Π.Σταματόπουλος: «Κάποια στιγμή έφτασα 130 κιλά – Είχα συναισθηματική υπερφαγία»

Ο Παύλος Σταματόπουλος αποκάλυψε σε συνέντευξή του πως κάποια περίοδο της ζωής του είχε φτάσει να ζυγίζει 130 κιλά, λόγω συναισθηματικής υπερφαγίας.

Αρχικά μίλησε για τη σχέση και τη συνεργασία του με τη Σίσσυ Χρηστίδου υπογραμμίζοντας: «Δουλεύουμε μαζί γιατί επαγγελματικά ταιριάζουμε. Έχουμε ξεχωρίσει πολύ το κομμάτι της φιλίας σε σχέση με τη δουλειά. Στα πρώτα χρόνια ειδικά, επειδή ήμασταν φίλοι, απέναντι στη Σίσσυ ήμουνα πιο επικριτικός πολλές φορές. Επειδή ήξερε ο κόσμος ότι είμαστε φίλοι, δεν ήθελα να φανεί ότι είμαι μεροληπτικός. Πολλές φορές μπορεί να ήμουνα και πιο αυστηρός μαζί της. Η Σίσσυ είναι φοβερά δοτική και ως φίλη και ως παρουσιάστρια. Σε επίπεδο συνεργασίας η Σίσσυ θεωρώ ότι είναι από τις παρουσιάστριες που έχει κάνει άλματα εξέλιξης. Επομένως, αυτό το χαρακτηριστικό της ως επαγγελματία της το δίνω πάρα πολύ», είπε.

«Όπως παλιότερα πολλοί έλεγαν ότι είμαι στην εκπομπή γιατί είμαι φίλος της Σπυροπούλου. Σε αυτό δεν μπορώ να μπω, γιατί η ιστορία -όποιος καθίσει και δώσει χρόνο να διαβάσει το βιογραφικό μου- ξέρει ότι υπήρχα και πριν από αυτές τις σχέσεις, υπήρχα και μετά από αυτές τις σχέσεις. Δηλαδή η Σίσσυ για έξι χρόνια δε δούλευε. Εγώ παρέμεινα σε αυτή τη δουλειά», πρόσθεσε.

Παράλληλα, ο Παύλος Σταματόπουλος εξομολογήθηκε ότι ξεκίνησε από την ενημέρωση και έπειτα μεταπήδησε στην ψυχαγωγία δίπλα στη Ρούλα Κορομηλά.

«Εγώ τα πρώτα μου χρόνια δούλευα σε δελτίο ειδήσεων. Και ένα βράδυ αποφάσισα ότι η ενημέρωση δεν μου κάνει. Δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Δηλαδή πήγαινα σε κηδείες, πήγαινα σε δολοφονίες, έκανα ερωτήσεις σε γονείς δολοφονημένου παιδιού… Δεν ένιωθα πάρα πολύ ωραία με αυτό και κάποια στιγμή αποφάσισα ότι δεν είναι για μένα η ενημέρωση. Και έτσι ξεκίνησα την ψυχαγωγία πηγαίνοντας στη Ρούλα Κορομηλά στο “Μπράβο”.

Χρόνια μετά, όταν ήρθε η ανάγκη να μπουν κάποιες ειδήσεις μέσα στα μαγκαζίνο, λέω “Ωχ Θεέ μου”. Γιατί εγώ ήξερα τι σημαίνει να διαχειρίζεσαι θέματα ενημέρωσης. Στριμώχτηκα πάρα πολύ. Δηλαδή, ήταν το συναίσθημά μου ήταν πολύ περίεργο. Γιατί είναι βαριά θέματα τα οποία εγώ δεν ξέρω… δεν μου είναι πολύ εύκολο να το διαχειριστώ συναισθηματικά. Παρόλα αυτά, ήταν μια συνθήκη η οποία για μένα ήταν αναγκαία. Γιατί ο κόσμος περνούσε μία φάση και μία περίοδο που άλλαζε, εξελισσόταν και εμείς έπρεπε να πάρουμε μέρος σε αυτό το πράγμα», τόνισε.

«Προσπαθώ να θυμηθώ κάτι που είχα πει για τον Αντώνη Ρέμο. Θυμάμαι ότι έχω πει μια βλακεία, δεν θυμάμαι τι βλακεία έχω πει, αλλά θυμάμαι ότι είχε στεναχωρηθεί τότε. Αλλά θα πρέπει να το ψάξω να το βρω. Τα τελευταία χρόνια σκέφτομαι ότι για τους ανθρώπους που μιλάω, έχουνε και οικογένεια, έχουνε και παιδιά, έχουνε και γονείς. Δηλαδή προσπαθώ όλο αυτό να το βάλω μέσα στο πρίσμα των σκέψεων. Αλλά για τον Αντώνη Ρέμο δεν είχα πει κάτι extreme, δηλαδή είχα διαβάσει μια συνέντευξή του και είχα σχολιάσει κάτι που είχε πει στη συνέντευξή του», παραδέχτηκε στη συνέχεια.

Παράλληλα, ο Παύλος Σταματόπουλος αναφέρθηκε στην προσωπική του ζωή και την πεποίθησή του ότι ο άνθρωπος είναι πολυγαμικό ον.

«Έχω προσωπική ζωή αλλά δεν έχει τέτοιο ενδιαφέρον πιστεύω και τέτοια μόνιμη κατάσταση που να μπορεί να απασχολήσει. Θεωρώ ότι επειδή δεν είμαι από τα πρόσωπα τα οποία κυνηγάει ο φακός έχω περάσει κάτω από το ραντάρ πολλές φορές. Επομένως είναι μια συνθήκη που κάπως την εκμεταλλεύομαι.

Δεν μπορώ να συμβιώσω πολύ εύκολα, με την έννοια της δέσμευσης. Θεωρώ ότι ο άνθρωπος είναι πολυγαμικό ον. Δεν νομίζω ότι εγώ είμαι από τους ανθρώπους που μπορώ να είμαι πιστός, αλλά ακόμα και αν προσπαθήσω να είμαι πιστός, πιστεύω ότι θα είμαι δυστυχισμένος. Δηλαδή θα καταπιέσω κάποια ένστικτά μου, που αυτά θα με κάνουν πολύ δυστυχισμένο άνθρωπο. Επομένως δεν νομίζω ότι κάποιος άνθρωπος αυτό μπορεί να το δεχτεί εύκολα.

Νομίζω ότι μπορεί να είναι και αυτό κάποιο τραύμα που να κουβαλάω και να φοβάμαι να ξαναερωτευτώ. Η μία φορά ήταν και σχετικά εκμεταλλεύσιμη», είπε χαρακτηριστικά.

Στη συνέχεια ο γνωστός δημοσιογράφος μίλησε για την απώλεια της μητέρας του αλλά και τη μάχη που έδωσε με τον καρκίνο, η οποία μέσα στο σπίτι τους ήταν… κρυφή και δεν τη συζητούσαν.

«Έχω χάσει τη μητέρα μου το 2002. Τη μητέρα μου την πένθησα δύο χρόνια μετά από τότε που έφυγε, ενώ τον πατέρα μου πραγματικά το πένθος το πέρασα ακαριαία και εκείνη τη στιγμή. Ξεκίνησα ψυχολόγο, ψυχανάλυση, πολύ πριν χάσω τον πατέρα μου. Νομίζω ότι με βοήθησε πάρα πολύ σε πολλά κομμάτια. Αλλά έχω μια συνθήκη η οποία λέει ότι τα πολύ δύσκολα και τα πολύ βαριά προτιμώ να τα περνάω μόνος μου. Μου αρέσει να είμαι μόνος με τον εαυτό μου και να κάνω έναν απολογισμό εκείνη τη στιγμή για το γεγονός που συμβαίνει. Δεν θέλω πολύ μεγάλη αγκαλιά από τον κόσμο.

Η μητέρα μου αρρώστησε όταν ήμουν 25 και έφυγε όταν ήμουν 28. Δηλαδή θυμάμαι ακριβώς το γραφείο, θυμάμαι ακριβώς τη φοράω, θυμάμαι ακριβώς τι έκανα, τις σκέψεις… Όλα. Με κάθε πιθανή λεπτομέρεια. Υπήρχαν και περίοδοι που η μητέρα μου ήταν καλά, και ενώ ήξερα ότι ο γιατρός μου είχε πει ότι είναι θέμα μηνών, θυμάμαι στιγμές να λέω “Εντάξει, ήταν ένα κακό όνειρο”. Μετά σκεφτόμουνα: “Κι αυτό που είπε ο γιατρός; Ότι σε μερικούς μήνες…”. Επομένως νομίζω είναι μια πάρα πολύ δύσκολη συνθήκη και νομίζω ότι το γεγονός ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι…

Η μητέρα μου, το ότι έχει καρκίνο, δεν το είχαμε συζητήσει ποτέ μεταξύ μας. Δηλαδή ήταν λίγο κρυμμένο κάτω απ’ το χαλί. Δεν το άνοιγε ποτέ. Μετά μάθαμε ότι δεν ήθελε ποτέ να πει σε μένα και τον αδερφό μου ότι έχει καρκίνο. Όχι λόγω ντροπής, αλλά για να μη φοβηθούμε εμείς. Φαντάσου, η μητέρα μου έβαλε περούκα και κάναμε μέσα στο σπίτι σαν να μην έχει αλλάξει κάτι. Το οποίο, σκεπτόμενος τώρα, ότι εκείνη το ‘κανε για μας, εμείς για εκείνη κάναμε ότι δεν έχει αλλάξει κάτι, αλλά δεν ξέρω τι είναι το σωστό σε αυτή την περίπτωση.

Όταν πέθανε η μητέρα μου ήμουνα στο Παρίσι, είχα πάει για δουλειά και γυρίζοντας πήγα στο αεροδρόμιο, πήγα σπίτι, είδα τους συγγενείς και ήρθαν και με πήραν οι φίλοι μου και πήγαμε σ’ ένα άλλο σπίτι και παίζαμε επιτραπέζια. Γιατί αυτό είχα ανάγκη εκείνη τη στιγμή», δήλωσε ο Παύλος Σταματόπουλος.

«Έφτασα να ζυγίζω 130 κιλά. Εγώ όταν ήμουνα 28 χρονών, που συνέπεσε με την απώλεια της μητέρας μου, είχα… συναισθηματική υπερφαγία. Δηλαδή έχω μια φωτογραφία που πραγματικά είμαι ένας τεράστιος άνθρωπος. Τότε δεν με πείραζε η εικόνα μου. Δηλαδή δεν ήμουνα ο άνθρωπος που έλεγα “πώς είναι η εικόνα μου και πρέπει να την αλλάξω”. Όμως σε κάποια στιγμή πήγα σε μια δουλειά και έπρεπε να ανεβώ έναν όροφο και λαχάνιασα. Και λέω “τώρα 28 χρονών άνθρωπος να λαχανιάζω… δεν πάει”. Έτσι λοιπόν πήρα την απόφαση να χάσω αρκετά κιλά για λόγους υγείας», εξομολογήθηκε ακόμα ο Παύλος Σταματόπουλος.