ΟΟΣΑ για τηλεργασία: «Δεν επηρεάζει την φορολογική κατοικία της επιχείρησης»

Ο αναγκαστικός εγκλεισμός μας στις οικείες μας, εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού, που έφερε ως αποτέλεσμα την τηλε-εργασία, προκάλεσε ένα σοβαρό ζήτημα για την φορολογική κατοικία των φυσικών και νομικών προσώπων που παρέχουν εξ αποστάσεως την εργασία και τις υπηρεσίες τους.

Τοποθετούμενος επί του ζητήματος ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) ανάφερε πως δεν υφίσταται μόνιμη εγκατάσταση της εργοδότριας επιχείρησης στον τόπο όπου εργάζεται απομακρυσμένα υπάλληλός της λόγω του κορωνοϊού.

Ειδικότερα, ο ΟΟΣΑ ξεκαθάρισε πως αν και τα μέτρα που έχουν ληφθεί παγκοσμίως για την καταπολέμηση εξάπλωσης του κορωνοϊού έχουν οδηγήσει πολλούς εργαζομένους στην τηλε-εργασία, συνηθέστερα από το σπίτι τους (home office) και αυτό θα μπορούσε να εγείρει ζήτημα μόνιμης εγκατάστασης της εργοδότριας επιχείρησης στον τόπο αυτό, ωστόσο, για να υφίσταται μόνιμη εγκατάσταση σε περίπτωση τηλε-εργασίας, αυτή θα πρέπει να έχει μόνιμο χαρακτήρα και η χρήση της οικίας του υπαλλήλου ως χώρου εργασίας να έχει ζητηθεί από την ίδια την επιχείρηση.

Συνεπώς, ο ΟΟΣΑ επισημαίνει ότι η τηλε-εργασία λόγω της κρίσης του κορωνοϊού οφείλεται σε ανωτέρα βία και όχι σε επιλογή της επιχείρησης και δεν δημιουργεί μόνιμη εγκατάσταση δεδομένου, άλλωστε, ότι έχει προσωρινό και έκτακτο χαρακτήρα.

​Σαφώς, τα παραπάνω ισχύουν υπό τις έκτακτες συνθήκες της υγειονομικής κρίσης και όχι σε περίπτωση που η πρακτική αυτή υιοθετηθεί από τις επιχειρήσεις σε μόνιμη βάση.

Αυτό απλά σημαίνει πως δεν αποκτάται φορολογική κατοικία στη χώρα όπου το φυσικό πρόσωπο διαμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα λόγω των ταξιδιωτικών απαγορεύσεων ενόψει του κορωνοϊού, με μόνη την αιτία αυτή.

​Η φορολογική κατοικία ενός φυσικού προσώπου πρέπει να κρίνεται από τις φορολογικές αρχές στο πλαίσιο μιας πιο «ομαλής» περιόδου και όχι υπό τις παρούσες έκτακτες συνθήκες.