Βλέποντας το βίντεο από την επίθεση του Ρουβίκωνα στη πρεσβεία του Ιράν, αυτόματα έρχεται στο μυαλό το ερώτημα: «Αν ο αστυνομικός που φυλά την πρεσβεία μιας “καυτής” (σε ότι αφορά τις απαιτήσεις ασφαλείας του κτιρίου της και των μελών της αντιπροσωπείας της) χώρας, εξωθείται εκτός φυλακίου με την απειλή μιας… πέτρας από τα μέλη μιας ακτιβιστικής οργάνωσης και εμφανίζεται περίπου με τις πυτζάμες του και το αυτόματο MP-5 υπό μάλης με ένα στιλ “Τι έγινε ρε παιδιά;”, τι ελπίδα έχουν οι απλοί πολίτες;».

Και ποιος μπορεί να πει εν τέλει ότι περιστατικά όπως αυτό της κατάρρευσης του κρατικού μηχανισμού στο Μάτι με τους 99 (τουλάχιστον…) νεκρούς ή της σύλληψης των δύο στρατιωτικών στον Εβρο «με κάτω τα χέρια» ή του εμβολισμού του ΠΑΘ «Γαύδος» ή του κτυπήματος από τουρκικό φορτηγό πλοίο που έπλεε με 4 μίλια (!) την ώρα ταχύτητα, της κανονιοφόρου «Αρματωλός» ή της ανεξέλεκτης λοιπής δράσης του Ρουβίκωνα ή των συμμοριών με τις σχεδόν καθημερινές δολοφονίες, είναι «μεμονωμένα περιστατικά»;

Οι τομείς της άμυνας και της ασφάλειας είναι κρίσιμες για την ύπαρξη ενός κράτους, ειδικά ενός κράτους που περιβάλλεται από «μη φιλικά» κράτη.

Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις: Ακολούθησε το pronews.gr στο Instagram για να «δεις» τον πραγματικό κόσμο!

Και πολύ φοβάμαι ότι είμαστε ακόμα στην αρχή…