Όταν το «Σ’ αγαπώ» έχει αστερίσκο: Απιστίες και απαγορευμένοι πόθοι

Το «σ’ αγαπώ» υποτίθεται πως είναι απόλυτο. Κι όμως, στην πραγματικότητα συχνά συνοδεύεται από αστερίσκους, σιωπές και δεύτερες σκέψεις. Εκεί, ανάμεσα στη συνήθεια και την ανάγκη για επιβεβαίωση, γεννιούνται οι απαγορευμένοι πόθοι και οι παράλληλες ιστορίες που κανείς δεν παραδέχεται δημόσια.

Η απιστία δεν ξεκινά πάντα στο κρεβάτι. Ξεκινά σε μια ματιά που κρατά λίγο παραπάνω, σε ένα μήνυμα που διαγράφεται, σε μια συνομιλία που «δεν σημαίνει τίποτα». Είναι η στιγμή που κάποιος νιώθει ξανά επιθυμητός, ποθητός, ζωντανός. Και αυτό, πολλές φορές, είναι πιο εθιστικό από το ίδιο το σεξ.

Στη σύγχρονη εποχή, το παιχνίδι γίνεται πιο εύκολο και πιο επικίνδυνο. Τα social media λειτουργούν σαν ανοιχτές πόρτες: πρώην που επιστρέφουν, «αθώα» reactions, νυχτερινά chats που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν. Η προδοσία αποκτά ψηφιακό αποτύπωμα και η ενοχή κρύβεται πίσω από δικαιολογίες του τύπου «δεν έγινε τίποτα».

Το πιο juicy στοιχείο όμως δεν είναι η πράξη, αλλά το μυστικό. Η διπλή ζωή, το ψέμα που απαιτεί μνήμη και αυτοέλεγχο, η αδρεναλίνη του να μη μαθευτεί. Για κάποιους, αυτή η ένταση είναι το πραγματικό αφροδισιακό. Για άλλους, είναι απλώς απόδειξη ότι κάτι έχει ήδη χαθεί στη βασική σχέση.

Όταν η αλήθεια βγει στην επιφάνεια, τίποτα δεν επιστρέφει όπως πριν. Η εμπιστοσύνη σπάει, οι ρόλοι αλλάζουν και το «γιατί» γίνεται πιο βασανιστικό από την ίδια την προδοσία. Κάποιες σχέσεις τελειώνουν. Άλλες συνεχίζουν, αλλά με νέους όρους και λιγότερες αυταπάτες.

Γιατί τελικά, το πιο τολμηρό δεν είναι η απιστία. Είναι η ειλικρίνεια πριν εμφανιστεί ο αστερίσκος.