουμε” για τον μοναδικό άνθρωπο που είναι. Μας λείπει».