Δύο νέες λέξεις πού έχουν πολιτογραφηθεί στο θρησκευτικό λεξιλόγιο των Ελλήνων τα τελευταία δύο χρόνια, μετά την σύγκληση και επιτυχή διεκπεραίωση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου των Ορθοδόξων Εκκλησιών, στην Κρήτη (Ιούνιος, 2016), είναι οι νεολογισμοί «Μνημονευτής/τές»και «από-τειχισμένος/νοι».

Κατασκευαστές των δύο αυτών χαρακτηρισμών είναι εκείνοι που έχουν διαφορετική γνώμη για τη σκοπιμότητα και τα αποτελέσματα που είχε η εν λόγω Σύνοδος, μερικοί μάλιστα υπερζηλωτές έφτασαν στο σημείο να χαρακτηρίζουν την Σύνοδο αυτή της Κρήτης ως «ληστρική». Η Ελληνική Εκκλησία καθώς και άλλες εννέα ακόμη Εκκλησίες αποδέχθηκαν τις αποφάσεις της Συνόδου και οι υπόλοιπες τέσσερις που δεν συμμετείχαν έστειλαν «Απαν-τήσεις» στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Τώρα, στα δικά μας, μερικοί Ορθόδοξοι, τρεις –τέσσερις Πρεσβύτεροι και Μοναχοί πήραν απόφαση να διακόψουν την μνημόνευση του ονόματος του οικείου επισκόπου της Τοπικής Εκκλησίας γιατί αυτός μνημονεύει το όνομα του δήθεν αιρεσιάρχη Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Αυτοί αυτοεκλήθηκαν «αποτειχισμένοι», επειδή με τη θέλησή τους έκτισαν ένα τείχος γύρω τους για να προφυλαχθούν από τις επιθέσεις των υποτιθέμενων εχθρών της Ορθο-δοξίας (οικουμενιστών, παπικών, αιρετικών).

Οι άλλοι κληρικοί, διάκονοι, πρεσβύτεροι και επίσκοποι, δηλαδή όλος ο ελληνικός ορθόδοξος κλήρος, που εξακολουθούν να μνημονεύουν τον Πατριάρχη μας χαρακτηρίζονται χλευαστικά «Μνημονευτές» σαν να τους λένε, δηλαδή,προδότες της πίστεως και προσκυνημένους στον Πάπα!

Η πρώτη κατηγορία δεν υπερβαίνει πανελλαδικά τους έξι- επτά πρεσβυτέρους μαζί με λαϊκούς που τους είχαν πνευματικούς πατέρες. Η Ομάδα αυτή έχει στη διάθεσή της ιστοσελίδες, περιοδικά, διοργανώνει ημερίδες και φανατίζει τον κόσμο.

Δεν είχα όμως πρόθεση να γράψω αυτό εδώ το άρθρο αν δεν έβλεπα ένα Video στο

">YouTube. Τόπος των επεισοδίων που διαδραματίσθηκαν μεταξύ «μνημονευτών» και «αποτειχισμέ-νων» ήταν ένα μικρό μοναστήρι κοντά στο Μηλοχώρι Πτολεμαΐδας. Το μοναστήρι αυτό ίδρυσε για λόγους ποιμαντικούς ο αείμνηστος Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης, στην εκκλησιαστική δικαιοδοσία του οποίου ανήκε και ανήκει η Πτολεμαΐδα.

Ο ίδιος ονόμασε εκεί ως ηγούμενο τον π. Μάξιμο Καραβά. Όλα πήγαιναν ωραία. Ο κόσμος ευλαβείτο το μοναστήρι της αγίας Παρασκευής και πολλοί εκεί έβρισκαν την ειρήνη και την πνευματική τους ξεκούραση. Και σε μια στιγμή, ο π. Μάξιμος, μαζί με τρεις άλλους κληρικούς της Θεσσαλονίκης, παύει το μνημόσυνο του επισκόπου του Θεοκλήτου, διάδοχο στο θρόνο της Φλώρινας του π. Αυγουστίνου και πνευματικό τέκνο του.

Αναστατώθηκε η τοπική εκκλησία. Φύτρωσε το αγκάθι του διχασμού. Γιατί έγινε αυτή η βαριά εκκλησιολογική ανωμαλία; Η απάντηση που δίνουν είναι ότι ο επίσκοπος Φλωρίνης και μαζί του όλοι οι Μητροπολίτες της Ελλαδικής Εκκλησίας και όχι μόνο, μνημονεύουν τον, κατ΄αυτούς αιρετικό, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο. Στην συνείδηση του π. Μαξίμου ο οικουμενιστής (προσφιλής λέξη των νεοζηλωτών) Βαρθολομαίος πρέπει να αφορι-στεί και να καθαιρεθεί (!), η δε Αγία και Μεγάλη Σύνοδος των Ορθοδόξων Εκκλησιών που συγκλήθηκε στην Κρήτη, να θεωρηθεί αντικανονική και να χαρακτηριστεί ως «ληστρική»(!).

Έτσι, μέσα στην εκκλησιαστική οικογένεια ξεκίνησε ο διαφορισμός. «Εμείς που δεν μνημονεύουμε τον Πατριάρχη στη Λειτουργία», «εμείς που εφαρμόσαμε τους Ιερούς Κανόνες και είμαστε αποτειχισμένοι από την επίσημη εκκλησία» και «Εσείς, οι μνημονευτές του Πατριάρχου, εσείς που προσκυνήσατε τον Πάπα, εσείς που αναγνωρίζεται ως κανονική μια ληστρική Σύνοδο»

Το φαινόμενο αυτό ρήξης της χριστιανικής ενότητας που μπορεί βέβαια να είναι περιορισμένο σε έναν ελάχιστο αριθμό ορθοδόξων με ειδικό κωδικό αξιοπιστίας, ωστόσο είναι μια υπαρκτή κατάσταση, η οποία χρήζει κάποιας κοινωνιολογικής και ψυχολογικής προσέγγισης.

Πώς,αλήθεια, ένας μέσος άνθρωπος θα μπορούσε να καταλάβει τι συνέβη στον ψυχισμό ορισμένων που υπηρετούσαν μέχρι τούδε το ιερό θυσιαστήριο σύμφωνα με την κανονική τάξη και ευπείθεια και ξαφνικά άρχισαν να απεμπολούν το θεσμικό χθες και να «αποτειχίζονται», να υψώνουν ένα αμυντικό οχυρό γύρω τους, με δονκιχωτικούς εχθρούς προκειμένου να νιώσουν ασφαλείς στην Ορθοδοξία τους;

Δεν θα ήμουν καινοτόμος αν έλεγα πως οι άνθρωποι αυτού του τύπου για πολλούς έχουν προβλήματα ταυτότητας με τον εαυτό τους και θέλουν κάπου να στηριχθούν για να νιώσουν ότι υπάρχουν κοινωνικά και εκκλησιαστικά και επίσης ότι έχουν κάποια αξία, όμως όλα αυτά τα άτομα, νομίζω, δεν αξίζουν μιάς τέτοιας απαξίωσης.

Απλούστατα είναι άνθρωποι αγνοί, μεγαλωμένοι ίσως κάτω από αυστηρές θρησκευτικές προδιαγραφές με όχι καθαρή θεολογική οπτική. Είναι όμως θύματα μιας προπαγάνδας, που ασφαλώς δεν μας εξασφαλίζει την ανάκριση των πηγών πληροφόρησης ούτε φυσικά τους σκοπούς τους.

Για παράδειγμα, κανείς δεν μπορεί να με πείσει πως η αντιπατριαρχική μανία που κατέλαβε τους νεοζηλωτικούς κύκλους ξεκίνησε με λυσσαλέους ρυθμούς από τότε που ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος διακήρυξε (Δεκέμβριος 2013) ότι δεν είναι Μασόνος ούτε έχει σχέση με τα παρακλάδια της Μασονίας! Είναι τυχαίο;

(Το κείμενο της Δήλωσης του Οικουμενικού Πατριάρχη περί μασονίας μπορείτε να διαβάσετε στο βιβλίο μου: Αντώνη Ι. Ελευθεριάδη, Η ΜΑΣΟΝΙΑ ΥΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, 3η έκδοση σελ. 12-13.

Δεν υπάρχει δε καλύτερη απάντηση στον παραπάνω προβληματισμό μας από το άρθρο που διάβασα πρόσφατα με τίτλο: Έρευνα: Πώς τα social media χρησιμοποιούνται για προπαγάνδα και χειραγώγηση κοινής γνώμης ανά τον κόσμο.

Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις: Ακολούθησε το pronews.gr στο Instagram για να «δεις» τον πραγματικό κόσμο!

Δεν χάνουμε λοιπόν τίποτε αν εφαρμόσουμε απέναντι στις πληροφορίες που μας κατακλύζουν ακατάσχετα το αρχαιοελληνικό δίλεκτο γνωμικό: ΣΠΕΥΔΕ ΒΡΑΔΕΩΣ.

* Ο Αντώνης Ιακώβου Ελευθεριάδης είναι Καθηγητής Δρ. Φιλολογίας και Θεολόγος