«Δεν θα είμαι για πάντα εδώ»: Η Miley Cyrus μιλά για το ενδεχόμενο να αποσυρθεί

Έχουν περάσει σχεδόν δύο δεκαετίες από τότε που η Miley Cyrus έγινε ένα με τα φώτα της δημοσιότητας. Από τα 11 της χρόνια, όταν συστήθηκε στο παγκόσμιο κοινό ως Hannah Montana, η ζωή της εκτυλισσόταν μπροστά στις κάμερες, με κάθε βήμα να καταγράφεται, να σχολιάζεται και να κρίνεται.

Σήμερα, στα 32 της, η Miley δεν μοιάζει να κυνηγά την αναγνώριση όπως παλιά. Σε μια ειλικρινή εξομολόγηση στο CR Fashion Book, η τραγουδίστρια αποκαλύπτει πως για πρώτη φορά στη ζωή της αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να απομακρυνθεί – όταν νιώσει έτοιμη. «Ξεκίνησα αυτό το ταξίδι πολύ μικρή, και από τότε δεν σταμάτησα ποτέ. Δεν είχα ποτέ πραγματικά ένα διάλειμμα. Και τώρα, για πρώτη φορά, με ρωτάω: “Αυτό θέλω ακόμα;”».

Η δημοσιότητα δεν είναι ο απόλυτος προορισμός

Η Miley δηλώνει πως προς το παρόν συνεχίζει με επίγνωση και επιλογή, όμως δεν νιώθει δεσμευμένη απέναντι σε αυτόν τον τρόπο ζωής. Δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να αποσυρθεί από το προσκήνιο — και μάλιστα το αντιμετωπίζει με ηρεμία. «Δεν με τρομάζει καθόλου αυτή η πιθανότητα. Αν κάποια στιγμή αποφασίσω να φύγω, θα το κάνω με τους δικούς μου όρους, επειδή θα είναι η σωστή στιγμή για εμένα».

Ενδεικτική αυτής της προσέγγισης είναι και η απόφασή της να μην κάνει περιοδείες – παρά τις απαιτήσεις των fans και της μουσικής βιομηχανίας. Η ίδια εξηγεί ότι το περιβάλλον γύρω από τις περιοδείες είναι εξαντλητικό και, σε μεγάλο βαθμό, απάνθρωπο. «Οι δομές γύρω από τους καλλιτέχνες δεν έχουν σχεδιαστεί για να μας φροντίζουν. Δεν σε προστατεύουν ούτε σωματικά, ούτε συναισθηματικά».

Η επιτυχία μετριέται αλλιώς πλέον

Τα τελευταία χρόνια, η Miley Cyrus έχει κάνει ένα ξεκάθαρο άνοιγμα προς την εσωτερική της ισορροπία. Με επιλογές ζωής που δείχνουν ωριμότητα και ανάγκη για αυθεντικότητα, απομακρύνεται από τις παλιές εικόνες υπερβολής και θορύβου. Η ίδια, άλλωστε, είναι νηφάλια, και η συνειδητή της καθημερινότητα δεν ταιριάζει εύκολα με τα φώτα και την ένταση της συνεχούς έκθεσης.

Όπως αφήνει να εννοηθεί, ένα πιθανό «αντίο» δεν θα είναι αποτέλεσμα κόπωσης ή πίεσης, αλλά εσωτερικής καθαρότητας. «Όταν έρθει εκείνη η μέρα, αν έρθει, δεν θα με νοιάζει να είμαι στο προσκήνιο. Θα έχω απλώς προχωρήσει σε κάτι που με γεμίζει περισσότερο».