Σφοδρές αντιδράσεις από την συνέντευξη του Αλ Σαράα στο Fox: «Δεν έχω σχέση με την 11η Σεπτεμβρίου»

Σφοδρές αντιδράσεις προκάλεσαν οι δηλώσεις του Σύρου ισλαμιστή προέδρου, Αλ Τζολάνι η επίσημε πλέον ΑλΣαράα, στο Fox News μετά την ιστορική συνάντησή του με τον Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο.

Στο επίκεντρο των συζητήσεων βρίσκονται οι σκοτεινές διασυνδέσεις του Αλ Τζολάνι – που άλλαξε το όνομά του σε αλ Σάραα- με την Αλ Κάιντα και την εμπλοκή του στο ισλαμιστικό κίνημα πριν αναλάβει την εξουσία στη Συρία.

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, ο Αλ Τζολάνι θέλησε να κλείσει το θέμα, δηλώνοντας ότι «το ζήτημα των προηγούμενων δεσμών με την Αλ Κάιντα ανήκει στο παρελθόν και δεν αποτέλεσε θέμα συζήτησης με τον Τραμπ».

Τόνισε ότι ο διάλογος επικεντρώθηκε «στη δυνατότητα επένδυσης στο μέλλον της Συρίας και στη μετατροπή της σε ένα σταθερό κράτος που δεν θεωρείται πλέον απειλή» για τη διεθνή ασφάλεια.

Όταν ρωτήθηκε ευθέως αν μετανιώνει για τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, ο Αλ Τζολάνι απάντησε αόριστα, υπογραμμίζοντας ότι «δεν έχει καμία άμεση σχέση μαζί τους». Πρόσθεσε: «Θρηνώ κάθε θύμα, είτε στις Ηνωμένες Πολιτείες, είτε στη Συρία είτε οπουδήποτε στον κόσμο».

Αυτή η δήλωση δίχασε τους αναλυτές. Άλλοι τη βλέπουν ως απόπειρα αποστασιοποίησης από την αντιπαραθετική ρητορική προς τη Δύση, ενώ άλλοι τη χαρακτηρίζουν ως προσπάθεια «αναμόρφωσης» της διεθνούς πολιτικής του εικόνας.

Ο Τζολάνι παραμένει μια εξαιρετικά αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, σχολιάζει η Jerusalem Post.

Ερευνητές, όπως ο Δρ. Samer al-Mallah, χαρακτηρίζουν τον Αλ Τζολάνι ως «μοναδική μεταβατική περίπτωση» από ένα ιδεολογικό ακτιβιστικό πλαίσιο σε έναν διεθνή πολιτικό ρόλο. Ο Δρ. al-Mallah δηλώνει στο The Media Line ότι οι πρόσφατες δηλώσεις του αντικατοπτρίζουν την «αποφασιστικότητα να κλείσει η σελίδα του παρελθόντος».

Ο Δρ. Abdul Latif Sallo, ειδικός σε θέματα Αλ Κάιντα, τονίζει ότι ο Αλ Τζολάνι «δεν απευθύνεται μόνο στην Ουάσινγκτον, αλλά και στο αραβικό και ισλαμικό κοινό». Προσπαθεί να ενισχύσει την αφήγηση ότι η προηγούμενη σχέση του με το Ισλάμ ήταν «πνευματική, όχι οργανωτική», με στόχο τη «δημιουργία εσωτερικής συμφιλίωσης» εντός του συριακού ιστού.