Στη συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό Open και στην Ελ. Στάη ο Αλ. Τσίπρας ισχυρίστηκε, μεταξύ άλλων, ότι το μεγάλο «ατού» του είναι η οικονομία.

Χρειάζεται πραγματικά μεγάλο θράσος για έναν πρωθυπουργό να μιλάει για τον κατεξοχήν τομέα στον οποίο η κυβέρνησή του απέτυχε παταγωδώς και στοίχισε στη χώρα και τους πολίτες πάνω από 150 δισ. ευρώ την τετραετία των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ.

Σύμφωνα με το αφήγημα του κ. Τσίπρα, παρέλαβε μια χώρα στη χρεοκοπία, σε χρηματοπιστωτική ασφυξία και την επανέφερε στην κανονικότητα, δημιούργησε 350.000 θέσεις εργασίας, την έβγαλε τον περασμένο Αύγουστο από τα Μνημόνια και έφερε ξανά την ανάπτυξη έπειτα από οκτώ χρόνια στο 2%.

Και τα λέει αυτά ο κ. Τσίπρας όταν παρέλαβε το 2015 τη χώρα σε ρυθμούς ανάπτυξης και έτοιμη να βγει από το Μνημόνιο έχοντας εξασφαλίσει προληπτική πιστωτική γραμμή. Ομως, ήταν ο ίδιος που υπονόμευσε την προοπτική της οικονομίας και τελικώς υπέγραψε ένα τρίτο βαρύ Μνημόνιο, προκαλώντας εκείνος χρηματοπιστωτική ασφυξία και φορτώνοντας τους φορολογουμένους με βαριά μέτρα, αφού προηγουμένως έφθασε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού και ήταν έτοιμος να κάνει έφοδο στο Νομισματοκοπείο με τον Λαφαζάνη για να τυπώσουν δραχμές.

Και τώρα, που ετοιμάζεται να πάει σε εκλογές, με την οικονομία να βρίσκεται εκτός αγορών, τις επενδύσεις να αποτελούν μακρινό όνειρο, τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις να στενάζουν από την υπερφορολόγηση, προσπαθεί να εμφανίσει μια εικονική πραγματικότητα, η οποία δεν μπορεί να αποδοθεί πια σε οποιεσδήποτε αυταπάτες ή ψευδαισθήσεις. Οταν, μάλιστα, έχει φροντίσει να δεσμεύσει τη χώρα με υψηλά πλεονάσματα και λιτότητα έως το 2060 και να υποθηκεύσει τη δημόσια περιουσία για 99 χρόνια.

Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις: Ακολούθησε το pronews.gr στο Instagram για να «δεις» τον πραγματικό κόσμο!

Οσο για τις νέες θέσεις εργασίας και τη μείωση της ανεργίας, ο κ. Τσίπρας στην πραγματικότητα μπορεί να πανηγυρίζει για την επέκταση της μερικής απασχόλησης και των άλλων ευέλικτων μορφών εργασίας, τους διορισμούς κομματικών φίλων στο Δημόσιο και τη συντήρηση του σπάταλου, πελατειακού κράτους.