Πώς βγήκε η φράση «σαρανταπέντε Γιάννηδες ενός κοκόρου γνώση»; 

Ο θυμόσοφος ελληνικός λαός λέει ότι «σπίτι χωρίς Γιάννη προκοπή δεν κάνει» και αν αυτό είναι το όνομά σου, το οποίο είναι από τα πιο συνηθισμένα στη χώρα μας, μια υπερηφάνεια τη νιώθεις.

Ο θυμόσοφος ελληνικός λαός, όμως, λέει και ότι «σαρανταπέντε Γιάννηδες ενός κοκόρου γνώση» και τότε ψάχνεις να βρεις ποιος ή ποιοι ήταν αυτοί οι συνονόματοι που έδωσαν την αφορμή για αυτή την υποτιμητική φράση. Και καθώς το ψάχνεις, η αναζήτηση θα σε οδηγήσει τελικά στους κεφαλλονίτικους μύθους.

Σύμφωνα, λοιπόν, με έναν εξ αυτών, σε ένα χωριό κάποτε ζούσαν 45 οικογένειες και οι άντρες ονομάζονταν όλοι «Γιάννης». Δεν τους ένωνε, όμως, μόνο αυτό.

Τους ένωνε και το γεγονός ότι, καλώς ή κακώς, συμφωνούσαν πάντα σε όλα, ενεργούσαν όλοι μαζί σαν ένας και γενικά έδιναν την εντύπωση ότι ήταν 45 αδέρφια.

Όλα καλά μέχρι εδώ. Το πρόβλημα άρχισε μια χειμωνιάτικη νύχτα που ξέσπασε μια καταιγίδα που είχε ως αποτέλεσμα να ξεχειλίσει ένα ποτάμι κοντά στο χωριό.

Το πρωί αυτό που αντίκρισαν οι 45 Γιάννηδες δεν ήταν καθόλου καλό, οπότε συγκεντρώθηκαν στην πλατεία του χωριού προκειμένου να αποφασίσουν πώς θα… εκδικηθούν το ποτάμι. Το θέμα δεν είναι μόνο ότι έκαναν τέτοια συζήτηση, αλλά ότι υπήρχαν και διαφορετικές απόψεις σε αυτή.

Δεν συμφωνούσαν, δηλαδή, στο ποια ήταν η τέλεια εκδίκηση για το ποτάμι. Μέχρι που άκουσαν τη φωνή που έκρινε τη μοίρα τους. Αυτή ενός κόκορα…

«Θα πάμε όλοι μαζί και θα πλακώσουμε στο ξύλο το ποτάμι μέχρι να καταλάβει ότι πρέπει να φύγει από εδώ και να μην ξαναπεράσει», είπε ο κόκορας και οι 45 Γιάννηδες το βρήκαν εξαιρετική ιδέα.

Ξεκίνησαν, επομένως, όλοι μαζί για το ποτάμι και όταν έφτασαν εκεί, σαν… στρατηγός ο κόκορας ανέπτυξε το σχέδιό του: «Πηδήξτε μέσα στο ποτάμι και αρχίστε να το δέρνετε με τα ρόπαλα μέχρι να καταλάβει ότι πρέπει να φύγει». Αποφασισμένοι όσο ποτέ για την εκδίκησή τους, οι νοικοκυραίοι όρμηξαν στο ποτάμι και άρχισαν να το δέρνουν με κόπανους για να το αναγκάσουν να φύγει.

Αποτέλεσμα; Ένας-ένας άρχισαν να πνίγονται, μέχρι που δεν έμεινε κανείς εν ζωή. Παρέμειναν όμως «ζωντανοί» μέσα από τη φράση με την οποία οι Κεφαλονίτες θέλουν να δείξουν κάποιον που την πατάει: «Σαρανταπέντε Γιάννηδες ενός κοκόρου γνώση».