Από το «μαύρο στην ΕΡΤ» μέχρι την… «μαύρη ΕΡΤ»: Ιστορία ενός αμαρτήματος…

Την ΕΡΤ την συνάντησα το 1992. Τότε άρχισα να συμμετέχω στην έρευνα ακροατηρίου που ξεκίναγε στην Ελλάδα με την AGB Hellas. Με την βοήθεια της την ξεκίνησα στην ΕΡΤ1.

Η ΕΡΤ1 με συνάντησε περίπου 6 μήνες αργότερα όταν είχα ήδη πάει στις περισσότερες εκπομπές της εξηγώντας στατιστικά στοιχεία για τα ακροατήρια που δεν πίστευε σχεδόν κανένας στην κρατική τηλεόραση.

Ο λόγος; Γιατί τα ποσοστά της ΕΡΤ είχαν καταρρεύσει παντελώς με την εμφάνιση της ιδιωτικής τηλεόρασης. Κι ενώ η ΕΡΤ συνέχιζε τον παλιό ρουτινιάρικο μικροκομματικό δρόμο της τα ιδιωτικά κανάλια έκαναν πάρτι λέγοντας ότι ήθελε το καθένα χωρίς έλεγχο.

Ήταν η εποχή της μεγάλης αναρχίας στον ιδιωτικό τομέα και της μεγάλης εκχώρησης της ιδιωτικής πληροφόρησης στα μεγάλα γκρουπ εφημερίδων: «Γιατί αυτά ήξεραν από ειδήσεις» όπως διατυμπάνιζε ο τότε εκπρόσωπος μιας Αριστεράς ημιμαθών, που συμμετείχε στον πρώτο νόμο για την ιδιωτική τηλεόραση…

Η έρευνα ακροατηρίου δεν βελτίωσε την ΕΡΤ. Βελτίωσε όμως εμένα. Και συνάμα μου έδωσε την ευκαιρία – υπό τον Δ. Γιανναράκο, έναν καλοκάγαθο Γενικό Διευθυντή – να είμαι ο πρώτος που ξεκίνησα το 1992 την συμμετοχή της ΕΡΤ στο Group of European Audience Researchers της EBU (European Broadcast Union).

Μέχρι το 1994 βρέθηκα σε αυτά τα πόστα. Μετά με ξαπόστειλαν. Οι επόμενοι «τα ήξεραν καλύτερα»! Θα τα άρχιζαν όλα από την αρχή! Και τα έκαναν… όλα καινούρια! Μα όλα!

Η προσπάθεια να ακουστεί μια φωνή για τον συντονισμό με τα ακροατήρια μικρά και μεγάλα χάθηκε. Το δημοσιοϋπαλληλίκι, οι μικροπαρέες και ο συντεχνιακός συνδικαλισμός κυριαρχούσαν παντού.

Βρέθηκα μακριά από την ΕΡΤ κάτω από άλλους ουρανούς. Έκτοτε την παρακολουθούσα εξ αποστάσεως ή εκ του σύνεγγυς στο μέτρο που με καλούσαν σε κάποιο πάνελ όσοι με είχαν γνωρίσει εκείνα τα χρόνια που βρέθηκα στην κρατική τηλεόραση…

Την ΕΡΤ της ξανασυνάντησα μετά το «μαύρο» τον Ιούνιο του 2013. Αρχικά βρέθηκα τυχαία σε μια συγκέντρωση εργαζομένων έξω από την ΕΡΤ. Ήταν άνθρωποι κυρίως από την Αριστερά και το ΠΑΣΟΚ. Και μετά σε κάποια πάνελ μιας νεοτηλεόρασης που προσποιείτο την «δημόσια τηλεόραση». Ήταν άνθρωποι κυρίως από τη ΝΔ.

Οι μεν διαφωνούντες στο «μαύρο» με τους οποίους συζήτησα «ζούσαν μέσα σε ένα όνειρο που έτριζε». Έλεγαν πράγματα πολύ πριν τις μετρήσεις ακροατηρίων στην Ελλάδα. Ήταν κάπου στο 1991! Οι δε της «νεοτηλεόρασης» αδιαφορούσαν και ζούσαν σε ένα παράλληλο σύμπαν χωρίς ακροατήρια! Και οι δύο είχαν «μαύρα μεσάνυχτα»!!!

Μια πρόσκληση των Πρασίνων του Ντανιέλ Κον Μπετίτ μέσω του Νίκου Χρυσόγελου με έφεραν με μια ομάδα ερευνητών και πολιτικών αναλυτών στο Ευρωκοινοβούλιο τον Δεκέμβρη του 2013. Μιλήσαμε για ακροατήρια και για οικονομικές και για τεχνολογικές συνέπειες του κλεισίματος της ΕΡΤ, παρουσία 200 ακροατών. Ανάμεσα τους και πολλοί Ευρωβουλευτές.

Οι εισηγήσεις μας ελάχιστα συγκίνησαν ή επηρέασαν την ΕΡΤ ή την τότε κυβέρνηση. Συγκίνησαν και επηρέασαν ένα περιθωριακό ακροατήριο στις Βρυξέλλες. Κι εμάς που γνωρίσαμε από κοντά τον πάντα αιρετικό «κόκκινο Ντάνυ»…

Για τρίτη φορά συνάντησα την ΕΡΤ – εξ αποστάσεως αυτή την φορά – όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε να την μετατρέψει σε… δημόσια τηλεόραση! Τους περισσότερους που ανέλαβαν το εγχείρημα τους ήξερα. Κάποιους από την παλιά ΕΡΤ που θήτευσα κάποτε και άλλους από μια ακόμα παλαιότερη Αριστερά που βρέθηκα κάποτε άλλοτε…

Η σχέση τους με τα ακροατήρια ελάχιστη. Η σχέση τους με την ΕΡΤ και τους διαδρόμους της τεράστια!

Οι συνδικαλιστές επέστρεψαν τροπαιούχοι. Άλλωστε δεν είχαν και τίποτα να κάνουν μη μπορώντας να βρουν αλλού δουλειά. Οι παλιοί ενός επιθετικού ΠΑΣΟΚ του 1985 είχαν γίνει πια ΣΥΡΙΖΑ το 2015! Ανάμεσα τους οι «προοδευτικοί» της Επιδαύρου, «ανεξάρτητοι» της Αριστεράς, «ανεξάρτητοι» του ΠΑΣΟΚ και φυσικά νεόκοποι και παλαιόκοποι κομματικοί …

Στη συνέχεια – μετά τις πρώτες αψιμαχίες – ανέλαβαν οι 80αρηδες να δώσουν λύσεις!!! Και εκεί ο Γιώργος – από τον 902 Αριστερά – ανέλαβε να συμβάλει στις λύσεις!!! Και βεβαίως ο Βασίλης – από την σβέλτη και ευπροσάρμοστη δεξιά – ανέλαβε να βρει ειδησεογραφικές λύσεις μεταξύ νεοπροοδευτικών, Νικο-Παππαδικών, νεοπροσαρμοστικών, αρβανιτολογούντων και ακριβοαερολογούντων!

Και κάπου εκεί ήρθε και το πρόγραμμα και έμπλεξε μεταξύ εσωτερικών παραγωγών με εξωτερικούς συνεργάτες και εξωτερικών συνεργατών με εσωτερικές παραγωγές! Και μεταξύ τεχνοκρατών, παλαιών συνδικαλιστών και παμπάλαιων αρχειομαρξιστών…

Τι πιο λογικό όλοι αυτοί– που σήμερα είναι στον ΣΥΡΙΖΑ – να σκοτώνονται όπως μόνο η Αριστερά μπορεί να τα καταφέρει γύρω από τις καρέκλες της εξουσίας! Μιας τηλεοπτικής εξουσίας χωρίς ακροατές!!! Γιατί τα ακροατήρια είναι άλλου. Κι αυτοί «αλλού γι’ αλλού»! Αλλά αυτό δεν τους νοιάζει. Αν τα ακροατήρια είναι αλλού (στο ίντερνετ κλπ) τόσο το χειρότερο… για τα ακροατήρια! Αυτοί αδιαφορούν. Και τα λένε μεταξύ τους. Και μεταξύ τους τα βλέπουνε! Και μεταξύ τους τα σχολιάζουν! Και μεταξύ τους αλληλοκατηγορούνται! Μεταξύ τους… Μεταξά!

Και η αερολογία (αντιφασιστικού πάντα χαρακτήρα) πάει σύννεφο. Το τι σημαίνει αερολογία το είδα στο Μπατσί της Άνδρου. Ήταν καλοκαίρι του 2016 και πήγα από περιέργεια να ακούσω μια σειρά βαρύγδουπες ομιλίες περί διαπλοκής: του Σπρίτζη, του Αρβανίτη και της Ακριβοπούλου.

Ο Σπρίτζης μίλησε σεμνά για τον… «παγκόσμιο καπιταλισμό» και πως «κατασκευάστηκε»! Ο Αρβανίτης σεμνότερα για μια Ελλάδα της… Λατινικής Αμερικής (μάλλον Βενεζουέλα), αλλά και πως με τον «φίλο του Νίκο Παππά πίνουν και κανένα κρασί και τα λένε»! Και η Ακριβοπούλου (ω Θέε μου) για μια Ελλάδα υπό τους Γερμανούς από το 1941 μέχρι σήμερα!!! Και για έναν ελληνικό Τύπο υποχείριο των Γερμανών από το 1941 μέχρι σήμερα.

Αγραμματοσύνη στον κύβο…

Διέκοψα ξαφνικά τον Αρβανίτη και ρώτησα αν έχει πάει στις χώρες που εντάσσει την Ελλάδα. Απάντησε χαλαρά… «εντάξει μια κουβέντα είπαμε»!!! Διέκοψα την Ακριβοπούλου και ρώτησα «αν είχε ακούσει κάτι για τον Ψυχρό Πόλεμο και για ένταξη της Ελλάδας στην αγγλοαμερικανική ζώνη επιρροής»… Και «αν ξέρει κάτι την ιστορία του ελληνικού Τύπου για την οποία έχω γράψει …» Ξαφνιάστηκε. Νόμισε πως μίλαγε σε χωριάτες και μπερδεύτηκε. Σκόνταψε. Κόντεψε να πέσει κάτω…

Κάργα μόρφωση τα παιδιά της ΣΥΡΙΖΟΕΡΤ!!!

Παρακολουθώ σήμερα τον Νίκο Φίλη (που γνωρίζω από χρόνια) να τους κάνει αντιπολίτευση! Και βλέπω και τον Νίκο Παππά (που ευτυχώς δεν γνωρίζω) να κάνει συμπολίτευση!!! Και εκστασιάζομαι από τα κατορθώματα τους!!!

Όλα αυτά φυσικά (συγκρούσεις στην ΕΡΤ, συμπολίτευση, αντιπολίτευση κλπ) συμβαίνουν ΧΩΡΙΣ ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΑ. Κανείς πια δεν παρακολουθεί την ΕΡΤ. Είναι ένα έργο χωρίς θεατές. Όσοι έχουν μείνει να παρακολουθούν βλέπουν μόνο τα «παραπολιτικά» της παραπολιτικής γύρω από και μέσα στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ. Θα πείτε πως δεκαετίες τώρα έτσι ήταν. Ναι μόνο που τώρα όλα γίνονται πολύ πιο απροκάλυπτα, πολύ πια άγαρμπα, πολύ πιο ξεδιάντροπα. Και δείχνουν πάρα πολύ χειρότερα.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ

Το «μαύρο στην ΕΡΤ» το 2013 αποδιοργάνωσε ακόμα και το κλασικό δημοσιοϋπαλληλίκι. Το ξεπέρασμα του «μαύρου» στην ΕΡΤ το 2015 γέμισε τα ερτζιανά με πομφόλυγες περί «δημόσιας τηλεόρασης» αναδεικνύοντας σε ρυθμιστές τους συνδικαλιστές.

Την μόνη οργανωμένη δύναμη εσωτερικής κατοχής στο ραδιομέγαρο. Κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα. Όπου όλοι – με εξαίρεση τον υπουργό προπαγάνδας Νίκο Παππά – βλέπουμε μια «μαύρη ΕΡΤ» που κανείς πια δεν ξέρει τι της ξημερώνει..

*Ο Διαμαντής Μπασαντής είναι αναλυτής τάσεων της κοινής γνώμης για το πολιτικό τμήμα του pronews.gr και διαχειριστής του ιστότοπου Εν Άνδρω