Ο αποταμιευτικός «κανόνας των 52»: Πόσα χρήματα θα έχεις μαζέψει σε μια 5ετία εάν τον ακολουθήσεις

Επιπλέον αυτή η τακτική συνοδευόταν με κατάθεση αυτών των χρημάτων σε κάποιο τραπεζικό λογαριασμό ή σε επενδυτικά προγράμματα πολύ χαμηλού ρίσκου μεν, με μια απόδοση (έστω και μικρή) που μετά από χρόνια θα ήταν ικανή να δημιουργήσει σε ένα… συμπαθητικό κεφάλαιο.

Στις μέρες μας κάτι τέτοιο μοιάζει αδύνατο. Σε πρώτη φάση μια αιτία έχει τις ρίζες της στο ίδιο το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Τα επιτόκια καταθέσεων σε απλά ταμιευτήρια είναι μηδενικά, γεγονός που λειτουργεί απολύτως αποτρεπτικά. Βλέπετε, για τις τράπεζες έχει πολύ διαφορετική αξία όταν εκείνες πρέπει να «αγοράσουν» χρήμα μέσω των καταθέσεων, σε σχέση με όταν πρέπει να «πουλήσουν» μέσω δανείων και πιστωτικών καρτών.

Αυτό το γεγονός έρχεται να ενισχύσει την γενικότερη αντιπάθεια που νιώθει ο κόσμος απέναντι στα συστηματικά ιδρύματα, η οποία γιγαντώθηκε στις μέρες της κρίσης. Τα funds, οι πλειστηριασμοί, οι εισπρακτικές εταιρείες, τα πακέτα διάσωσης και άλλα τέτοια… χαριτωμένα, μεγιστοποίησαν την αναξιοπιστία τους. Πολλοί πια δεν θέλουν να αφήνουν ούτε… δεκάρα στους λογαριασμούς για να μην συνεισφέρουν στο σύστημα και δεν μπορείς εύκολα να τους κατηγορήσεις για αυτήν την συμπεριφορά τους.

Βέβαια, ειδικότερα οι πιο νέες γενιές, εδώ που τα λέμε δεν έχουν και τις απολαβές που θα τους επέτρεπαν να κάνουν αποταμίευση και για αυτό.

Κυρίως για αυτούς προτείνονται μερικά… αποταμιευτικά κόλπα όπου βάζοντας λίγα χρήματα, αλλά με περιοδικότητα και συνέπεια, είναι δυνατό να φτιάξουν ένα μικρό κομπόδεμα.

Συχνά διαβάζουμε για το περίφημο «ένα καφεδάκι την ημέρα». Υπό την έννοια ότι αν βάζαμε το αντίστοιχο του αντιτίμου ενός καφέ σε καθημερινή βάση, στο τέλος του μήνα θα συγκεντρώναμε ένα ποσό στην άκρη.

Σε κάπως αντίστοιχη λογική, αλλά για μικρότερα ποσά και… θυσίες, κινείται και ο «κανόνας των 52» που απευθύνεται σε ανθρώπους με περιορισμένη δυνατότητα αποταμίευσης και χαμηλά εισοδήματα. Η βασική αρχή πίσω από όλο αυτό είναι μία. Η συνέπεια!

Όπως εξηγεί και το σύστημα και ουσιαστικά γνωρίζουμε όλοι, ο χρόνος έχει 52 εβδομάδες. Ξεκινάμε λοιπόν την πρώτη εβδομάδα αποταμιεύοντας 1 ευρώ όλο κι όλο. Την  δεύτερη εβδομάδα κάνουμε το ίδιο με 2 ευρώ και συνεχίζουμε αυτή την γραμμική αυξητική τάση εβδομάδα με την εβδομάδα. Με λίγα λόγια, την 52^η και τελευταία εβδομάδα πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να αφαιρέσουμε από το εισόδημά μας 52 ευρώ.

Ακολουθώντας αυτό το πλάνο μετά από ακριβώς ένα έτος θα έχουμε συγκεντρώσει 1378 ευρώ. Οκ, συμφωνούμε εδώ. Το ποσό δεν είναι τεράστιο ούτε θα είναι σε θέση να σας λύσει όλα σας τα προβλήματα. Αλλά αν ας πούμε πρόκειται για το μπάτζετ των καλοκαιρινών σας διακοπών ή έστω ένα σημαντικό κομμάτι αυτού, γιατί να μην είναι εκεί διαθέσιμο για να καλύψει μια δεδομένη ανάγκη;

Ωστόσο ακόμη κι έτσι, καλό είναι να έχεις θέση εκ των προτέρων έναν στόχο. Μια επιθυμία την οποία θα καλύψεις με αυτήν την εβδομαδιαία θυσία. Στο παράδειγμά μας είναι ένα ταξίδι, αλλά θα μπορούσαν να είναι εισιτήρια για συναυλίες, για παιχνίδια της αγαπημένης σου ομάδας, ρούχα ή οτιδήποτε άλλο αντίστοιχο.

Πάντα είναι καλό να έχεις έναν χειροπιαστό στόχο αλλά και αντίληψη του τι κάνεις. Στο συγκεκριμένο κανόνα, για παράδειγμα, πρέπει να καταλάβεις ακριβώς τον τρόπο λειτουργίας του. Όταν ξεκινάς στο τέλος του πρώτου μήνα θα χρειαστεί να βάλεις μόλις 10 ευρώ (1+2-3-4=10), τον τελευταίο όμως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Τότε η κατάθεσή σου για να μείνεις πιστός στο πλάνο θα είναι ύψους 202 ευρώ (49+50+51+52=202).