
Μετά τα πρόσφατα περιστατικά παραβατικότητας ανηλίκων, όπως με τον γιο του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Μιχάλη Κατρίνη, που συνελήφθη μετά από αστυνομική καταδίωξη να οδηγάει χωρίς δίπλωμα όχημα το οποίο μετέφερε έξι επιβαίνοντες αλλά και την 16χρονη που μαχαίρωσε την 14χρονη, όποιος στην χώρα νομίζει ότι «αυτά αφορούν τους άλλους» και όχι τον ίδιο και τα δικά του παιδιά, θα έχει σοβαρό πρόβλημα αντίληψης.
Η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου και ο λόγος είναι απλός:
Οι γονείς δεν μεγαλώνουν πλέον τα παιδιά τους και αυτό ισχύει για όλους, είτε είναι βουλευτές, είτε είναι σκουπιδιάρηδες.
Τα παιδιά μεγαλώνουν από το σχολείο με όλα τα κακά που συνήθως έχει, από ανέλεγκτες παρέες, από την τηλεόραση η οποία κατά 97% τα ταΐζει «σκουπίδια» και από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα μίας κοινωνίας η οποία καταρρέει με ταχύ ρυθμό, όπως και όλες οι δυτικές κοινωνίες.
Από τους γονείς αν πάρει κάτι θα είναι μόνο τα ελατώμματά τους, γιατί για να μιμηθεί κάποιος κάτι καλό θα πρέπει να περάσει και πολύ χρόνο μαζί του.
Τα ελαττώματα δεν χρειάζονται χρόνο για να φανούν.
Θα πει κάποιος ποια είναι η λύση; Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει καμία γιατί έχει επιβληθεί αυτός ο τρόπος ζωής ο οποίος και προκάλεσε όλα αυτά.
Τρέχουν όλοι για την επιβίωση και δεν έχουν χρόνο να προσφέρουν πρώτα παιδεία στον εαυτό τους και μετά στα παιδιά τους.
Γιατί και οι περισσότεροι γονείς δεν διαθέτουν παιδεία και αν δεν διαθέτουν αυτοί τότε σίγουρα δεν μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά τους.
Ακόμα και αν έχουν όμως, δεν θα μπορέσουν ποτέ να την περάσουν στα παιδιά τους γιατί το σύστημα έχει φροντίσει να τρέχουν από το πρωί μέχρι το βράδυ και να τους πεθαίνει το άγχος της επιβίωσης.
Αν δεν υπάρξει αλλαγή στο επαγγελματικό, οικονομικό, πολιτισμικό και κοινωνικό μοντέλο που κάποιοι «έξυπνοι» επέβαλαν στις δυτικές κοινωνίες, δεν πρόκειται ποτέ να ορθοποδήσει ξανά με λογικούς όρους η οικογένεια.
Θα πει κάποιος μήπως αυτό θέλουν; Γιατί αδύναμες οικογένειες σημαίνει αδύναμοι και ελεγχόμενοι άνθρωποι.
Εντάξει, δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα, διαπιστώσεις κάνουμε, αλλά τουλάχιστον να τα λέμε όπως είναι.
Ποιος ξέρει, μπορεί να είναι η αρχή για κάτι καλύτερο…
Αυτό βέβαια δεν «καθαρίζει» την κυβέρνηση από τις ευθύνες της η οποία υποχρεούται να βρίσκει λύσεις και όχι να κάνει διαπιστώσεις.
