Γ.Αϊβάζης για την «μάχη» που έδωσε με τον καρκίνο: «Είχα διαγνωστεί με σπάνια μορφή στα έξι μου»

Ο Γιάννης Αϊβάζης σε συνέντευξή του, μίλησε για την «μάχη» που έδωσε με τον καρκίνο στην παιδική του ηλικία, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «διαγνώστηκε με σπάνια μορφή στα έξι μου».

Όσον αφορά την περιπέτεια υγείας που αντιμετώπισε σε νεαρή ηλικία, ο Γιάννης Αιβάζης ανέφερε πως «Είχα διαγνωστεί με σπάνια μορφή καρκίνου στα 6 μου. Θυμάμαι τα πάντα. Θυμάμαι πάρα πολύ τους γονείς μου να κλαίνε, εμένα κάνοντας τις θεραπείες να πονάω. Θυμάμαι παιδιά από τον θάλαμό μου να φεύγουν, όπως και τη μέρα που έφυγα από το νοσοκομείο. Έμεινα μέσα έναν χρόνο. Ήμουν τυχερός και με βοήθησε ο Θεός και οι γονείς μου να το προσπεράσω. Αυτό νομίζω είναι που σε κάνει πιο δυνατό, γενικά, στο να βλέπεις πράγματα. Πέρασε».

Επιπλέον, ο δημοφιλής ηθοποιός υπογράμμισε ότι «Δεν είχα ψυχολογική υποστήριξη (σ.σ. από ειδικό), εκείνη την εποχή δεν υπήρχε. Με πήρε ο πατέρας μου να πάω σε ένα εξειδικευμένο κέντρο στο Λονδίνο, αφού τελείωσα όλες τις θεραπείες εδώ και θυμάμαι ακόμα το χαμόγελο του γιατρού που είπε: “Το παιδί δεν έχει τίποτα”.

Όσο και να μη θες, το κουβαλάς. Το κουβαλάς και όσο μεγαλώνεις σκέφτεσαι αν θα ξαναβγεί. Τώρα δεν το έχω άγχος, πιστεύω πολύ σε εμένα, στον Θεό και ψάχνομαι γενικά. Πρέπει να κάνουμε προληπτικές εξετάσεις. Όλα αυτά τα χρόνια είμαι καλά!».

Σε άλλο σημείο, ο γνωστός ηθοποιός ανέφερε: «Ο άνθρωπος για να επιβιώσει δεν γεννιέται ούτε ηθοποιός ούτε να γεννήσει χρήματα από τη δουλειά του. Πρέπει να επιβιώσεις. Προφανώς κι εγώ από μικρός ήθελα να είμαι οικονομικά ανεξάρτητος. Σχεδόν από τα 15 μου χρόνια. Προέρχομαι από μια μικρομεσαία οικογένεια, με άλλα δύο αδέρφια που τα έβγαζαν λίγο δύσκολα οι γονείς μου. Δεν ήθελα να τους επιβαρύνω, οπότε από μικρός ήθελα να είμαι λίγο πιο ανεξάρτητος γενικά. Η δουλειά δεν είναι ντροπή, για να επιβιώσεις, προφανώς, θα κάνεις τα πάντα. Έχω κάνει από κρεοπώλης μέχρι dj σε στριπτιτζάδικο».

Συμπλήρωσε, μάλιστα, ότι «Ήμουν πιτσιρικάς και έκανα ραδιόφωνο. Εμένα η μεγάλη μου αγάπη για την υποκριτική ήρθε μέσα από το ραδιόφωνο. Αυτός που είχε τότε το ραδιόφωνο, είχε έναν φίλο που έψαχνε dj. Με έβαλε να παίζω μουσική στο μαγαζί, σιγά το δύσκολο. Ήταν πολύ ωραία εμπειρία, ήμουν πιτσιρικάς και έβγαλα πολλά λεφτά. Μπορούσα να κινηθώ καλύτερα, έκανα ωραίες φιλίες και με τα κορίτσια, ήμουν μικρός τότε».