Προδοσία ή αυταπάτη; Τι αποκαλύπτουν για το Κραν Μοντανά τα απόρρητα πρακτικά του ΟΗΕ για το Κυπριακό

Νέα στοιχεία για το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων στο Κραν Μοντανά έρχονται στο φως, καθώς αποκαλύφθηκαν απόρρητα πρακτικά του ΟΗΕ που ρίχνουν φως στις πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας.

Παρά τις δημόσιες τοποθετήσεις και τις διπλωματικές ωραιοποιήσεις, οι καταγραφές των συνομιλιών δείχνουν ότι η Άγκυρα δεν μπήκε ποτέ στη διαδικασία πραγματικής διαπραγμάτευσης.

Οι αποκαλύψεις αυτές έγιναν από τον πρώην Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη, κατά την παρουσίαση του βιβλίου «Νέος Ρεαλισμός – Το Κυπριακό 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή» του πρώην υπουργού Οικονομικών της Κύπρου, Χάρη Γεωργιάδη.

Ο Αναστασιάδης ανέφερε ότι το βιβλίο περιγράφει τη σύγχρονη ιστορία του κυπριακού κράτους, ενώ υπογράμμισε ότι «δεν καταλήγει μόνο σε ορθές διαπιστώσεις, αλλά προχωρά σε τολμηρές εισηγήσεις που μπορεί να αποτελέσουν τροφή για σκέψη».

Ωστόσο, το σημείο που προκάλεσε αίσθηση ήταν η προσωπική του μαρτυρία για όσα, όπως είπε, οδήγησαν στη διάλυση των διαπραγματεύσεων στο Κραν Μοντανά. Σύμφωνα με τον ίδιο, η τουρκική πλευρά όχι μόνο αρνήθηκε κάθε συζήτηση για «μηδέν στρατεύματα, μηδέν εγγυήσεις», αλλά προχώρησε ένα βήμα παραπέρα απαιτώντας την αύξηση των κατοχικών στρατευμάτων πάνω από 650 και τη διατήρηση τουρκικής βάσης στην Κύπρο.

Αποκαλυπτική ήταν και η αναφορά του ότι η Άγκυρα επέμεινε σε μηχανισμό πλήρους ελέγχου της νέας κυβέρνησης, απαιτώντας κάθε απόφαση να υποστηρίζεται από μία θετική ψήφο Τουρκοκύπριου αξιωματούχου, κάτι που πρακτικά θα επέτρεπε στην Τουρκία να παραλύσει το κράτος.

«Η λειτουργικότητα θα εξαρτάτο απόλυτα από την Τουρκία», τόνισε, προσθέτοντας ότι η μετεξέλιξη του κράτους θα οδηγούσε είτε στην κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας είτε στη δημιουργία ανεξάρτητου τουρκοκυπριακού κράτους.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η αποκάλυψη ότι ο τότε ηγέτης των Τουρκοκυπρίων, Μουσταφά Ακιντζί, έδειχνε διάθεση να λάβει υπόψη του τις ανησυχίες των Ελληνοκυπρίων, αλλά δεν είχε την ισχύ να επιβάλει τη γραμμή του απέναντι στην Άγκυρα. «Όταν έγινε εφικτή η ταυτόχρονη ανταλλαγή χαρτών, ο Ερντογάν δεν υποδεχόταν στην Άγκυρα για έξι μήνες τον Ακιντζί», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ακόμη πιο αποκαλυπτικό είναι το γεγονός ότι η Τουρκία επιχείρησε να «βαφτίσει» τις εγγυήσεις ως «συνθήκη εφαρμογής», επιμένοντας να διατηρεί το δικαίωμα μονομερούς στρατιωτικής επέμβασης!

Στα απόρρητα πρακτικά του ΟΗΕ, καταγράφεται ότι ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου απάντησε ξεκάθαρα πως όχι μόνο δεν θα μειώνονταν τα στρατεύματα, αλλά «οι καιροί αλλάζουν, ο αριθμός των στρατιωτών πρέπει να είναι μεγαλύτερος από 650 και πρέπει να υπάρχει και τουρκική βάση».

Ο Αναστασιάδης άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο περαιτέρω αποκαλύψεων στο μέλλον, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Το πράττω προς αποφυγή δυσμενών σχολίων εις βάρος του γενικού γραμματέα, χάριν του γενικού καλού. Κάποια στιγμή θα βγει βιβλίο και εκεί θα αποκαλύπτονται πολλά περισσότερα».

Το ερώτημα που παραμένει ανοιχτό: Γιατί αυτή η αλήθεια αποκαλύπτεται τώρα και όχι όταν το Κυπριακό βρισκόταν σε κρίσιμη καμπή; Ποιοι γνώριζαν και δεν μίλησαν; Και, κυρίως, ποιοι εξακολουθούν να μιλούν για «χαμένες ευκαιρίες», όταν οι ίδιοι γνώριζαν ότι δεν υπήρχε ποτέ αληθινή ευκαιρία;