Το Διεθνές Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η Νικαράγουα δεν μπόρεσε να «αποδείξει επιστημονικά ότι υπάρχει υφαλοκρηπίδα» – Απόφαση υπέρ και της Κολομβίας

Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης απέρριψε την Πέμπτη την προσφυγή της Νικαράγουας με την οποία ζητούσε να επανακαθοριστούν και να επεκταθούν πέραν του ορίου που είχε καθοριστεί προηγουμένως τα δικαιώματά της σε μια θαλάσσια ζώνη πλούσια σε αλιεύματα και πετρέλαιο, στην (για την ώρα) τελευταία δικαστική διαφορά της με την Κολομβία για τη χάραξη των θαλασσίων συνόρων τους.

Η Νικαράγουα αμφισβητούσε απόφαση που έλαβε το Δικαστήριο το 2012, με την οποία παραχώρησε μεν στη Νικαράγουα ένα μεγάλο μέρος αυτής της θαλάσσιας ζώνης, αλλά έδωσε επτά νησάκια στην Κολομβία.

Η χώρα είχε προσφύγει και πάλι το 2013 στο Διεθνές Δικαστήριο ζητώντας να αναγνωριστεί ότι η αποκλειστική οικονομική ζώνη της εκτείνεται πέραν των 200 ναυτικών μιλίων από τα παράλιά της, επικαλούμενη το εθιμικό δίκαιο. Υποστήριζε ακόμη ότι το έδαφός της θα έπρεπε να ακολουθεί τα όρια της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας που εκτείνεται υποθαλάσσια από τα παράλιά της.

Από την πλευρά της η Κολομβία της διαφωνούσε, με το σκεπτικό ότι μια τέτοια διευθέτηση θα επικάλυπτε τη ζώνη στην οποία βρίσκεται το μικρό αρχιπέλαγός που της ανήκει.

Το 2022 το ΔΔ διέταξε το ναυτικό της Κολομβίας να σταματήσει να επεμβαίνει στα χωρικά ύδατα της Νικαράγουας.

«Σε αυτήν την περίπτωση διεκδικούνται θαλάσσιες ζώνες με πολύ πλούσιο οικοσύστημα, φυσικό κάλλος, αλιευτικούς αλλά και φυσικούς πόρους», όπως πετρέλαιο και φυσικό αέριο, εξήγησε ο Νικολάς Μποεγκλίν, καθηγητής διεθνούς δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Κόστα Ρίκα.

 Οι δύο πλευρές συγκρούονταν στο Δικαστήριο της Χάγης από πέρσι τον Δεκέμβριο, με την Κολομβία να κατηγορεί τη Νικαράγουα για «υπερβολικές απαιτήσεις», πρωτοφανείς στην ιστορία του θεσμού. Κατά την Κολομβία, η Νικαράγουα «δεν απέδειξε με επιστημονικά μέσα ότι υπάρχει υφαλοκρηπίδα» που εκτείνεται πέραν των 200 ναυτικών μιλίων».

Η Νικαράγουα από την άλλη κατηγορούσε την Κολομβία ότι απειλεί «την ασφάλεια του ωκεανού».

Να σημειωθεί ότι οι δύο χώρες δεν έχουν χερσαία σύνορα, αλλά μόνο θαλάσσια, που αποτελούν πηγή έντασης εδώ και σχεδόν έναν αιώνα.

Η Νικαράγουα προσέφυγε στο ΔΔ το 2001 και κέρδισε το 2012 πολλές δεκάδες χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα μιας ΑΟΖ που προηγουμένως ήταν υπό τον έλεγχο της Κολομβίας. Ταυτόχρονα όμως το ΔΔ αναγνώρισε την κυριαρχία της Κολομβίας στο αρχιπέλαγος Προβιντένσια, Σαν Αντρές και Σάντα Καταλίνα.

Η απόφαση θεωρήθηκε προσβλητική για την Κολομβία η οποία, οργισμένη, ανακοίνωσε αμέσως ότι δεν αναγνωρίζει πλέον τη δικαιοδοσία του ΔΔ όσον αφορά τις συνοριακές διαφορές.

Η Νικαράγουα προσέφυγε ξανά το 2013 στη Χάγη, υποστηρίζοντας ότι η Κολομβία παραβιάζει τις αποφάσεις του δικαστηρίου.

Το ΔΔ, που εδρεύει στη Χάγη, ιδρύθηκε το 1946 για να ρυθμίζει τις διαφορές μεταξύ κρατών. Οι αποφάσεις του είναι δεσμευτικές και δεν επιδέχονται έφεσης, όμως το δικαστήριο δεν έχει κανέναν τρόπο για να τις επιβάλει.